Πόσες φορές έχετε καταραστεί την τύχη και την μοίρα σας για ένα σωρό λόγους -σημαντικούς κι ασήμαντους; Και, από την άλλη πλευρά, πόσο συχνά σκέφτεστε «Έχω ό,τι χρειάζομαι! Όχι οτιδήποτε θέλω -αλλά σίγουρα ό,τι χρειάζομαι»; Η ευτυχία είναι ουτοπία. Οι ευτυχισμένες στιγμές είναι, όμως, καθημερινότητα. Ειδικά αν ανήκεις σε μια αγαπημένη οικογένεια. Και -μιας και το ανθρώπινο είδος είναι καταδικασμένο να βράζει στο καζάνι της γκρίνιας και την αγνωμοσύνης- εμείς αποφασίσαμε να υπενθυμίσουμε ότι, αν ανήκετε σε μια οικογένεια που σας αγαπά και σας στηρίζει, είστε πολύ τυχεροί.
Αφιερωμένο, λοιπόν, στους μπαμπάδες που λένε ανέκδοτα στο τραπέζι τις Κυριακές, στις αγαπημένες αλλά μακρινές ξαδέρφες, στην υπερπροστατευτική γιαγιά, στον παππού και τα γυαλιά του που όλο τα χάνει, στην μανία της μάνας μας με την καθαριότητα και στα εκνευριστικά αδέρφια μας. Και στα παιδιά μας. Αφιερωμένο στην οικογένεια που φτιάξαμε και σ’ αυτή που μας μεγάλωσε.
Τσακώνεσαι πολύ…
Οι διαφημίσεις λένε ψέματα: κανείς στο σπίτι δεν ξυπνάει τα πρωινά με κέφι και όρεξη για ζωή -εκτός ίσως σε μερικές περιπτώσεις απ’ τον μπαμπά. Ούτε στα οικογενειακά τραπέζια όλοι ανταλλάζουν φιλοφρονήσεις, γελάκια και τα ορεκτικά που έφτιαξε η μαμά. Ούτε όλα τα απογεύματα κυλούν ειρηνικά και ευτυχισμένα. Το να έχεις οικογένεια, σημαίνει ότι τσακώνεσαι. Ότι ορμάς να βγάλεις τα μάτια της αδερφής σου γιατί χρησιμοποίησε χωρίς να σε ρωτήσει το καλό σου το φόρεμα. Ότι μισείς για μια-δυο μέρες τον μπαμπά ή την μαμά σου, γιατί σε κατηγόρησαν ότι είσαι εγωίστρια ή τεμπέλα ή ανεύθυνη. Ότι η κούραση και το άγχος σε καταβάλουν και φωνάζεις στα πιτσιρίκια που εσύ έφερες στον κόσμο, και μετά έχεις τύψεις και νεύρα και κλαις και βάζεις τις φωνές και σ’ αυτόν τον άντρα που αγαπάς, γιατί δεν έχεις πώς αλλιώς να ξεσπάσεις.
Αν είσαι μέλος μιας οικογένειας θα φωνάξεις, θα προσβάλλεις και θα σε προβάλλουν, θα πεις βαριές κουβέντες, θα εκτοξεύσεις κατηγορίες προς πάσα κατεύθυνση. Και μετά, θα αγκαλιαστείς, θα φιληθείς, θα πεις την πιο ειλικρινή σου συγγνώμη και όλα θα περάσουν. Γιατί οι αγαπημένοι σου -όπως κι εσύ- ξεχνούν και έχουν μάθει να συγχωρούν. Γι’ αυτό είναι οι «αγαπημένοι« σου.
Ξέρεις, ότι πάντα έχεις ένα ασφαλές καταφύγιο
Όσους χειμώνες και καλοκαίρια κι αν μετράει κανείς, όταν ανήκει σε μια οικογένεια, ξέρει ότι έχει ένα ασφαλές μέρος να κουρνιάσει όταν όλα πάνε στραβά. Αν έχεις παιδιά, όταν οι μέρες είναι σκοτεινές, θα τα αγκαλιάσεις, θα θυμηθείς ότι είναι το κέντρο της ζωής σου και όλα θα περάσουν. Κι αν έχεις την τύχη οι γονείς σου να βρίσκονται στη ζωή και να σε στηρίζουν, ξέρεις ότι ακόμη και στη μεγαλύτερη… πατάτα που θα κάνεις, εκείνοι θα βρίσκονται στο πλάι σου. Όσοι μεγαλώσαμε έχοντας για φίλους τ’ αδέρφια μας, έχουμε την μεγάλη τύχη να έχουμε πιστούς, αγαπημένους φίλους πάντα δίπλα μας. Το σύμπαν μπορεί να καταρρέει, αλλά αν έχεις μια οικογένεια που σ’ αγαπά, τότε δεν καταρρέει όλο -υπάρχει μια μικρή γωνίτσα του, που είναι ασφαλής.
