Η Τζώρτζια Κεφαλά μεταξύ άλλων ανέφερε την γνωριμία της με την Ζωή Κωνσταντοπούλου και ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός που την έχει στιγματίσει.
Ακολουθεί η συνέντευξη της
Ποια τα πρώτα συναισθήματα που σας δημιούργησε η εκλογή σας ως βουλευτή;
“Έκπληξη και μούδιασμα ευθύνης. Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει πλήρως.”
Γιατί και πώς μπήκε η πολιτική στη ζωή σας; Τέρμα το τραγούδι πια;
“Παρόλο που χρόνια παιδεύομαι μαζί με άλλους συναδέλφους για την ανύπαρκτη στήριξη του πολιτισμού στη χώρα μας, ούτε που μου περνούσε από το μυαλό να ασχοληθώ με την πολιτική. Ούτε καν σε δημόσια υπηρεσία δεν ήθελα να μπαίνω!
Η γραφειοκρατία και η κωλυσιεργία πραγματικά με εξαντλούν ακόμα και τώρα.
Πίστευα επίσης, λανθασμένα, πως είναι δουλειά άλλων η οργάνωση της ζωής μας. Όλα αυτά μέχρι πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, όταν ο βαφτισιμιός μου Ερμής Θεοχαρόπουλος έχασε τη ζωή του στα βουνά των Τζουμέρκων από σωρεία παραλείψεων και ελλείψεων, αφού αιμορράγησε στο βουνό για πέντε ατελείωτες ώρες μπροστά στα μάτια των γονιών του.
Αυτό το γεγονός με σημάδεψε βαθιά και, ύστερα από διαμαρτυρία των γονιών του -δική μου φυσικά-, αλλά και πολλών άλλων, έφτασε το θέμα στη Βουλή με ένα προτεινόμενο νομοσχέδιο για τη σύσταση εναέριας διάσωσης. Αυτό έδειχνε για ακόμα μια φορά τη δύναμη του πολίτη εν τη ενώσει.
Κατάλαβα πως, όταν παλεύεις για έναν σκοπό, υπάρχει περίπτωση να ακουστείς.”
Πώς και πότε γνωριστήκατε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου; Πώς χαρακτηρίζετε ως άνθρωπο τη Ζωή;
“Με τη Ζωή γνωριστήκαμε σε συναυλία μας στον Σταυρό του Νότου! Ηταν μια βραδιά που είχαν μαζευτεί σπουδαίες, δυναμικές γυναίκες, εντελώς τυχαία ίσως, όπως η Idra Keyn, η Νίκη Σερέτη, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου και άλλες!
Μαζί με την Ευρυδίκη, που τραγουδούσαμε, τις είχαμε ανεβάσει όλες στη σκηνή και η βραδιά πήρε φωτιά όπως καταλαβαίνετε.Κατεβαίνοντας από τη σκηνή βρήκα μπροστά μου τη Ζωή να χαμογελάει πλατιά.
Η συνέχεια της συνέντευξης
Της είπα «πραγματικά σήμερα το μαγαζί είναι γεμάτο από θηλυκή δύναμη» και πως χρειαζόμαστε γυναίκες που στηρίζουν την άποψή τους με θάρρος και αγάπη. Μου απάντησε χαμογελώντας «ναι, αλλά θέλουμε και τους άντρες δίπλα μας!»
Εννοείται πως συμφώνησα αμέσως. Η Ζωή είναι από τους ανθρώπους που δίνουν χώρο στους άλλους.
Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Από τη στιγμή που έχεις κερδίσει τον σεβασμό της, θα έχεις μια ωραία σχέση.
Στη συνέχεια κάναμε λίγη παρέα και με κάλεσε να μιλήσουμε για τις γυναίκες μετά την υπέροχη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» – Υπόγειο, «Ελευθερία στη Βρέμη». Εκεί ήρθαμε ακόμα πιο κοντά και έγινε η πρόταση, την οποία αποδέχτηκα με χαρά και εμπιστοσύνη.
«Τι λέτε, λοιπόν, να βάλουμε λίγο rock ‘n’ roll στη Βουλή; Λίγο τούλι και αρβύλα, βρε αδερφέ…». Αυτό ζητήσατε από τον κόσμο, και σας άκουσε. Αυτό θα είναι και το δικό σας dress code στη Βουλή; Θα τα φορέσετε και στην ορκωμοσία τα άρβυλα με το τούλι;
Εγώ θα είμαι αυτό που ήμουν πάντα, με όλο τον σεβασμό στην ελευθερία των άλλων. Άλλωστε, πιστεύω πως ακόμα και ο φασισμός θα χάσει τη δύναμή του, όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να έχουν εμπιστοσύνη στο διαφορετικό και δεν το θεωρούν απειλή. Όταν η υποκρισία σταματήσει να είναι σχεδόν επιτακτική, όπως είναι τώρα.”
Είστε μέλος των Μπλε. Πώς νιώθετε που θα είστε τώρα μέλος μιας «μπλε» Βουλής, εννοώντας την υπερίσχυση της Ν.Δ.;
“Δεν μπαίνω στη Βουλή για να νιώσω συμπάθεια ή αντιπάθεια. Η ποιότητα καθενός ανεβάζει ή κατεβάζει τον ίδιο και αυτούς που τον ψήφισαν. Ελπίζω να καλλιεργηθεί πνεύμα συνεργασίας και υγιούς συζήτησης. Θα προτιμούσα, βέβαια, οι ισορροπίες και οι αναλογίες να ήταν καλύτερες.”