Πριν μέρες βρεθήκαμε στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Εκεί συναντήσαμε την κ. Μαρία Ευθυμίου σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Η συνέντευξη
Ποια είναι η γνώμη σας για ο,τι διαδραματίζεται στην ελληνική κοινωνία;
Νομίζω ότι είναι η μία μοιραία περίοδος για την Ελλάδα και κατά την κρίση μου θα οδηγηθούμε σε ανήκεστες εξελίξεις. Ήδη έχουμε οδηγηθεί σε ανήκεστες, μη αναστρέψιμες δηλαδή, εξελίξεις.
Θεωρείτε ότι, προφανώς, όλα αυτά που σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, προέρχονται από λάθος χειρισμούς του παρελθόντος. Ωστόσο θα μπορούσαμε να έχουμε διδαχθεί από το παρελθόν και να μην είχαμε φτάσει, εδώ που φτάσαμε τελικά;
Απολύτως. Όχι μόνο το πρόσφατο αλλά και το βαθύτερο παρελθόν, αλλά δεν το έχουμε αξιοποιήσει. Ούτε και τώρα αυτή την στιγμή που μιλούμε το αξιοποιούμε κάνοντας όλο και βαθύτερα λάθη κάθε στιγμή που περνάει.
Επειδή αναφέρατε ότι είναι μη αναστρέψιμο, δεν υπάρχει κάτι, που κατά τη γνώμη σας, να μπορούσε να πράξει η κοινωνία μας;
Πάντα υπάρχουν περιθώρια δράσεως αλλά δε νομίζω ότι θέλουμε να δράσουμε. Είμαστε αποφασισμένοι να πεθάνουμε. Νομίζω ότι με ηδονικό τρόπο παρακολουθούμε την καταστροφή μας. Είμαστε μία αυτοκτονική κοινωνία και σε αυτό είμαστε συνεπείς.
Θεωρείτε ότι αυτή την στιγμή υπάρχει μία κόντρα Ανατολής-Δύσης, Ελλάδας-Ευρώπης;
Κοιτάξτε, οι Έλληνες είχαν πάντοτε διττά αισθήματα ως προς την Ευρώπη. Από την μία την θαυμάζουν και από την άλλη τη μισούν. Πρόκειται για μία 1.000 χρόνων κατάσταση. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν με εξέπληξε, δηλαδή το ότι το 60% του ελληνικού λαού δεν ήθελε την Ευρώπη, ενώ θέλει τα χρήματά της και ενώ θέλει να λέγεται Ευρωπαίος. Αυτό είναι μία σχιζοφρενική κατάσταση που την έχουμε 1.000 χρόνια και την τηρούμε με συνέπεια. Νομίζω ότι είναι στις παραδόσεις του ελληνικού λαού, όπως το τσουρέκι το Πάσχα και οι κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα και επομένως πρέπει να το τηρούμε, αφού είναι παράδοση.
Όσον αφορά ό,τι διαδραματίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, για παράδειγμα η εκλογή του Trump, που πιστεύετε ότι οδηγούμαστε;
Αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Δημοκρατίες υπάρχουν, συνεπώς θα αλλάζουν τα πρόσωπα. Το ότι είναι μία μεταβατική εποχή είναι φανερό και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι μπορεί να συμβεί. Μόνο η απόσταση του χρόνου σου δίνει την πολυτέλεια να καταλάβεις τι συμβαίνει.
Δεν ανησυχώ ιδιαιτέρως γιατί νομίζω ότι η Ευρώπη έχει ακόμη δυνάμεις. Ο Δυτικός κόσμος έχει ακόμη δυνάμεις. Εγώ ανήκω στον Δυτικό κόσμο, δεν ανήκω στον Ανατολικό. Επομένως εύχομαι να βρεθούν λύσεις από αυτές που μου ταιριάζουν. Αυτές που μου ταιριάζουν είναι η δυτική δημοκρατία, ο κοινοβουλευτισμός, η ελευθεροτυπία. Είμαι με την Ευρώπη επομένως δεν το συζητώ. Και ελπίζω ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, αυτό που ονομάζουμε Δυτικό κόσμο, θα βρουν κάτι που να τιμά τις παραδόσεις τους. Διότι και εκείνοι έχουν χίλια μέτωπα και η κατάσταση δεν είναι η ιδανική, αλλά την προτιμώ από κάθε άλλη. Δεν θέλω να γίνω με κανέναν τρόπο μουσουλμάνα. Ούτε να με διοικεί μουσουλμάνος. Τόσο απλά.
