Η ζωή έχει μία συγκεκριμένη πορεία. Μεγαλώνεις, παντρεύεσαι, κάνεις παιδιά και κάπου εκεί έρχεται το “ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα“. Κάπου εκεί, όμως, η ζωή επιλέγει να σου δώσει ένα ηχηρό χαστούκι ώστε να αλλάξει η οπτική σου.
Όταν η Μαρία-Ελένη και ο Κέβιν ήταν μικροί, οι γιατροί μας είπαν να μην περιμένουμε να ζήσουν μετά τα δεύτερα γενέθλιά τους. Όταν πέρασαν τα 2, μετά τα 5 και μετά τα 10 δεν γνωρίζαμε γιατί εμείς είχαμε ευλογηθεί με αυτά τα επιπλέον χρόνια.
Ναι, οι γιατροί δεν γνωρίζουν τα πάντα, δεν είναι Θεοί. Αλλά γνωρίζουν πως τα παιδιά όπως η Μαρία-Ελένη και ο Κέβιν είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν επιπλοκές όπως πνευμονία ή κρίσεις οι οποίες μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες. Αυτές οι σκέψεις είναι πίσω από κάθε μικρό βήχα σαν ένα μικρό χαρτάκι, διπλωμένο, παλιό, χωμένο στην πίσω τσέπη του παντελονιού. Βαδίζουμε μέρα με την μέρα ζώντας στον ονειρεμένο κόσμο μίας ακόμα ημέρας με το παιδί μας.
Δεν είμαστε μόνοι. Πολλές οικογένειες έχουν αντίστοιχα τσαλακωμένα χαρτάκια. Οι οικογένειες στον κόσμο των ειδικών αναγκών γνωρίζουν πολύ καλά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Γνωρίζουμε από τον κύκλο μας γονείς που το παιδί τους είναι άρρωστο ή στο νοσοκομείο ή συνεχώς μπαίνει και βγαίνει από τα νοσοκομεία. Μου γδέρνει την καρδιά το οτι γνωρίζω πως αυτή “η οικογένεια” μπορεί να γίνει εύκολα η δικιά μου.
Προς όλες τις οικογένειες που βαδίζουν στο δρόμο που κανένας γονιός δε θέλει να βαδίσει, να ξέρετε πως μέσα από τις ιστορίες σας βλέπουμε την γεμάτη αφοσίωση αγάπη προς τα παιδιά σας. Παίρνω τις συμβουλές που δίνετε, τις ίδιες συμβουλές που μοιράζεστε αφού χάσετε ένα κομμάτι του εαυτού σας. Αγκαλιάζω πιο πολύ τα παιδιά μου, τα αγαπάω πιο πολύ και τα εκτιμώ πιο πολύ κάθε φορά που ραγίζει η καρδιά μου από την απώλειά σας.
Είμαι πάντα ευγνόμων για κάθε μία επιπλέον ημέρα γιατί γνωρίζω πως σε εσάς δεν δόθηκε. Εσείς και τα παιδιά σας με διδάξατε τόσα πολλά. Κι αυτό το “χιλιοτσαλακωμένο” χαρτάκι έχει μία συμβουλή για όλους μας: “Αγαπημένη μου Μαμά, Αγάπησέ με Σήμερα“.
[via]
