Η Εβελίνα Παπούλια έχει κάνει δύο γάμους, ο πρώτος με τον Γιώργο Λιάντο, με τον οποίο απέκτησε την κόρη της και ο δεύτερος γάμος, που πραγματοποιήθηκε στη Σκωτία και χώρισε ένα μήνα μετά, ήταν με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Κράββα.
Χώρισαν ένα μήνα μετά το γάμο:
Ειδικότερα, δύο χρόνια μετά τον πρώτο της γάμο, η ηθοποιός ξεκίνησε σχέση με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Κράββα και το Μάιο του 2008 παντρεύτηκαν στη Σκωτία, σε μια παραμυθένια και ιδιαίτερη τελετή, αλλά χώρισαν ένα μήνα μετά.
Στην εκπομπή «Μεσάνυχτα», η Εβελίνα Παπούλια είχε μιλήσει για τους δύο γάμους που έχει κάνει στη ζωή της και για τους λόγους που την οδήγησαν στο χωρισμό.
Όπως είχε υπογραμμίσει «δεν ήταν να παντρευτούμε. Κάναμε πρώτα πολιτικό με τον Γιώργο. Είχε διαδικασία απίστευτη η αναγνώριση του παιδιού. Δεν ήταν στα πλάνα μας. Ο θρησκευτικός έγινε εξαιτίας της βάφτισης. Έτσι έγινε, πολύ απλά, όχι με ιδιαίτερη σκέψη και ωριμότητα. Ούτε εκείνος μπορούσε να ζήσει με τα δικά μου ελαττώματα. Ο γάμος μας ήταν σαν πάρτι. Με τον Γιώργο, χωρίσαμε λίγο πριν παντρευτούμε, νομίζω έτσι είχε συμβεί. Το σημαντικό ήταν το παιδί. Είχαμε τσακωθεί πριν τον γάμο… Παντρευτήκαμε και ήμασταν του τρελού. Το παλέψαμε με τον Γιώργο, αλλά δεν μας βγήκε».
Η Εβελίνα Παπούλια έκανε το γάμο των ονείρων της
Για το δεύτερο γάμο της είχε επισημάνει «στο δεύτερο γάμο μου ένιωσα στην τελετή πως δεν ξέρω τον σύντροφό μου. Μου είπε να παντρευτούμε σε πύργο στην Σκωτία. Μου έκανε πρόταση εκεί ο Παναγιώτης. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία, ήταν του ονείρου. Πολιτικός γάμος ήταν. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη και συγκινημένη. Ήταν ένα πολύ συναισθηματικό πράγμα. Είχα ενθουσιαστεί αλλά όχι… Είχα χωρίσει πολύ πριν τους παντρευτώ. Δεν έχω καταλάβει. Ήμουν τόσο ρομαντική, πίστευα τόσο πολύ σε αυτό που ήθελα να το ζήσω και να το βιώσω. Πίστευα ότι θα μπω σε μια σύμβαση, δεν ήταν πάνω στον έρωτα ή πάνω σε μια τρέλα. Ή να είμαι σίγουρη ότι αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου».
Στην εκπομπή «Dot», η Εβελίνα Παπούλια είχε εξηγήσει για τη σχέση που έχει με το θεσμό του γάμου ότι “δεν το έχω. Δεν με απασχολούσε ποτέ ο γάμος. Δεν ήταν στόχος ζωής μου. Προέκυψε το παιδί και τότε ήταν πολύ δύσκολη η γραφειοκρατική διαδικασία. Ήταν πιο εύκολο να παντρευτείς και άμα ήθελες χώριζες. Για εμένα δεν ήταν κάτι που με έκανε να δώσω σφραγίδα αιώνιας πίστης. Μέσα μου δεν υπήρχε το για πάντα. Αν μου πεις για πάντα νιώθω ότι θέλω να πάω να κρεμαστώ. Δεν το έχω. Όταν παντρεύτηκα δεν είχα πλήρη συνείδηση του τι κάνω. Αν δεν γινόταν ο γάμος στη Σκωτία δεν θα τον έκανα. Θέλω να πω ότι έκανα τον γάμο των ονείρων μου. Σε έναν πύργο, στο πουθενά, με γκάιντες. Λίγο μαγικά. Λίγο πριγκιπικά. Εγώ είμαι πιο παντρεμένη με τον άλλον όταν είμαι ελεύθερη. Μόλις τον παντρεύομαι λέω “συγγνώμη εγώ θα ζήσω με τόσα ελαττώματα;” Πριν παντρευτώ δεν με ενοχλεί τίποτα. Τώρα βέβαια έχω απομυθοποιήσει και τον γάμο”.
Και κατέληξε “την ώρα που παντρευόμουν κατάλαβα ότι δεν μπορώ να ζήσω με τα ελαττώματα του συντρόφου μου. Είναι λίγο σουρεαλιστικό αυτό αλλά και στους δύο γάμους συνέβη ένα γεγονός που με έκανε να πω “εγώ αυτόν δεν τον ξέρω”. Δεν θεωρώ, ωστόσο, ότι ήμουν εγώ μόνο που δεν ήθελα. Πιστεύω ότι και οι άλλοι δεν ήθελαν στην πραγματικότητα. Την πρώτη μέρα του γάμου μου δεν κοιμηθήκαμε μαζί. Κυριολεκτώ. Δεν το ξανασυζητήσαμε και μετά από ένα μήνα πήραμε διαζύγιο”.