Η κάμερα της εκπομπής «Ελένη» συνάντησε την Ελένη Προκοπίου, η οποία παραχώρησε μια σπάνια συνέντευξη.
Η γνωστή ηθοποιός και χορεύτρια, στην πρώτη της συνέντευξη μετά από χρόνια, άνοιξε το σπίτι της και μίλησε για την επιστροφή της στο θέατρο, τα χρόνια του κινηματογράφου αλλά και την ήρεμη ζωή που έχει σήμερα παρέα με τις εγγονές της.
«Δεν με ενδιέφερε να είμαι πρωταγωνίστρια, έκανα πάντα πίσω»
«Επέστρεψα στο θέατρο μετά από πολλά χρόνια. Στην παράσταση “Το κορίτσι μου” δανείζω τη φωνή μου. Με έπεισε η εγγονή μου να συμμετέχω στην παράσταση που παίζει κι εκείνη. Οι δύο εγγονές μου είναι η λατρεία μου, είμαι καλή γιαγιά», είπε αρχικά η Ελένη Προκοπίου.
«Είχα σχιστά μάτια και με φωνάζανε “κινεζάκι”. Δεν έβλεπα αν ήμουν εντυπωσιακή, έβλεπα την “Ελένη”. Βλέπω τον εαυτό μου στις ταινίες και ρωτάω την εγγονή μου “εγώ είμαι αυτή ε;” Δεν με ενδιέφερε να είμαι πρωταγωνίστρια, έκανα πάντα πίσω, δεν έλεγα “εγώ είμαι και καμία άλλη”».
Η Ελένη Προκοπίου παραδέχτηκε πως η αγάπη της ήταν ο χορός.
«Ο χορός ήταν η ζωή μου, από μωρό παιδί χόρευα και πρώτη ήμουν εγώ».
Η πιο αγαπημένη μου ταινία ήταν το “Ραντεβού στον αέρα”. Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν στον κόσμο της, είχε το χιούμορ της, έκανε πλάκες. Κάναμε παρέα με τη Ρένα γιατί ο άντρας μου ήταν χιουμορίστας και τον πηγαίνανε πολύ. Με προσέγγιζαν οι άντρες αλλά από τη μαμά μου και τον μπαμπά μου είχα ένα κράτημα», συμπληρώνει.
«Αγάπησα στη ζωή μου, έκανα δυο γάμους. Ο δεύτερος γάμος μου ήταν με τον Αντώνη Συρίγο και κράτησε 50 χρόνια. Μου χάρισε το κυριότερο, την κόρη μου».
«Ήμουν γεμάτη όταν έκανα την κόρη μου»
«Στην ταινία “Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας” ήμουν έγκυος. Δεν ήξερα ότι ήμουν έγκυος και ο γιατρός μου είπε να μη φοβάμαι. Ήμουν γεμάτη όταν έκανα την κόρη μου και ήθελα να ζήσω την εμπειρία του παιδιού και του συζύγου μου».
Τι είπε για την τηλεόραση;
«Μου αρέσει να βλέπω το Survivor και φωνάζω στα αγωνίσματα».
Ποια η σχέση της με τον χρόνο;
«Με τίποτα δεν είμαι συμφιλιωμένη, το δουλεύω. Σκέφτομαι γιατί να μην είμαι όπως ήμουν. Όνειρα πλέον δεν κάνω, θέλω να έχω τα κορίτσια μου και να τα θαυμάζω».