1.
Παιδί: Μπορώ να έχω αυτό;
Εγώ: Όχι.
Παιδί: Αχ, ίσως έχω δε το είπα καλά. Το ζητάω επειδή το θέλω.
Εγώ: Το κατάλαβα.
Παιδί: Νομίζω ότι ίσως δεν με ακούς. Θα το ήθελα, γιατί το θέλω.
Εγώ: Σε άκουσα μια χαρά, αυτό δεν είναι ακριβώς επιχείρημα.
Παιδί: ΙΣΩΣ ΑΝ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ.
Εγώ: Δεν έχω πρόβλημα με την ακοή μου. Το πρόβλημα είναι ότι το επιχείρημά σου δεν στέκει.
Παιδί: Καλά τότε, άσε με να σου δώσω μια νέα πληροφορία: το θέλω.
Εγώ: Αυτή είναι ίδια πληροφορία. Αυτό το είπες μόλις, και επίσης η πληροφορία που κατάλαβα όταν ξεκινήσαμε.
Παιδί: Λοιπόν, μπορώ να δω YouTube;
Εγώ: Και επίσης δεν μπορείς να δεις YouTube.
Παιδί: Αν δε μπορώ να δω YouTube, τότε μπορώ να το έχω;
Εγώ: Όχι! Λυπάμαι. Όχι. Γιατί νομίζεις ότι μπορείς να το πάρεις τώρα;
Παιδί: Αν το ζητήσω πιο ευγενικά;
Εγώ: Στηρίζω την απόφασή σου να συμπεριφερθείς πιο ευγενικά, και μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες να πάρεις το επόμενο πράγμα που θέλεις, αλλά δε θα επηρρεάσει την πρόσβασή σου σε αυτό το πράγμα τώρα.
Παιδί: Μπορώ να έχω ένα μέρος του;
Εγώ: Όχι. Όχι, δε μπορείς να το πάρεις. Το να πάρεις ένα μέρος του είναι το ίδιο αν το έπαιρνες.
Παιδί: Μπορώ να το πάρω ολόκληρο;
Εγώ: Όχι! Σου απαντώ την ίδια ερώτηση. Η απάντηση είναι όχι.
Παιδί: Γιατί όχι;
Εγώ: ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ – Κοίτα. Όχι.
Παιδί: Εντάξει, OK, κοίτα, σου έχω κάποια νέα πληροφορία.
Εγώ: Ναι. Τι είναι;
Παιδί: Το χρειάζομαι.
2.
Εγώ: Φόρεσε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Ας αρχίσει το …
Εγώ: Όχιιιιιιιιιι …
Παιδί: ΠΑΙΧΝΙΔΙ!
Εγώ: Βάλε απλά τα παπούτσια σου.
Παιδί: Στο κενό του διαστήματος, υπάρχουν σωματίδια που αιωρούνται;
Εγώ: Βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Το ήξερες ότι δεν ψηφίζουμε εμείς για τον Πρόεδρο, αλλά ψηφίζουμε τους ανθρώπους που ψηφίζουν τον Πρόεδρο;
Εγώ: Δε με νοιάζει, βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Τα βάζω.
Εγώ: Δε τα βάζεις. Φόρεσε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Γιατί έχουμε παπούτσια;
Εγώ: Απλά φόρεσε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Αυτό μου θύμισε, που είναι τα παπούτσια μου;
Εγώ: Τι; Είναι ακριβώς εκεί! Δίπλα ακριβώς στα πόδια σου!
Παιδί: Α, αυτά τα παπούτσια;
Εγώ: ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ… Συγνώμη. Ναι. Αυτά τα παπούτσια . Τα μοναδικά σου παπούτσια.
Παιδί: Γιατί δεν έχω περισσότερα παπούτσια;
Εγώ: Όχι άλλες ερωτήσεις, απλά φόρεσε τα.
Παιδί: Δε μπορώ. Δε φοράω κάλτσες.
Εγώ: Έβγαλες τις κάλτσες σου;
Παιδί: Δε τις φοράω πια, όπως βλέπεις.
Εγώ: Φόρεσε τις κάλτσες σου και μετά βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Το κάνω!
Εγώ: Δε το κάνεις! Απλά κάθεσαι εκεί!
Παιδί: Έτσι βάζω τα παπούτσια μου! Είναι μέρος της διαδικασίας! Όλο αυτό, είναι πως βάζω τα παπούτσια…
Εγώ: ΟΧΙ. ΟΧΙ ΑΛΛΟ. ΒΑΛΕ ΤΑ … Συγνώμη. Συγνώμη. Απλά … βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Βρήκα τις κάλτσες μου. Ήταν δίπλα ακριβώς στα παπούτσια.
Εγώ: Αν φορέσεις τα παπούτσια μέχρι να μετρήσω ως το πέντε, θα σε αφήσω να διαλέξεις τι θα κάνουμε έπειτα. Ένα …
Παιδί: (με τις κάλτσες και τα παπούτσια ήδη φορεμένα) YouTube
3.
Εγώ: OK, έλα να φάμε δείπνο.
Παιδί: Αυτό είναι δείπνο;
Εγώ: Ναι.
Παιδί: Μάλιστα. Μάλιστα. Ώστε λες ότι αυτό είναι δείπνο.
Εγώ: Θα κρυώσει.
Παιδί: Αλλά αυτά είναι ολόκληρα κομμάτια φαγητού που απλά … μαγείρεψες.
Εγώ: Ναι. Τρώμε κάτι υγιεινό για δείπνο.
Παιδί: Πως είμαστε σίγουροι ότι αυτό είναι υγιεινό;
Εγώ: Είναι υγιεινό. Και είναι δείπνο. Φάτο.
