Λένε πως οι μεγάλοι έρωτες χωρίζουν για σοβαρούς λόγους και πως η ζωή δεν τους θέλει πραγματικά μαζί. Κάποιοι άλλοι λένε, πως χωρίζονται και κοιμούνται σε ξένες αγκαλιές αλλά παράλληλα νοσταλγούν την παλιά αγάπη. Ποuστιές τους έπαιξε η μοίρα αλλά τόσο θεοί, όσο και δαίμονες συνωμότησαν, για να μην είναι τώρα πια μαζί.
Μ@λ@κίες!
Οι πραγματικοί έρωτες δεν κοιμήθηκαν ποτέ σε ξένες αγκαλιές. Δεν πρόδωσαν ποτέ τον σύντροφό τους, ακόμα κι όταν τ’ έσπασαν για λίγο. Ποτέ δεν πίστεψαν στο πεπρωμένο και πάντα έπαιρναν ευθύνη για τις πράξεις τους.
Οι πραγματικοί έρωτες τσακώνονται για βλακείες και μένουν χώρια για λίγο, κυρίως λόγω ξεροκεφαλιάς. Γιατί τέτοια παιχνίδια κυριαρχίας, θέλουν δυνατούς παίχτες. Ανθρώπους που δεν μασούν τα λόγια τους και που θα πουν αυτό που σκέφτονται, ακόμα κι αν πληγώσουν τον άλλον.
Άνθρωποι δυνατοί κι επιτυχημένοι, συνήθως, που ξέρουν τι ζητάνε, μόνο που καμιά φορά μπερδεύονται και διεκδικούν αυτό που θέλουν από το σύντροφό τους με λάθος τρόπο. Κάποιες φορές πιστεύουν, πως μιλούν σε υπάλληλο και πως αυτό που λένε, είναι και το απόλυτα σωστό. Έτσι καταφέρνουν να τσακώνονται για μικροπράγματα, που θεωρούν σοβαρά αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.
Μπορούν να λογοφέρουν για το τελειωμένο αφρόλουτρο στο μπάνιο. Για την ακαταστασία στο δωμάτιο ή για την ώρα που ξυπνάει και κοιμάται ο άλλος. Μπορούν να σηκώσουν τη γειτονιά στο πόδι, μες στα χαράματα, επειδή ο ένας απʾ τους δυο έφαγε το τελευταίο κομμάτι σουφλέ σοκολάτας -που είχε ξεμείνει στο ταψί- και ν’ ανταλλάξουν βαριές κουβέντες μεταξύ τους.
Θα το φτάσουν στ’ άκρα απειλώντας με χωρισμό, χωρίς όμως πραγματικά να το εννοούν. Ίσως και να κάνουν μέρες να μιλήσουν στο τηλέφωνο. Οι φίλοι το μαθαίνουν και ταράσσονται, βάζοντας στο νου τους τα χειρότερα. Ρωτούν αν παίχτηκε κέρατο κι αυτοί απαντούν καθησυχαστικά “καμία σχέση”.
Συνήθως η καλύτερη απάντηση που δίνεται στους φίλους είναι το “ε να, για μ@λ@κίες μωρέ“.
Πραγματικά οι λόγοι είναι γελοίοι. Κανένα ζευγάρι που καψουρεύτηκε κι αγαπήθηκε στ’ αλήθεια, δε χώρισε ποτέ για σοβαρούς λόγους. Γιατί στα δύσκολα ο ένας ήταν πάντα εκεί, να στηρίζει τον άλλον. Κανένα ζευγάρι που ερωτεύτηκε παράφορα δεν έβαλε τίτλους τέλους, όταν συνάντησε αναποδιές.
Πεισματάρηδες κι οι δυο τους τα καταφέρνουν κόντρα σʾ ό,τι κι αν συναντήσουν. Εξίσου πεισματάρηδες και ξεροκέφαλοι, όμως, που μπορούν να πνιγούν σε μια κουταλιά νερό. Περιμένουν απʾ τον σύντροφό τους να κάνει το πρώτο βήμα, γιατί τις περισσότερες φορές νιώθουν αμήχανα και δεν έχουν τι να πουν. Έτσι κρατούν αρνητική στάση, ενώ κατά βάθος καίγονται να τα ξαναβρούν.
Είναι θέμα κακής διαχείρισης λόγου. Όσο καλά κι αν γράφουν, όσο ορθά κι αν σκέφτονται σʾ άλλους τομείς. Μπροστά σʾ αυτόν τον έναν και μοναδικό άνθρωπο δεν έχουν λόγια να πουν κι αν έχουν, σίγουρα δεν τα εκφράζουν σωστά.
Γιʾ αυτό ποτέ δεν τα βρίσκουν με τις λέξεις. Απλά ο ένας ορμάει στον άλλον και του κλείνει το στόμα μʾ ένα φιλί. Τον τραβάει πάνω του και τον αγκαλιάζει, όσο πιο σφιχτά μπορεί, ψιθυρίζοντάς του “ξεκόλλα επιτέλους“. Έπειτα θα ηρεμήσουν και θʾ αρχίσουν να λένε, πόσο λάθος είχαν και πόσο χαζά συμπεριφέρθηκαν. Θα ξενυχτήσουν μιλώντας για θέματα που τους απασχολούν και θα κοιμηθούν χαράματα.
Δεν υπάρχουν καταραμένα, καρμικά ζευγάρια. Αυτά είναι π@π@ριές που εφηύραν φυγόπονοι, για να κατηγορούν οτιδήποτε άλλο, εκτός βέβαια απʾ τους ίδιους τους εαυτούς τους. Οι πραγματικοί μεγάλοι έρωτες κλείνουν τα προβλήματα στο σπίτι. Δεν τα συζητούν μʾ άσχετους και δε δίνουν δικαίωμα σε κανέναν, να πει κακιά κουβέντα για το ταίρι τους. Ό,τι κι αν γίνει.
Θα αφήσουν ελάχιστους να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει και δε θα βγουν παρέα με τη χορωδία του δήμου, να διατυμπανίσουν τα προβλήματα τους, γιατί δεν έχουν μάθει να τους λυπούνται.
Διαπληκτίζονται εύκολα και τα βρίσκουν μεταξύ τους δύσκολα. Όμως κάθε φορά που γίνεται αυτό, δένονται όλο και πιο πολύ, γιατί λύνουν τα θέματά τους ένα προς ένα και δεν τʾ αφήνουν να μαζεύονται.
Τα ζευγάρια αυτά υπάρχουν ανάμεσα μας και σου επιτρέπουν να δεις μόνο την καλή πλευρά της σχέσης τους. Κάθε καβγάς είναι γι’ αυτούς ένα οριστικό τέλος και κάθε συμφιλίωση μία ακόμα πιο δυνατή αρχή. Μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να λένε πως αγαπάνε. Μπορεί να χωρίζουν για μ@λ@κίες, όμως βαθιά μέσα τους γνωρίζουν, πως θα τα ξαναβρούν.
Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να τη βγάλουν με ταινίες του Ξανθόπουλου και της Μάρθας Βούρτση. Να κλαίγονται και να πονούν για πρώην, μιας και δεν είχαν τʾ @ρχίδια να τους διεκδικήσουν.
Μια φράση μόνο γιʾ εσάς. Καλά να πάθετε.
[via]