“Αυτή η γυναίκα θα δοκιμάσει κάτι που λέγεται υπνωτισμό κατά τον τοκετό,” είπα στον σύζυγό μου.
Έξι μηνών έγκυος στο πρώτο μου παιδί, είπα αυτές τις λέξεις με σκεπτικισμό και αηδία. Εκείνη τι στιγμή οι βασικές μου γνώσεις για τον τοκετό προέρχονταν από τρεις πηγές: (1) ιστορίες τρόμου από γέννες που μου είπαν φίλοι και συγγενείς, (2) σκηνές από ταινίες, όπου γίνονται άμεσες καισαρικές τομές και (3) από τηλεοπτικές εκπομπές.
Αυτές οι πηγές μου δίδαξαν ότι η γέννα ήταν η μόνη στιγμή που ήταν κοινωνικά αποδεκτό για τις γυναίκες να απειλούν με φόνο τους τριγύρω τους.
Όταν τελικά προβλήθηκε η εκπομπή, είδα μια γυναίκα που φαινόταν απολύτως ήρεμη και είχε τον έλεγχο του εαυτού της, καθώς γεννούσε. Αντιμετώπισε με ευκολία τις συσπάσεις. Μερικές φορές συζητούσε, άλλες φορές χαμογελούσε. Και ήταν σε πλήρη ετοιμότητα και αυτοέλεγχο, καθώς καλωσόριζε το μωρό της.
Και το καλύτερο; Δεν υπήρχε ούτε μία φράση καθ’ όλη τη διαδικασία “Τα μάτια σου βαραίνουν”.
Αυτό δεν έμοιαζε με κανένα άλλο υπνωτισμό που είχα ακούσει ή είχα δει. Επίσης, δεν είχα ξαναδεί τέτοια γέννα.
Νομίζω περίμενα 6 ολόκληρες ώρες, πριν παραγγείλω ένα τέτοιο υπνωτισμό για μένα.
Πάντα υπέθετα ότι ο υπνωτισμός άλλαζε την πνευματική κατάσταση ενός ατόμου, μέχρι το σημείο που θα ήταν εκτός ελέγχου των πράξεων και αποφάσεων του. Αλλά αυτού του είδους ο υπνωτισμός, όπως έμαθα, έχει περισσότερο να κάνει να ανεβάσεις τα επίπεδα της ενδοφίνης, να χαλαρώσεις τους μύες και να αναπτύξεις χαλαρωτικές τεχνικές κατά τη διάρκεια της γέννας. Με άλλα λόγια, είναι εσκεμμένος, ήρεμος, και ευέλικτος έλεγχος.
Μήνες αργότερα ωστόσο, δεν κατέληξα να χρησιμοποιήσω τις δεξιότητες υπνωτισμού στον τοκετό. Κατέληξα να χρειαστώ καισαρική τομή, πριν βιώσω καν ήπια σύσπαση. l
Αλλά οι μέθοδοι υπνωτισμού που έμαθα, με βοήθησαν κατά τη διάρκεια και μετά της καισαρικής τομής.
Καθώς, περίμενα τους γιατρούς να επιδιορθώσουν την τομή μου, χρησιμοποίησα τις τεχνικές υπνωτισμού για να παραμείνω ήρεμη και επικεντρωμένη με την επανασύνδεση με το μωρό μου. Επικέντρωσα την προσοχή μου στα μέρη του σώματος, που μπορούσα ακόμα να χαλαρώσω – τα μέρη που δεν είχαν μουδιάσει ακόμα. Χαλάρωσα τα χέρια μου, τους ώμους μου, ακόμα και το μέτωπό μου.
Όταν κράτησα το μωρό μου στην αγκαλιά μου, χρησιμοποίησα τις δεξιότητές μου για να κρατήσω το μυαλό μου μακριά από τον πόνο της τομής και πάνω στον όμορφο γιο μου. Οπτικοποίησα όλο τον πόνο και την ένταση να φεύγουν από το σώμα μου, να βγαίνουν από το δωμάτιο του χειρουργείου. Φυσικά, ο πόνος ήταν ακόμα παρόν, ακόμα και με δόση παυσίπονου. Αλλά κατά κάποιο τρόπο, αυτή η οπτική εικόνα έκανε τον πόνο λιγότερο έντονο, πιο διαχειρίσιμο. Και σε μια στιγμή, που οι περισσότερες μητέρες νιώθουν εκτός ελέγχου, ήμουν ευγνωμονούσα που είχα τον έλεγχο.
Μερικά χρόνια αργότερα, έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδί μου, σχεδίαζα να γεννήσω με φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική τομή. Για άλλη μια φορά σκόπευα να χρησιμοποιήσω τις τεχνικές (οπτικοποίηση του φωτός, κάνοντας ευχάριστες σκέψεις από ευχάριστα και ασφαλή μέρη) κατά τη διάρκεια του τοκετού.
Και όπως τα έφερε η τύχη, τα χρησιμοποίησα για τις 15 ώρες του τοκετού.
Η πρακτική του υπνωτισμού κατά τη διάρκεια των πρώτων ωρών των συσπάσεων ήταν εύκολη. Φαντάστηκε βάζα με ζεστό, υγρό φως να ρέουν στο σώμα μου, να μεταφέρουν δέσμες χαλάρωσης προς τα δάχτυλά των χεριών μου και των ποδιών μου. Φαντάστηκα ήρεμα μέρη μέχρι να τελειώσουν οι συσπάσεις μου.
Χρησιμοποίησα όλες τις τεχνικές, μέχρι που δεν άντεχα άλλο. Επειδή εντέλει, ο τοκετός είναι δύσκολος. Έγινε έντονος. Έφτασα στο σημείο που ένιωθα μόνο πόνο.
Παρ’ όλο όμως τον πόνο, ποτέ δεν ένιωσα εκτός ελέγχου. Η μητέρα μου μου είπε, “Μερικές φορές δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε αν είχες συσπάσεις. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Φαινόσουν τόσο ήρεμη και είχες τον έλεγχο σε όλο τον τοκετό. ”
Η χρήση του υπνωτισμού κατά τη διάρκεια του τοκετού δεν με απάλλαξε από όλον τον πόνο, αλλά μου έδωσε τον έλεγχο κατά τη διάρκεια ενός διαστήματος που ήμουν ιδιαίτερα ευάλωτη. Μου έδωσε γαλήνη, τη στιγμή που το σώμα μου ήταν σε έντονη κατάσταση. Μου έδωσε την ιδανική πνευματική κατάσταση που ήθελα, όταν τελικά γνώρισα τα μωρά μου.”
Credit: goodhousekeeping.com