«Η μητέρα μου είναι πολύ άρρωστη» ανέφερε ο γιος της Νόρας Βαλσάμη, ο οποίος βρίσκεται σε απόγνωση μετά το θάνατο του πατέρα του και ανακοίνωσε τα δυσάρεστα για την κατάσταση της ηθοποιού σήμερα.
«Ακόμα δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε και να ξεπεράσουμε τον χαμό του. Συνέβαλαν πολλά πράγματα συνδυαστικά που μας οδήγησαν στην κατηφόρα. Λίγο τα οικονομικά, λίγο η απομόνωση εδώ στη Σύρο, όπου χάσαμε τις παρέες της οικογένειας, οι τράπεζες που μας οδήγησαν να μείνουμε μόνιμα εδώ στο νησί… Έτσι, χάσαμε κάθε επαφή και με την υπόλοιπη οικογένεια και με τους άλλους φίλους που είχαμε», είπε ο ίδιος μιλώντας στην Espresso.
«Είναι ανεξήγητα όλα αυτά που μας έτυχαν. Οδηγηθήκαμε στην ανάγκη να “μαζευτούμε” κάπως ως οικογένεια, παρόλο που δεν κάναμε ποτέ έξαλλη ή επιπόλαιη ζωή. Τους γονείς μου όλοι τους αγαπούσαν. Οι γονείς μου είχαν παρέα την Αλίκη, τη Ζωή, συνεργάτες από το θέατρο, από τον κινηματογράφο. Δεν δώσαμε ποτέ κανένα δικαίωμα. Δυστυχώς όμως η αδικία πολλές φορές επικρατεί του καλού. Νομίζω, δεν μας άξιζε τέτοια μεταχείριση» εξομολογήθηκε ο γιος της Νόρας Βαλσάμη και του Ερρίκου Ανδρέου.
δεν κρύβει πως ο θάνατος του πατέρα του ήταν για εκείνον και τη μητέρα του απρόσμενος
«Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο αναπροσαρμογής. Δεν ξέρουμε πλέον ποιος είναι φίλος και ποιος δεν είναι. Η μητέρα μου είναι πολύ άρρωστη. Είναι χάλια, ψυχολογικά και σωματικά. Της έδωσα κάποια χάπια για να ηρεμήσει. Νιώθει πολύ μεγάλη ανασφάλεια. Δεν μπορεί να καταλάβει τι της συμβαίνει. Νιώθει σαν να την πυροβολούν και δεν γνωρίζει από πού.
Για μένα είναι σαν να είναι εδώ ο πατέρας μου, μέσα στο σπίτι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει “φύγει”. Γιατί ξέρω τι άνθρωπος ήταν. Ήταν ένας άγγελος ο πατέρας μου. Και ξέρω ποιοι τον οδήγησαν για να φτάσει εκεί που έφτασε. Η πίεση που δεχόταν από όλες τις πλευρές. Και αυτή η πίεση μας οδήγησε στην καταστροφή και σε μια αιχμαλωσία μέχρι να πεθάνουμε ως οικογένεια και να ησυχάσουν όλοι. Είναι σαν να καθόμαστε σε μια γωνία και κάθε μέρα να μας σκοτώνουν όλο και περισσότερο. Καθόμαστε εδώ και μας εκτελούν όλο και περισσότερο. Περνάμε μεγάλη πληγή. Δεν ξέρουμε πού πατάμε και για πού βαδίζουμε. Έφυγε το στήριγμά μας» εξομολογήθηκε, ξεσπώντας σε κλάματα.
«Δεν ξέρω ούτε κι εγώ ποιοι μας οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή. Οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Είναι σαν μια αόρατη πίεση που λέει: “Μη μιλάς, σκάσε, άκου”. Εμείς ως οικογένεια είμαστε καλοί άνθρωποι.
Ο πατέρας μου βρέθηκε να είναι στην αιχμή του δόρατος ενός γεγονότος (σ.σ.: πλειστηριασμός), με αποτέλεσμα να ανασταλούν όλα τα δεδομένα μας ως οικογένεια. Έπειτα από αυτό το γεγονός φαίνεται σαν να μη μετράνε οι ταινίες του πατέρα μου, οι ταινίες όπου έχει παίξει η μητέρα μου και τα δεκάδες θεατρικά έργα. Σχεδόν έφτασα 50 ετών και η μητέρα μου 75. Δεν ξέρω τι άλλο θέλουν από εμάς! Θεωρώ ότι απλά ήθελαν να καταστρέψουν την οικογένειά μας. Και μάλλον το κατάφεραν».
«Η μητέρα μου δεν μπορεί να πάει ούτε μέχρι την τουαλέτα»
Ο Έρικ Ανδρέου απάντησε και για την απουσία της μητέρας του από την κηδεία του πατέρα του. «Η μητέρα μου δεν μπορεί να πάει ούτε μέχρι την τουαλέτα. Έχει τρομερά κινητικά προβλήματα με τα κόκαλά της. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι όσο το δυνατόν πιο πολύ δίπλα της. Και όσο μπορούμε να κρατηθούμε και οι δύο, θα κρατηθούμε. Είχα μια ελπίδα ότι ο μπαμπάς θα κρατιόταν ακόμα λίγο στη ζωή για να τον αγκαλιάσω και να τον αποχαιρετήσω όπως ήθελα. Συνεχώς ήταν η μητέρα μου δίπλα του, αν και με τόσα προβλήματα που έχει. Μας έλεγαν ότι όλα θα πάνε καλά και ο μπαμπάς θα ζήσει, όμως στο τέλος “έφυγε”. Δυστυχώς, δεν πρόλαβα».
Μέσα στον πόνο που βιώνει, ο Έρικ Ανδρέου απάντησε και για τη διαβίωσή του. «Ζούμε με τη σύνταξη της μαμάς. Δεν είναι ότι τα έξοδα είναι εξωφρενικά. Όμως είμαστε σε απόγνωση. Και εκατομμύρια να είχαμε αυτή τη στιγμή, δεν θα μας έκαναν απολύτως τίποτα. Ο πόνος μας είναι πολύ μεγάλος». Όπως ανέφερε στην εφημερίδα ο Έρικ Ανδρέου, περιμένει από τις τράπεζες να τον ενημερώσουν για τα χρέη τα οποία έχει η οικογένεια, ενώ έστειλε το δικό του μήνυμα σε όλους τους συμπατριώτες μας που μέσω των πλειστηριασμών οδηγούνται στην καταστροφή.
«Τελικά, όποιος έχει λεφτά μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στη ζωή. Αυτό είναι το συμπέρασμα. Είναι άδικη η κοινωνία μας. Από τους νόμους που έχουμε και τους οποίους ακόμα και σήμερα, εν έτη 2023, δεν τους έχουμε αλλάξει προς όφελος των φτωχών, καταλαβαίνεις πού ζούμε».