Ο Θανάσης Ευθυμιάδης βρέθηκε στην εκπομπή “Πάμε Δανάη” και μίλησε για την ζωή του, το θέατρο, την οικογένειά του και κυρίως τις κόρες του και το νέο του βιβλίο με τίτλο «Μικρές ιστορίες, μεγάλα μαθήματα».
Για την οικογένεια του
Όπως υπογράμμισε ο ηθοποιός «είχα πολύ καλές σχέσεις με τους ανθρώπους που συνεργάστηκα, έχω πολύ όμορφες εμπειρίες. Κατάλαβα ότι τα μεγάλα μαθήματα ζωής είναι οι απλές στιγμές. Είναι σημαντικό να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές της ζωής. Πάντα υπήρχε η φύση στη ζωή μου. Οι γιαγιάδες μου ήταν από χωριά, οπότε περνούσα χρόνο στο χωριό. Υπήρχε μέσα μου αυτή η σχέση με το χωριό και η ελευθερία που έχει ένα παιδί, να περπατάει ξυπόλητο, να βουτάει στα ποτάμια. Να είμαι κοντά στην φύση με τους ανθρώπους μου. οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων δεν ήταν «ο Κοντορεβιθούλης» και τα παραμύθια, αλλά οι ιστορίες των προγόνων μου. Ήταν ένα εφόδιο αυτό και ίσως μου δίδαξε ότι σκοπός της ζωής μου είναι να λέω ιστορίες όπως οι γιαγιάδες μου».
Για τις κόρες του, ο Θανάσης Ευθυμιάδης επεσήμανε «όταν ήρθαν στη ζωή οι κόρες μου, ήταν μία προσευχή μου που έγινε πραγματικότητα. Ήθελα να δω πως γεννιέται μία γυναίκα και το έζησα και στα δύο παιδιά μου. Είναι στην εφηβεία οι κόρες μου. Σταμάτησα την τηλεόραση και έκανα μόνο θέατρο. Περνούσα πολύ καιρό με τα παιδιά μου, κάναμε πράγματα μαζί. Με έχουν κάνει «ταξιτζή» οι κόρες μου».
Ερωτηθείς αν στη σύζυγό του λείπει η υποκριτική, σημείωσε «όχι, καθόλου, στην Άννα δεν λείπει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν ήταν και ηθοποιός του θεάτρου. Είναι πιο εύκολο να κοπεί η σχέση μεταξύ του ηθοποιού και της τηλεόρασης. Είναι διαφορετική η σχέση μας με το θέατρο, γιατί στην Ελλάδα γεννήθηκε το θέατρο».
Η γενναία απόφαση που πήρε ο Θανάσης Ευθυμιάδης
Όσον αφορά την απόφασή του να ζήσει στη φύση με την οικογένειά του, ο Θανάσης Ευθυμιάδης ανέφερε «όταν ήρθε η οικονομική κρίση το 2010 ήταν δύσκολη στιγμή στη ζωή μας. Έκανα και τα παιδιά μου τότε και μία μέρα ξαφνικά κόπηκαν όλα. Υπήρχαν πολλά θέματα. Δεν είναι ίδιο το σκηνικό πλέον. Έπρεπε τότε να πάρουμε μία γενναία απόφαση στη ζωή μας, αν πρέπει να αφήσουμε στα παιδιά μας τσιμέντο και τούβλα ή να τους αφήσουμε κληρονομιά ωραίες στιγμές. Και αποφασίσαμε το δεύτερο. Βέβαια σώσαμε και το σπίτι μας αλλά ήταν κείνη η στιγμή η σημαντική ήταν η πιο κρίσιμη. Τίποτα δεν ήταν εύκολο για μένα ποτέ, πρέπει να δώσει για να πάρεις».