Μία σπάνια συνέντευξη στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» έδωσε η Έφη Μουρίκη, αναφερόμενη φυσικά στον επί δεκαετίες σύζυγό της, Βλαδίμηρο Κυριακίδη.
Οι δηλώσεις της
«Με τις συνεντεύξεις νιώθω άβολα, δε μου αρέσει η υπερέκθεση», είπε αρχικά η ηθοποιός, όμως γρήγορα ανοίχτηκε και συμπλήρωσε: «Ο Ζυλ Ντασσέν μου είπε “Να ελπίζεις στον έρωτα, κι ας μην έρθει ποτέ”. Όταν ερωτεύτηκα, μου είπε “Χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί είσαι άνθρωπος που ζεις με την αγάπη” και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μου έχουν κάνει».
Με τον σύζυγό της είναι πάνω από τρεις δεκαετίες μαζί. Υπάρχει συνταγή σε έναν επιτυχημένο γάμο; «Είναι πολλά πράγματα, μαθαίνεις απ’ τα λάθη σου και προχωράς. Ειδάλλως, αν υπήρχαν “συνταγές” για τις σχέσεις, οι ψυχίατροι θα είχαν τις καλύτερες οικογένειες», είπε αρχικά η Έφη Μουρική και συνέχισε: «Η καθημερινότητά μας οδηγεί σε μία ρουτίνα, είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Ο έρωτας μπορεί να έχει φύγει, αλλά δεν πρέπει να χαθεί το πάθος, ο θαυμασμός και η έλξη, πρέπει να τα καλλιεργεί ο καθένας απ’ τους δύο συνεχώς».
Και κατέληξε στο συγκεκριμένο θέμα: «Δεν μπορούμε να είμαστε στα κόκκινα συνέχεια στις σχέσεις, αυτό γίνεται τον πρώτο καιρό. Μετά τον έρωτα, αρχίζουμε να αγαπάμε και τα ελαττώματα του άλλου, εκεί είναι και η ουσία. Κάποια στιγμή δεν πρέπει να τους τα διορθώνουμε. Πιστεύω στο για πάντα, αλλά με αγώνα. Είμαι άνθρωπος που ονειρεύομαι, και όταν κάτι μου αρέσει θέλω να διαρκέσει».
Κλείνοντας, η Έφη Μουρίκη μίλησε και για τη θέση της γυναίκας και του άνδρα στην κοινωνία: «Η γυναίκα και ο άνδρας πρέπει να είναι ίσοι στην κοινωνία, να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Η σημερινή κοινωνία έχει κάνει βήματα, αλλά όχι άλματα ακόμα. Όταν μιλάμε για την “πρώτη πρόεδρο γυναίκα”, αυτό δείχνει ανισότητα. Σαφώς, καλλιτεχνικά, υπάρχει αγωνία και από τους δύο».
Όσον αφορά τη συνεργασία με τον σύζυγό της, Βλαδίμηρο Κυριακίδη, στην παράσταση «Ο θάνατος του Εμποράκου» στο θέατρο Ζίνα, εμφανίστηκε ευτυχισμένη, αλλά το σημαντικότερο όλων στο τέλος της ημέρας είναι ότι τους δένει μία σχέση ζωής. «Ο Βλαδίμηρος για μένα βεβαίως είναι ο άνθρωπος της ζωής μου, από κει και πέρα, τι να πω».