Η Άννα Φλωρινιώτη βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Super Κατερίνα σήμερα Δευτέρα 29/1 και μίλησε για το θάνατο του αδερφού της, Νίκου. Για πρώτη φορά μάλιστα, αποκάλυψε πως ο καρκίνος του αδερφού της, έκανε μετάσταση στα μηνίγγια στον εγκέφαλο.
Η Άννα μιλώντας για τις δυο τραγωδίες που βίωσε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα – αφού λίγους μήνες πριν πέθανε και ο πατέρας της Γιάννης – κατέρρευσε στο πλατό και ξέσπασε σε κλάματα.
Η εξομολόγηση της Άννας Φλωρινιώτη για το θάνατο του αδερφού της, Νίκου
«Πώς γίνεται να μην γίνει βιοψία σε μία ελιά που αφαιρέθηκε; Αυτό είναι αμέλεια, έχουμε κινήσει τις νομικές διαδικασίες για τον θάνατο του Νίκου. Πέρασαν 2 χρόνια και αυτό είχε πάει παντού, χάσαμε πολύτιμο χρόνο και αυτό είχε ενεργοποιηθεί μετά την αφαίρεση της ελιάς», εξομολογήθηκε αρχικά.
«Τον είχε αναλάβει η κυρία Γκόγκα, που είναι κορυφή στην Ελλάδα στα μελανώματα, και μέσα σε 3 μήνες από τη θεραπεία είχαν εξαφανιστεί όλα. Έκανε όμως μετάσταση στο χειρότερο σημείο που θα μπορούσε να κάνει… στα μηλίγγια, στον εγκέφαλο. Ακόμα και η γιατρός έκλαιγε και έλεγε: μα γιατί; Είχε 2% πιθανότητες να πάει σε αυτό το σημείο και πήγε. Δεν του το είπαμε ποτέ. Με ρωτούσε γενικά αλλά μου είχε εμπιστοσύνη. Του έλεγα “μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ, δίπλα σου, δεν είναι κάτι, θα το ξεπεράσουμε”. Δεν άφησα τους γιατρούς να του το πούνε, γιατί ξέρω ότι ο αδελφός μου δεν είναι δυνατός και θα τον έπαιρνε από κάτω. Σε αυτή την αρρώστια το συναισθηματικό παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Όταν είχε ξεκινήσει πλέον η αντίστροφη μέτρηση, το είχα καταλάβει. Με πήρε η μάνα μου και μου λέει “τρέχα στο Λαϊκό”, πάμε το παιδί στα επείγοντα, δεν είναι καλά. Πηγαίνω εκεί και βλέπω τον αδελφό μου που δεν με αναγνώριζε. Του μίλαγα και κοίταγε αλλού. Εκεί έπαθα πανικό», αποκάλυψε για πρώτη φορά η Άννα Φλωρινιώτη.
Ενώ συμπλήρωσε: «Κάποια στιγμή έπρεπε να πάει για μαγνητική και έπαθε κρίση πανικού από τον φόβο του. Τους λέω “σας παρακαλώ, αφήστε με να είμαι μαζί με τον αδελφό μου, για να μη φοβάται”. Μου λέει μία γιατρός “άκουσε, κούκλα μου, και που είσαι δίπλα του ούτε σε βλέπει, ούτε σε αισθάνεται”. Της λέω “εμένα ο αδελφός μου με αισθάνεται”. Και όντως με άφησαν να μπω, του έλεγα “είμαι δίπλα σου, κάνε αυτό, κάνε το άλλο” και τα έκανε. Ακόμα και όταν ήταν σε κώμα, όταν έμπαινα εγώ στο δωμάτιο, άνοιγε τα μάτια του».