Δυστυχώς βίωσαν το θάνατο από πολύ μικρή ηλικία, μεγαλώνοντας με τον έναν γονιό. Κάποιοι όμως δεν γνώριζαν ποτέ κανέναν από τους δυο.
Ιστορίες: Βίωσαν το θάνατο από ανήλικα
7 επώνυμοι Έλληνες άνοιξαν την καρδιά τους και μίλησαν με συγκινητικά λόγια για την απώλεια των γονιών τους…
Αυτοί είναι οι επώνυμοι Έλληνες που έχασαν τους γονείς τους όταν ήταν παιδιά
Ελένη Μενεγάκη
Η Ελένη Μενεγάκη έχασε τον πατέρα της όταν ήταν μόλις 2,5 ετών. Όπως έχει αποκαλύψει ήταν άρρωστος και έχει ελάχιστες εικόνες από εκείνον στο κρεβάτι.
«Με ρωτούσαν μεγάλη όταν ήμουν, 25 χρόνων, αν αισθάνθηκα την απουσία του πατέρα μου που είχε φύγει από τη ζωή. Τότε τους είχα πει, σε πρώτο επίπεδο, “πώς θα σου λείψει αν δεν τον έχεις ζήσει”. Εγώ τον είχα χάσει 2,5 χρόνων. Στην πορεία κατάλαβα ότι η απουσία του ήταν τεράστια, απλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει», έχει εξομολογηθεί η παρουσιάστρια.
Πέγκυ Ζήνα
Η Πέγκυ Ζήνα έχασε τον πατέρα της όταν ήταν 15 ετών. «Έχασα τον πατέρα μου στην ηλικία των 15 και ζούσα με τον φόβο του θανάτου ήδη από τα 12 μου, που αρρώστησε. Ήταν μοιραίο ότι θα ψάξω έναν “μπαμπά” στο μέλλον», έχει πει συγκινημένη.
Νικολέττα Καρρά
Η Νικολέττα Καρρά έχασε τον πατέρα της σε ηλικία 8 ετών, ενώ την μητέρα της στα 23, με αποτέλεσμα να ορφανέψει από πολύ μικρή.
«Επειδή ήμουν πολύ μικρή τότε, συνειδητά η απώλεια και ο χαμός του δεν ήταν τόσο έντονα, όσο υποσυνείδητα. Μετά μου βγήκαν αυτά… Αποδείχτηκε στο μέλλον ότι ήταν πολύ σημαντική απώλεια και μου δημιουργήθηκαν πολλά ψυχολογικά κενά. Ένιωθα μόνη, προδομένη, εγκαταλελειμμένη. Η ψυχολογία ενός 8χρονου είναι εύθραυστη. Και θα τολμήσω να πω ότι η απώλεια του πατέρα μου στα 8 μου χρόνια ήταν πιο βαριά και πιο δύσκολη από εκείνη της μητέρας μου, στα 23 μου», έχει ανοίξει την καρδιά της στο Down Town Κύπρου.
Κατερίνα Γερονικολού
Η Κατερίνα Γερονικολού έχασε τον μπαμπά της όταν ξεκίνησε να μπαίνει στην εφηβεία σε ηλικία 13 ετών. Όπως έχει πει σε συνέντευξη της:
«Όταν ήμουν 13 ετών έχασα τον πατέρα μου. Έχω διάσπαρτες μνήμες. Άλλες μου έρχονται τώρα στο μυαλό, άλλες τις έχουμε ξεχάσει. Ξαφνικά όταν έστρωνα το τραπέζι και τα μαχαιροπίρουνα ξαφνικά έβαζα τρία αντί για τέσσερα και μου έκανε μεγάλε εντύπωση αυτή η αφαίρεση. Θυμάμαι ότι την ημέρα της τελετής είχε θυμώσει με κάτι θείος μου γιατί είχαν πει κάτι μεταξύ τους και γέλασαν, γιατί μου είχε φανεί πολύ άσχημο γιατί εγώ είχα τη δική μου δυσκολία και αυτοί οι άνθρωποι για να το ξορκίσουν είπαν κάτι. Είχα θυμώσει για πάρα πολλά χρόνια μετά, αλλά δεν το έλεγα. Έχω μάθει από κάθε αρνητικό να τραβάω το θετικό».
Νανά Παλαιτσάκη
Τον μπαμπά της έχασε και η Νανά Παλαιτσάκη όταν εκείνη ήταν μόλις 5 ημερών…
«Ο πατέρας μου σκοτώθηκε σε ένα ηλίθιο αυτοκινητιστικό στη Φιλοθέη όταν ήμουν 5 ημερών. Η μητέρα μου ήταν ακόμη στο μαιευτήριο. Αποτέλεσε σταθμό στη ζωή μου. Την εποχή μου δεν έπαιρνα κανονικό ενδεικτικό, ήμουν το ορφανό του τάδε. Όταν δεν είχες τον μπαμπά σου, σε θεωρούσαν υποδεέστερο. Έπρεπε να είσαι “η κόρη του”. Το ενδεικτικό μου ήταν κίτρινο και των υπόλοιπων παιδιών λευκό και η μητέρα μου μού έδινε πλαστό ενδεικτικό για να μην καταλάβω τίποτα και αυτό ήταν ακόμα πιο τραυματικό από το να μου έλεγε την αλήθεια» έχει πει η ίδια.
Κώστας Χαρδαβέλλας
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας ορφάνεψε και από τους δυο γονείς του όταν ήταν μόλις 3 μηνών με αποτέλεσμα να μην γνωρίσει κανέναν από τους δυο.
«Τη θυμάμαι σαν όνειρο. Εγώ μεγάλωσα με κάποιους άλλους ανθρώπους. Δεν θα ήθελα ο Κωνσταντίνος (σ.σ. ο γιος τους) να ζήσει τη μοναξιά που ζει ένα παιδί όταν φεύγει ο ένας γονιός», έχει εξομολογηθεί στο παρελθόν.
Αντώνης Λουδάρος
Ο Αντώνης Λουδάρος έχασε την μητέρα του από διαβήτη όταν εκείνος ήταν 12 ετών και εκείνη 51.
«Η μητέρα μου έφυγε όταν εγώ ήμουν 12 ετών, στα 51 της, από διαβήτη. Μια εποχή που ακόμα δεν είχαν εξελιχθεί πολύ τα πράγματα και δεν είχε φροντίσει και τον εαυτό της. Φρόντιζε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό της. Ξαφνικά αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ρίζα, νιώθεις ότι χάνεις τη φύτρα σου, την μήτρα. Την χάνεις πραγματικά. Μένεις μόνος σου σε έναν κόσμο και πρέπει να επιβιώσεις.
Ο πατέρας μου δεν ξανάφτιαξε τη ζωή του, δήλωσε αδυναμία να το διαχειριστεί αυτό. Δεν μπορούσε και επέλεξε τη μοναξιά του. Επίσης πολύ δύσκολο και μένα, που τότε σαν πιτσιρικάς το έπαιρνα σαν απόρριψη, αλλά ήταν ένας δύσκολος δρόμος και για αυτόν η δική του μοναξιά. Αυτή η απόρριψη ήταν και ένας λόγος που έγινα ηθοποιός», έχει αποκαλύψει.