Θεωρείτε ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε ανιστόρητοι, και αν ναι, κατά πόσο αυτό έχει επηρεάσει για την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα;
Είμαστε αγεωγράφητοι και ανιστόρητοι όλοι μας. Και εγώ που σας μιλώ, χρειάστηκε να συνειδητοποιήσω το χάλι μου για να διορθωθώ και γι’ αυτό προσπαθώ και να πιέσω τα παιδιά να μάθουν. Είναι μία εθνική αναπηρία αυτό το πράγμα και μας βλάπτει σε όλα τα επίπεδα. Και σαφώς και αυτό έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην σημερινή ελληνική κοινωνία.
Τι θα μπορούσαν να κάνουν οι νέοι που ξεκινάνε τώρα για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί μάλλον η γενιά μας είναι λίγο αδικημένη.
Δεν είναι αδικημένη. Έχει ζήσει πάρα πολύ καλά. Δεν έχει ξαναζήσει τέτοια γενιά σαν εσάς, είναι μία κακομαθημένη γενιά, μια γενιά που δεν ξέρει να εργάζεται συστηματικά, που το σπορ της ήταν να μην κοιμάται όλη τη νύχτα και να κάνει διάφορα πράγματα μέχρι το ξημέρωμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι μια πληγή ότι τα παιδιά δεν μπορούν να βρουν πλέον μία εργασία εδώ, αλλά νομίζω είναι μία δικιά τους απόφαση. Αυτή την πολιτική έχουν υπηρετήσει τα ίδια τα παιδιά. Έχουν κάνει χιλιάδες καταλήψεις, πλακίτσες, βανδαλισμούς, καταστροφές τα οποία θεωρούν και ως δημοκρατία και νομίζουν ότι τους ανήκει όλη η γη αυτονοήτως.
Είναι κάτι το πολύ βαρύ και είναι βέβαια σύμπτωμα του πλούσιου δυτικού κόσμου αλλά στην Ελλάδα έγινε εξαιρετικά ρηχό. Είναι αυτή η γενιά που ψηφίζει αυτά που ψηφίζει, επομένως δεν βλέπω γιατί πρέπει να χύνει κροκοδείλια δάκρυα. Δεν θέλει την Ευρώπη και κατά συντριπτικό ποσοστό είναι εναντίον των κακών δυτικών, όμως εκεί πηγαίνει για να βρει δουλειά. Είναι μία γενιά που και εκείνη πρέπει να βρει τον δρόμο της διότι αφού αποφάσισε ότι θα ψηφίζει από τα 16,5 χρόνια σημαίνει ότι στα 16,5 είναι πλέον μία πάρα πολύ ώριμη γενιά. Επομένως δεν βλέπω γιατί τα κροκοδείλια δάκρυα. Όλοι μαζί, εφόσον είναι πολύ προχωρημένη αυτή η γενιά θα πρέπει να βρει τον δρόμο της, και εμείς οι ακόμη ανοητότεροι ώριμοι, εάν βάλουμε ποτέ μυαλό, μπορούμε να κάνουμε μία κοινωνία που να σταθεί όρθια. Αλλιώς θα είναι αυτό το αποτέλεσμα που βλέπουμε καθημερινά.
Άρα, μου λέτε ότι υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε σαν νέοι;
Βεβαίως. Να γίνουμε σοβαροί, υπεύθυνοι, με αίσθημα καθήκοντος και να καθίσουμε να δούμε τα πράγματα με ρεαλιστικό μάτι και όχι να παίζουμε παιχνιδάκια του δήθεν και να παριστάνουμε τους δήθεν βανδαλιστές, τους δήθεν καταστροφείς, τους δήθεν άθλιους. Όχι δήθεν, εκεί είμαστε πραγματικά άθλιοι. Άμα θα γίνουμε πραγματικά σοβαροί, τότε μπορούμε να μιλάμε για μία χώρα που μπορεί πραγματικά να ανακάμψει, αλλιώς δεν έχει κανένα μέλλον.