Παιδί: Είχα κρύα πίτσα και πατατάκια για πρωινό, και μετά πήρα 100 στο τεστ Αγγλικών.
Εγώ: Φιλαράκο, όλο υπεκφυγές είσαι.
Παιδί: ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΣΑ ΟΤΙ ΔΕ ΤΟ ΘΕΛΩ.
Εγώ: Μπορείς να φωνάζεις όσο θέλεις, αυτό είναι το δείπνο.
Παιδί: Νομίζω ότι έχει κρυώσει.
Εγώ: Δεν είναι κρύο.
Παιδί: Κοίτα το. Είναι κρύο. Έχει παγώσει.
Εγώ: Φάτο το, δεν είναι κρύο.
Παιδί: Θα το φάω αν το φας και εσύ.
Εγώ: Όχι! Δε πάει έτσι!
Παιδί: Γιατί όχι;
Εγώ: ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΗΛΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΠΑ. ΤΩΡΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΚΑΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΜΟ ΜΟΥ ΑΝ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΠΟΣΟ ΜΠΕΛΑ ΘΑ ΕΙΧΑ ΑΝ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΤΟ 1978!!!!
Παιδί: Γιατί φωνάζεις;
Εγώ: Συγνώμη. Συγνώμη. Δεν ήθελα να σου φωνάξω. Λυπάμαι πραγματικά. Θα παραγγείλω πίτσα.
4.
Παιδί: Που είναι η μαμά;
Εγώ: Τι την θέλεις;
Παιδί: Μερικές φορές κάποιος απλά χρειάζεται την μητέρα του.
Εγώ: Στέκομαι εδώ, ίσως μπορώ να σε βοηθήσω.
Παιδί: Αυτό πέφτει στη δικαιοδοσία της μαμάς, γι’ αυτό…
Εγώ: Είναι απασχολημένη τώρα, σε φροντίζω εγώ τώρα.
Παιδί: Απασχολημένη με τι;
Εγώ: Πάνω. Αλλά μη πας τώρα.
(Το παιδί φεύγει από το δωμάτιο)
(Μεγάλη παύση, υπόκωφη συζήτηση από πάνω)
(Το παιδί επιστρέφει)
Παιδί: Μίλησα με το μαμά.
Εγώ: Το φαντάστηκα.
Παιδί: Η μαμά λέει να ρωτήσω εσένα. Που είναι το πράγμα από πρίν;
Εγώ: Το πράγμα που δε στο έδινα πριν;
Παιδί: Ναι.
Εγώ: Γιατί θέλεις να ξέρεις;
Παιδί: Είμαι ένα περίεργο άτομο. Διψάω για γνώση.
Εγώ: Μα δε μπορείς να το έχεις.
Παιδί: Αμάν, βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα! Το ξέρω ότι δε μπορώ να το έχω! ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΞΕΡΩ! Είμαι απλά περίεργος.
Εγώ: Αν σου πω που βρίσκεται, θα μάθω σε κάποια μελλοντική στιγμή, ότι το έχεις;
Παιδί: Ξέρεις κανένας πραγματικά τι του επιφυλάσσει το μέλλον;
Εγώ: Άρα, υπάρχει κάποιο μέλλον όπου πας και παίρνεις το πράγμα.
Παιδί: Κράτα αυτή τη σκέψη.
(Το παιδί φεύγει από το δωμάτιο)
(Μεγάλη παύση, συγκεχυμένη συζήτηση από πάνω)
(Το παιδί επιστρέφει)
Παιδί: Η μαμά λέει ότι είναι απασχολημένη και απλά να μου πεις που βρίσκεται το πράγμα, γιατί υποσχέθηκε να μη το πάρω.
Εγώ: Υποσχέθηκες.
Παιδί: Η μαμά είναι μάρτυρας.
Εγώ: Το ξέρεις ότι δε πρόκειται να το πάρεις έτσι;
Παιδί: Απλά θα ήθελα να ξέρω που βρίσκονται τα πράγματα στο σπίτι μας.
Εγώ: Το πράγμα είναι πάνω από το ψυγείο.
Παιδί: Γιατί το έβαλες εκεί πάνω;
Εγώ: Γιατί δε σε εμπιστεύομαι.
Παιδί: Μα … πως είναι δυνατόν; Εγώ σε εμπιστεύομαι.
Εγώ: Ευχαριστώ.
Παιδί: Σε εμπιστεύομαι τόσο πολύ που ξέρω ότι όταν πάω και πάρω ένα σκαμπό και το βάλω δίπλα στο ψυγείο και ανέβω, το πράγμα θα είναι εκεί.
Εγώ: Υποσχέθηκες να μη το κάνεις αυτό.
(Το παιδί φεύγει από το δωμάτιο)
Εγώ: ΜΗ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ. ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΑΝ ΑΚΟΥΣΩ ΟΤΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΑΜΠΟ—
(Το παιδί επιστρέφει πίσω στο δωμάτιο)
Παιδί: Γιατί μου φώναζες;
Εγώ: Συγνώμη. Δεν έπρεπε να φωνάξω.
Παιδί: Μπορώ να παίξω στον υπολογιστή;
Εγώ: Ναι.
(Το παιδί ανοίγει τον υπολογιστή και αρχίζει να βλέπει βιντεάκια στο YouTube)
(Η μαμά κατεβαίνει τη σκάλα)
Μαμά: Σου είπα συγκεκριμένα να μη ανοίξεις τον υπολογιστή.
Παιδί: Ο μπαμπάς είπε ότι μπορώ.