Attachment parenting. Ένας όρος που ακούγεται τα τελευταία χρόνια! Μια μέθοδος ανατροφής των παιδιών μας βασισμένη στις αρχές της ενσυναίσθησης και της άνευ όρων αποδοχής. Mε το attachment parenting αναπτύσσεται ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός μεταξύ γονέων και παιδιού. Ένας δεσμός που στόχο έχει να καλύψει τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μας, ώστε χορτασμένα και όταν τα ίδια νιώσουν έτοιμα, να μπορούν ανεξάρτητα να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους εφόσον θα ξέρουν ότι υπάρχει ασφαλής σύνδεση με τα πρόσωπα αναφοράς τους.
Η υποστήριξη προς τη νέα μητέρα, τόσο από το περιβάλλον της, όσο και από τους επαγγελματίες υγείας για φυσικό τοκετό, θηλασμό από το πρώτο λεπτό της γέννησης ή όσο πιο σύντομα γίνεται, rooming in στο μαιευτήριο και συγκοίμηση στο σπίτι, έχουν ένα κοινό παρονομαστή, την κάλυψη των ψυχικών αναγκών των παιδιών μας. Αν συνεχίσουμε έτσι με σεβασμό στις ανάγκες τους και θετική διαπαιδαγώγηση, σύντομα θα απολαύσουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας. Τα παιδιά μας θα ανεξαρτητοποιηθούν στους δικούς τους χρόνους πάντα όμως έχοντας μια ασφαλή βάση πίσω τους.
Ποιο είναι όμως το πιο ουσιαστικό στην ανατροφή των παιδιών μας μέσω του attachment parenting; Να εμπιστευόμαστε το ένστικτο μας και το παιδί μας, να είμαστε πάντα πρόθυμοι και έτοιμοι να αφουγκραστούμε τις ανάγκες του. Εάν έχουμε την καρδιά και τα αυτιά μας ανοιχτά, θα διαπιστώσουμε ότι τα παιδιά μας είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ανάγκες και τα συναισθήματα τους, απλά δεν έχουν τα κατάλληλα λόγια να το εξωτερικεύσουν. Έτσι μαθαίνουν να εμπιστεύονται και να κατανοούν τον εαυτό τους και ως ενήλικες είναι πιο έτοιμοι να πάρουν τις πιο σωστές για εκείνους αποφάσεις με γνώμονα πάντα τις ανάγκες τους.
Μία από τις πιο ουσιαστικές αρχές του attachment parenting, είναι να φερόμαστε στα παιδιά μας όπως μας είχαν φερθεί ή όπως θα θέλαμε να μας είχαν φερθεί οι γονείς μας. Να είμαστε ένα πρότυπο που θα δίνει αγάπη, εμπιστοσύνη και άνευ όρων αποδοχή.
Τα παιδιά μας συμπεριφέρονται και δρουν ανάλογα με το τι έχουν εισπράξει από τα πρόσωπα αναφοράς τους, τους γονείς τους δηλαδή. Ο Eliot Barker, ψυχίατρος και πρόεδρος της Canadian Society for the Prevention of Cruelty for Children, περιγράφει το attachment parenting σαν ένα νόμισμα που έχει 2 όψεις: α) να είναι ο γονέας πρόθυμος να μπει στη θέση του παιδιού του, ώστε να αναγνωρίσει όσο γίνεται πιο σωστά το τι νιώθει και β) να μπορεί να συμπεριφερθεί στο παιδί του με τρόπο που το ίδιο να νιώθει ότι τα συναισθήματα του έχουν “αξία”!
Δώστε χρόνο, αγάπη και εναλλακτικές στα παιδιά σας και όταν είναι τα ίδια έτοιμα, αφήστε τα να σας εκπλήξουν! Δώστε τους ρίζες, αλλά και ταυτόχρονα την δυνατότητα να ανοίξουν τα φτερά τους για να πετάξουν αυτόνομα μακριά μας.
Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος