Η Δανάη Μπάρκα σε συνέντευξη της στο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά» αποκαλύπτει για πρώτη φορά άγνωστες πτυχές του εαυτού της, αλλά και πώς νιώθει που μεγάλωσε και «μπήκε» στη δουλειά ως η «κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου».
Η συνέντευξη της Δανάης Μπάρκα
Έχεις δώσει θάρρος σε πολλές γυναίκες να κυκλοφορούν περήφανες με ό,τι σωματότυπο κι αν έχουν. Πιστεύεις πως κάθε σου κίνηση «φιλτράρεται», αφού περνάς και πολλά μηνύματα;
Πιστεύω πως όλα θέλουν όριο. Ζούμε σε μία εποχή που ο «λιθοβολισμός» των ανθρώπων και η «εμπόλεμη ζώνη» έχουν γίνει συνήθεια. Όλα κρίνονται επί 100, όλοι εκφέρουμε άποψη για όλα, όλοι «πυροβολούμε» ανθρώπους χωρίς να σκεφτούμε τι μπορεί να προκαλέσουμε. Χαίρομαι αν καταφέρνω και βοηθάω, αν και το θεωρώ αυτονόητο οι γυναίκες όπως και οι άνδρες να αγαπάνε τον εαυτό τους, όπως κι αν είναι. Χαίρομαι αν κάποιοι άνθρωποι παίρνουν θάρρος από εμένα και δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Ωστόσο, «μέτρον άριστον», όπως είπε και ο Κλεόβουλος.
Έχεις βοηθήσει πολλά κορίτσια να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Ήσουν πάντα έτσι, ένιωθες τόσο καλά με το σώμα σου;
Όχι. Ούτε τώρα είμαι πάντα. Κάποιες φορές με αγαπώ και με χαίρομαι, κάποιες άλλες κλαίω, κάποιες άλλες με κατακρίνω. Αλλά αυτό που λέω πάντα και δεν θα σταματήσω να λέω είναι ένα: δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η ζωή μας.
Άρα τι είναι πιο έξυπνο; Να την περάσουμε με κακή ψυχολογία και ανασφάλεια ή να την ζήσουμε, να μας αγαπάμε και φυσικά να μας φροντίζουμε όπως μπορούμε, μέσα κι έξω; Νομίζω το δεύτερο. Δεν γεννηθήκαμε για να μας μισούμε, αλλά για να μας αγαπάμε.
Ένιωσες ποτέ στη μέχρι τώρα πορεία σου πως σε αντιμετωπίζουν σαν την κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου και όχι σαν την Δανάη;
Φυσικά. Δεν κρατάω ωστόσο τα κακά. Είμαι χαρούμενη και περήφανη για την οικογένειά μου. Με έμαθαν να δίνω, να αγαπάω, να σέβομαι, να δουλεύω σκληρά και να κάνω τους γύρω μου να χαμογελούν όταν μπορώ. Άρα, πώς γίνεται να μην αισθάνομαι τιμή που μεγάλωσα με εκείνους; Αγαπώ τους γονείς μου και χαίρομαι να έχω την ταμπέλα «κόρη τους».