Να αγαπήσουμε πραγματικά την πατρίδα μας, θα έλεγα εγώ, ότι ίσως να είναι η απάντηση στα προβλήματά μας
Την μισούμε, δεν μας νοιάζει καθόλου. Εάν καεί, εάν καταστραφεί, δεν μας νοιάζει καθόλου. Χιλιάδες νέοι έχουν ως σπορ να καταστρέφουν αυτή την χώρα. Και την καταστρέφουν συστηματικά. Και πριν από κάποια χρόνια βγήκαν όλοι μαζί και έκαψαν όλη την χώρα και ήταν και κλέος αυτό, δόξα και τιμή. Τι να πει κανείς; Και τώρα κάθε 15 μέρες αυτή η πόλη καίγεται, γίνονται καταστροφές, τα πάντα είναι βανδαλισμένα, τα πανεπιστήμια μουτζουρωμένα. Τα μνημεία είναι κατεστραμμένα. Δεν τολμάει να βάλει ένας δήμος ένα παγκάκι και την άλλη ώρα είναι σπασμένο. Και όλα αυτά είναι από τους νέους που βγαίνουν από τα σχολεία και κακοπερνούν και θεωρούν αυτονόητο να καταστρέψουν ένα παγκάκι και ότι είναι μέσα στα δικαιώματά τους.
Αυτό πιστεύετε ότι έχει να κάνει με το ότι πάσχει, αρχικά ο θεσμός της οικογένειας αλλά εν συνεχεία και το εκπαιδευτικό σύστημα;
Το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι πριν από 40 χρόνια ήταν αξιόλογο και πάρα πολύ σοβαρό σύστημα. Για να έβγαζες μία τάξη έπρεπε να δουλέψεις πάρα πολύ σκληρά και ο δάσκαλος έπρεπε να δουλέψει πάρα πολύ σκληρά και εάν δεν απέδιδες έμενες στην ίδια τάξη και μία και δύο και τρεις φορές. Τώρα εδώ και 40 χρόνια όλα τα παιδιά παίρνουν Α στο Δημοτικό, 20 στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Εάν, δηλαδή, γράφεις το όνομά σου και πέρα, οπωσδήποτε θα πάρεις 19 και 20. Αυτό το πράγμα είναι μία κατάκτηση του Λαϊκού Κινήματος, εντός εισαγωγικών, και το λέω με καγχασμό διότι θεωρήθηκε ότι δεν πρέπει η ψυχή των παιδιών να βλάπτεται και όλα τα υπόλοιπα.
Παρακολούθησα ένα video στο internet όπου παραδίδετε μάθημα στο Μέγαρο Μουσικής. Γνωρίζω ότι αυτά τα μαθήματα τα πραγματοποιείτε δωρεάν. Πείτε μας όμως και εσείς κάποια λόγια για αυτά τα μαθήματα
Κάνω 10 χρόνια μαθήματα σε όλη την Ελλάδα. Φέτος κλείνει αυτός ο κύκλος, είναι η τελευταία χρονιά. Μετά χαράς διαπίστωσα ότι η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη. Παρακολούθησαν γύρω στα 50-55.000 άτομα σε όλη την Ελλάδα και βέβαια ιδιαίτερα στο λεκανοπέδιο της Αττικής και στους δήμους της Αθήνας και ήταν άνθρωποι που με εξέπληξαν με την ευγένειά τους, με το ήθος τους, με την φιλομάθεια τους. Μια ωραία Ελλάδα. Ανάμεσά τους ήταν οι περισσότεροι άτομα ώριμης ηλικίας, δηλαδή πάνω από 40 θα έλεγα, ίσως και πάνω από 50, αλλά και κάποιοι νέοι κάτι που είναι ιδιαιτέρως ελπιδοφόρο γιατί οι νέοι έχουν μάθει να μισούν την ιστορία και δεν την αγαπούν καθόλου. Όχι αδίκως βέβαια καθώς στο σχολείο τους διδάσκεται ως μία ανόητη αποστήθιση. Είναι το γελοίο εκπαιδευτικό σύστημα που υιοθετήσαμε εδώ και 40 χρόνια.