Τα μεσημέρια της Κυριακής (καμιά φορά) τρως μ’ αυτούς που αγαπάς
Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε πάντα, αλλά καμιά φορά όλοι οργανώνουμε το πρόγραμμά μας και καταφέρνουμε να μαζευτούμε γύρω από το τραπέζι τις Κυριακές. Αν η ελληνική οικογένεια είχε κάποιο σήμα κατατεθέν, αυτό θα ήταν μια οικογένεια γύρω από ένα τραπέζι που δεν χωράει τα φαγητά που έφτιαξε η μαμά. Η εμβληματικότερη συνήθεια των οικογενειών, το κυριακάτικο τραπέζι, είναι μια απ’ τις πιο όμορφες αναμνήσεις που ο καθένας κουβαλάει.
Η μαμά μπουκώνει όλο τον κόσμο και συνέχεια σηκώνεται να φέρει κάτι ακόμα (και όλοι της λένε «Κάτσε επιτέλους κάτω να φας!», αλλά κανείς δεν σηκώνεται να την βοηθήσει). Ο μπαμπάς τρώει δύο πιάτα φαγητό, ξεκουμπώνει το παντελόνι του, λέει χοντροκομμένα αστεία που η μαμά δεν εγκρίνει και ζητάει «κανένα γλυκάκι». Οι παππούδες και οι γιαγιάδες σχολιάζουν το ύψος και το βάρος των παιδιών, λένε μια ιστορία που όλοι έχουμε ξανακούσει και προσφέρονται να συνδράμουν την προσπάθεια της μαμάς να ταΐσει όποιον έχει φάει λιγότερο από 3 τόνους φαΐ.
Και όλοι μαζί τρώνε, μοιράζονται προβλήματα, καυγαδίζουν για τα πολιτικά, κουτσομπολεύουν το σόι, χαίρονται ο ένας την παρουσία του άλλου. Το κυριακάτικο τραπέζι, είναι η ομορφότερη οικογενειακή συνήθεια που μας κληροδότησε η ελληνική παράδοση.
Έχεις τεράστιο απόθεμα όμορφων αναμνήσεων…
Όταν είσαι μέλος μιας αγαπημένης οικογένειας, τότε έχεις σίγουρα μια μεγάλη «αποθήκη» όμορφων αναμνήσεων. Όλες οι βόλτες στην εξοχή και οι Κυριακάτικοι περίπατοι, οι τεμπέλικες αγκαλιές στο κρεβάτι τα πρωινά, η στήριξη και η αγάπη των δικών σου ανθρώπων όταν η ζωή δεν σου χαμογέλασε. Δεν είναι κάθε οικογενειακή ανάμνηση βγαλμένη από παραμύθι, έχουμε όμως σίγουρα χιλιάδες λόγους να χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη ζωή.
Είσαι -με δυο λόγια- πολύ τυχερός!
Αν η μαμά σου σε κυνηγάει ακόμη και τώρα που πάτησες τα 40 να «ρίξεις κάτι πάνω σου»…
Αν ο μπαμπάς σου σου κάνει κήρυγμα για τις επιλογές σου και σε εκνευρίζει με την διαρκή του κριτική…
Αν έχεις αδέρφια που ήταν φίλοι σου από τότε που θυμάσαι τον κόσμο και σε εκνευρίζουν όσο κανείς…
Αν έχεις μια γιαγιά κι έναν παππού που λένε τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες και προσπαθούν να σε μπουκώσουν γλυκό του κουταλιού…
Αν έχεις έναν σύντροφο που θέλεις καμιά φορά να πνίξεις στον ύπνο του, αλλά αγαπάς και εκτιμάς και φαντάζεσαι για πάντα δίπλα σου…
Αν έχεις θείους και θείες και ξαδέρφια και ανίψια που είναι πάντοτε διαθέσιμοι να μάθουν τα νέα σου -και λίγο να σε κριτικάρουν…
Αν έχεις παιδι(ά) που έκπληκτος/η παρακολουθείς να μεγαλώνουν καθημερινά και να σου χαρίζουν δίχως αντάλλαγμα τα μεγάλα τους χαμόγελα…
Τότε είσαι ένας τυχερός άνθρωπος. Κι ας μην έχεις (πάλι) λεφτά να βάλεις πετρέλαιο.
Πηγή: mama365.gr