Καλλιόπη Αθανασιάδη: Η ιστορία της Καλλιόπης όσα χρόνια κι αν περάσουν καταφέρνει να συγκινεί τους πάντες.
Καλλιόπη Αθανασιάδη: Η ιστορία της
«Θα ήθελα να πώ, σε όσους βιώνουν μία αντίστοιχη κατάσταση, οτι εγώ δεν αντιμετώπισα κανένα bullying στο σχολείο μου ή τις παρέες μου. Δύο πράγματα βοήθησαν σε αυτό, η μητέρα μου και οι φίλοι μου. Η μητέρα μου μου έμαθε οτι σε πατάνε, όταν εσύ τους αφήνεις περιθώρια, ενώ οι φίλοι μου, όλοι με αγωγή από την οικογένεια τους, με στήριξαν στην οποιαδήποτε τρέλλα μου!» λέει η Καλλιόπη Αθανασιάδη που μαζί με άλλα 8 νήπια, υπέστη εγκαύματα όταν ένα σχολικό λεωφορείο έπιασε φωτιά την ώρα που κινούνταν στον δρόμο.
Ήταν 26 Ιανουαρίου του 1970 όταν ένα σχολικό λεωφορείο έπιασε φωτιά την ώρα που κινούνταν στον δρόμο, με αποτέλεσμα να υποστούν βαριά εγκαύματα 8 νήπια. Μεταξύ αυτών ήταν και ένα κοριτσάκι, η Καλλιόπη Αθανασιάδη.
50 χρόνια μετά, το ατύχημα, είναι πλέον Προέδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Θώρακος–Καρδίας– Αγγείων και υπεύθυνη του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος στον «Ευαγγελισμό». Η ίδια, με ένα ποστ στο Facebook αποκαλύπτει όσα την έκαναν να προχωρήσει και να κυνηγήσει τα όνειρά της μετά το ατύχημα. Δεν δέχτηκε να κάνει αισθητικές επεμβάσεις, ενώ έμαθε από την μητέρα της ότι δεν πρέπει να αφήνει περιθώρια σε κανέναν να την μειώσει. Παράδειγμα προς μίμηση, μια γυναίκα με σπουδαίο χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση, δίνει σε όλες εμάς μικρά μαθήματα αυτοβελτίωσης.
Καλλιόπη Αθανασιάδη: Η συμβουλή της
«Το τραγικό ατύχημα, όπως το χαρακτήρισαν εφημερίδες, «δραματικό» κατά τον εισαγγελέα Ι. Καρατζά (καταδίκασε τους 2 ενόχους σε έναν χρόνο φυλάκιση και απάλλαξε τους υπολοίπους), συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, συνέβη στις 26 Ιανουαρίου του 1970 όταν το σχολικό λεωφορείο του εκπαιδευτηρίου «Γ. Κουμαντάκου» επέστρεφε τα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού στα σπίτια τους.
Θα ήθελα να πώ, σε όσους βιώνουν μία αντίστοιχη κατάσταση, οτι εγώ δεν αντιμετώπισα κανένα bullying στο σχολείο μου ή τις παρέες μου. Δύο πράγματα βοήθησαν σε αυτό, η μητέρα μου και οι φίλοι μου. Η μητέρα μου μου έμαθε οτι σε πατάνε, όταν εσύ τους αφήνεις περιθώρια, ενώ οι φίλοι μου, όλοι με αγωγή από την οικογένεια τους, με στήριξαν στην οποιαδήποτε τρέλλα μου! Στους γκόμενους επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ, άλλοι μου χάρισαν αγάπη, άλλοι μου πρόσφεραν τον ουρανό με το άστρα κι άλλοι ένα μάθημα. Πολλοί θα προσπαθήσουν να σε μειώσουν (το συνειδητοποίησα στη δουλειά μου, ήταν όμως αργά, η μαμά μου με είχε ήδη προετοιμάσει για τη ζωή!), θα προσπαθήσουν να βρούν το σημείο εκείνο, που θεωρούν αδυναμία σου… Μην τους αφήσεις κανένα περιθώριο! Και για όσους αναρωτιούνται, κατ´επιλογή δεν έκανα αισθητικές επεμβάσεις… Να σας θυμίσω το τραγούδι… «Σ´όποιους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!»