Κάθε φορά που ξεκινάει μια Ολυμπιάδα αυτόματα στην Ελλάδα όλοι αναπολούμε τους Ολυμπιακούς αγώνες που έγιναν στην Αθήνα το 2004 και την φαντασμαγορική τελετή έναρξης και λήξης.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και συγκινητικές στιγμές ήταν και αυτή που η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου σε ηλικία 10 χρονών έσβησε την Ολυμπιακή φλόγα σημαίνοντας το τέλος των αγώνων.
Η επιστήμονας Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου και οι Ολυμπιακοί αγώνες 2004
Είκοσι χρόνια μετά και με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι που βρίσκονται σε εξέλιξη, η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου αναφέρθηκε στην εμπειρία που έζησε το 2004, λέγοντας πως μεγαλώνοντας κατάλαβε την αξία της.
«Ήταν μια εμπειρία που αργότερα κατάλαβα την αξία της, εκείνη τη στιγμή το ζούσα σαν ένα παιδάκι, ευτυχώς πήγαν όλα καλά, δεν στραβοπάτησα στις σκάλες» είπε η 30χρονη σήμερα κοπέλα στην εκπομπή «Επίλογος» και πρόσθεσε:
«Είχαμε κάνει κάποιες πρόβες, ελάχιστες και σίγουρα δεν μας προετοίμασαν για αυτό που αντιμετωπίσουμε εκείνη τη στιγμή, το κατάμεστο στάδιο, τις μεγάλες οθόνες… Δεν ήξερα ότι αυτή η εικόνα θα γύριζε όλο τον κόσμο».
Η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου που σήμερα είναι 30 χρονών, έχει κάνει πράξη στη ζωή της το ολυμπιακό ιδεώδες, το να μην σταματάς δηλαδή να κυνηγάς τα όνειρά σου και συνεχώς να προσπαθείς γι’ αυτά. Όπως έμαθε δηλαδή βλέποντας τους αθλητές στους Ολυμπιακούς.
Σίγουρα αυτό που μου έχει μείνει ανεξίτηλο, επειδή τότε το συζητούσαμε και πολύ στο σχολείο για το ολυμπιακό ιδεώδες, λέγαμε πόσο σημαντική είναι η αξία της προσπάθειας και της προσωπικής τελειοποίησης γιατί αυτό δείχνουν οι αθλητές. Άλλοι τα καταφέρνουν στα 20 άλλοι στα 35 και παίρνουν το χρυσό ή το αργυρό μετάλλιο και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Και εγώ θέλω να κουβαλήσω μέσα από τη δική μου ζωή αυτές τις αξίες.
Η ίδια λοιπόν, είναι επιστήμονας και αυτή τη στιγμή κάνει το διδακτορικό της στη μοριακή βιολογία, στο Francis Crick Institute στο Λονδίνο.
Η ζωή στα παιδικά χωριά SOS
Η επιλογή της Φωτεινής Παπαλεωνιδοπούλου στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών αγώνων θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν ήταν τυχαία, καθώς η ίδια μπορεί να ξεκίνησε δύσκολα τη ζωή της, αφού σε ηλικία 7 χρονών βρέθηκε στα παιδικά χωριά SOS, κατάφερε όμως να ξεπεράσει τα εμπόδια και να γίνει πρότυπο με την ιστορία της.
Όπως είπε η ίδια σε συνέντευξή της στην Ελένη Μενεγάκη τον Μάρτιο του 2024, νιώθει περηφάνεια που μεγάλωσε στα παιδικά χωριά, ενώ χάρη σε αυτά και τις δωρεές που γίνονταν κατάφερε να σπουδάσει αυτό που αγαπά.
Στα Χωριά πήγα 7 ετών και υπήρχαν και άλλα παιδάκια σαν και εμένα, όλα με διαφορετικές ιστορίες, όλα όμως έχουν ένα δυσκολεμένο backround. Αυτό σε ταπεινώνει στη ζωή και σου μαθαίνει ότι δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Να ξεκινάει κάποιος από τέτοια αρχή είναι σημαντικό γιατί δημιουργείς μια άλλη οπτική για τη ζωή.
Κοιτώντας πίσω τη ζωή μου νιώθω υπερηφάνεια. Ήμουν σε ένα χωριό που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ιδρύματα, είναι μια οικογένεια με παιδάκια, μαμά. Τα παιδιά που γνωρίζω εγώ, δεν υπήρχε κανένας που να έμεινε πίσω. Το διάνυσμα που έχει διανύσει κάθε παιδί είναι τεράστιο. Το σημαντικό είναι ότι σε αυτόν τον Οργανισμό υπάρχει πολύ στήριξη, εξιδεικευμένοι άνθρωποι. Είναι το ξεκίνημα δύσκολο αλλά από εκεί και έπειτα το πού φτάνει ο καθένας καθορίζεται από τα προσωπικά του ενδιαφέροντα.