Για πού το ‘βαλες ρε ξάδερφε; Δε μου ‘χε πει κανείς τίποτα ρε Μπιλάρα. Ίσως καλύτερα, ίσως να είχα στεναχωρηθεί όσο και τώρα, αν μάθαινα πως έχεις κάτι κακό που σε βασανίζει.
Τελευταία μέρα πριν φύγω το καλοκαίρι από το νησί με πέτυχες στη γειτονιά και μου είπες το κλασσικό σου «Κυριακάρα πώς τη βλέπεις την ομάδα φέτος;» Τι γέλιο είχαμε ρίξει όταν ήρθες κάποτε Αθήνα και πήγαμε στο ΣΕΦ. Τι γέλιο ρίχναμε για τον παππού τον Κυριάκο που πήγες να τον βρεις τώρα όπου κι αν είστε. Α ρε Βασίλη…
Βυθίστηκε στο πένθος η Λήμνος
12 χρόνια ασχολούμαι με τη δημοσιογραφία και οι ειδήσεις θανάτου έχουν γίνει μια συνήθεια τραγική. Τόσο πολύ, που πια σχεδόν δε μας σοκάρει τίποτα στο γραφείο. Για τόσο κοντινό μου πρόσωπο που φεύγει από τη ζωή δε χρειάστηκε να γράψω ποτέ μέχρι σήμερα. Και δεν μπορεί αυτή η είδηση να είναι σαν τις εκατοντάδες θανάτου που έχω μεταδώσει, ούτε καν να προσποιηθώ πως είναι.
Ο Βασίλης Ανδριώτης στα 35 του άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου είχε διακομιστεί, ύστερα από σκληρό και άνισο αγώνα με σοβαρά προβλήματα υγείας. Δε σταμάτησε ποτέ να χαμογελά, να προσφέρει και να δίνει αγάπη γύρω του, ενώ υπήρξε και ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, ως μηχανικός αυτοκινήτων στη Λήμνο.
Η οικογένειά μας βυθίστηκε στο πένθος και μαζί όλη η Μύρινα και το νησί. Μάλαμα, Νίκο και Αφροδίτη κουράγιο, δύναμη και να τον θυμάστε πάντα για όσα όμορφα ήταν και έδινε στη ζωή!