Τη Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου τη γνωρίσαμε ως το κοριτσάκι που «έσβηνε» την φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Σήμερα, 20 χρόνια μετά έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα, που ολοκληρώνει το διδακτορικό της στη Μοριακή Βιολογία, αλλά παραμένει πάντα πρέσβειρα των Παιδικών Χωριών SOS, του οργανισμού από τον οποίο ξεκίνησε.
Καλεσμένη στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη, μίλησε με την παρουσιάστρια γι’ αυτόν τον σπουδαίο ρόλο της, για τη νέα της ζωή στο Λονδίνο εδώ και έξι χρόνια, και για τα πρώτα της βήματα, απ’ όταν και αντιμετώπισε τις πρώτες δυσκολίες.
Όσα ανέφερε
«Κοιτώντας πίσω τη ζωή μου νιώθω υπερηφάνεια, γιατί ήμουν σε ένα χωριό που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ιδρύματα, είναι μια οικογένεια με παιδάκια και μαμά. Τα παιδιά που γνωρίζω εγώ, δεν υπήρχε κανένα που να έμεινε πίσω. Το διάνυσμα που έχει διανύσει κάθε παιδί είναι τεράστιο, γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν ξεκινούν από το μηδέν, αλλά από το μείον», είπε αρχικά η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου.
Και συμπλήρωσε: «Το σημαντικό είναι ότι σε αυτόν τον Οργανισμό υπάρχει πολύ στήριξη, άνθρωποι εξιδεικευμένοι. Το ξεκίνημα είναι δύσκολο αλλά από εκεί κι έπειτα το πού φτάνει ο καθένας καθορίζεται από τα προσωπικά του ενδιαφέροντα».
Σε διαφορετικό σημείο αναφέρθηκε για τον τρόπο που βρέθηκε στα Παιδικά Χωριά SOS. «Στα Χωριά πήγα 7 ετών και υπήρχαν και άλλα παιδάκια σαν και εμένα, όλα με διαφορετικές ιστορίες, όλα όμως έχουν ένα δυσκολεμένο backround. Αυτό σε ταπεινώνει στη ζωή και σου μαθαίνει ότι δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Ίσως αυτό να ήταν κι ένα πλεονέκτημα, είναι σημαντικό να ξεκινάει κάποιος από τέτοια αρχή γιατί δημιουργείς μια άλλη οπτική για τη ζωή. Με πολλή υπερηφάνεια μιλάω για τα Παιδικά Χωριά SOS», είπε χαρακτηριστικά η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου.
Επιστρέφοντας από το διαφημιστικό break μίλησε για τα προσωπικά της βήματα. «Μου αρέσει να μη συγκρίνομαι με τους άλλους, δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν, εγώ κάνω αυτό που νομίζω ότι είναι σωστό και συνήθως σκέφτομαι τι συνέπειες θα έχει στο μέλλον. Μακαρίζουμε πριν το τέλος, γιατί έχουμε πολλά χρόνια να διανύσουμε, αλλά από τα 20 μέχρι τα 30 ούτε που φανταζόμουνα όλα αυτά τα πράγματα. Εύχομαι στο μέλλον να κάνουμε και άλλα, με γνώμονα πώς μπορούμε να κάνουμε καλύτερες τις ζωές και των υπόλοιπων γύρω μας», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου δήλωσε για τις δοκιμασίες που πέρασε: «Δεν έχω ανάμνηση ότι πέρασα δύσκολα όταν πήγα στο εξωτερικό. Με τόσες δοκιμασίες σε πιο μικρή ηλικία, ήμουν έτοιμη. Τελικά ίσως είναι καλά να περνάμε δυσκολίες σε μικρή ηλικία, γιατί μας δοκιμάζουν για αργότερα. Χρειάζεται εσωτερική αναζήτηση, να παίρνουμε την ευθύνη και όχι να τη ρίχνουμε στους άλλους, είτε είναι οι γονείς μας, είτε οι γύρω μας. Από ένα σημείο και μετά δεν έχει σημασία».
Στη συνέχεια συμπλήρωσε για τα υπόλοιπα παιδιά στα Παιδικά Χωριά SOS: «Έχω κρατήσει φιλίες, είναι όλοι ένας κι ένας. Βρισκόμαστε κάθε χρόνο, δεν σταματάμε να γελάμε. Κάθε επιτυχία τους είναι δική τους, μ’ αρέσει να είμαι με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και με εκείνους που εργάζονταν στο Χωριό. 25 χρόνια είναι ακόμα εκεί, τους θαυμάζω, γιατί δεν το κάνουν για τα λεφτά. Έχω κρατήσει επαφές και με τις “μαμάδες” μου, είναι γυναίκες που κι εκείνες μπορεί να έχουν περάσει δύσκολα. Ήταν πολύ δυναμικές, και μ’ άρεσε που τα έβγαλαν πέρα, παρά τις αντιξοότητες».
Κλείνοντας τόνισε την αξία της προσφοράς, καθώς υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βοηθούν διαχρονικά τα Παιδικά Χωριά SOS κόντρα στις οικονομικές δυσκολίες: «Αυτά τα παιδιά χρειάζονται αυτούς τους χώρους, βρίσκω ανησυχητικό ότι δυσκολεύονται να βρουν πόρους, εύχομαι να μην έχει δυσάρεστες επιπτώσεις».