Η Μαρίνα Σάττι μίλησε στη Νίκη Λυμπεράκη για όλους και για όλα. Για τις αντιδράσεις που προκάλεσε το χασμουρητό της, στη Eurovision, τον θάνατο του πατέρα της και τις δυσκολίες στην πορεία της.
Τη Μαρίνα Σάττι συνάντησε η Νίκη Λυμπεράκη στη Μεγάλη Εικόνα του Mega. Από την ενδιαφέρουσα συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει το περιβόητο χασμουρητό της καλλιτέχνιδας στη συνέντευξη Τύπου της Eurovision και τα ευτράπελα που ακολούθησαν στη συνέχεια.
«Θα μπορούσα να έχω υπάρξει πιο έξυπνη κι υποψιασμένη γενικότερα μέσα σε αυτή τη διαδικασία. Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη χρονιά μιλώντας με καλλιτέχνες που έχουν πάει στο παρελθόν. Υπήρχε τεταμένο κλίμα από πριν πάμε στη Σουηδία και στους δρόμους. Δεν μπορούσα να βγω βόλτα. Έπρεπε να είναι με τη συνοδεία αστυνομίας» δήλωσε η Μαρίνα Σάττι και στη συνέχεια περιέγραψε όσα συνέβαιναν στα παρασκήνια και το κλίμα πόλωσης που είχε δημιουργηθεί.
«Συνδέθηκε το χασμουρητό κι η αντίδρασή μου σε μία συγκεκριμένη στιγμή με το για ποια είναι η θέση μου με το τι συνέβη στη Γάζα. Δεν είναι για να συνδέονται. Έγινε ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα από έναν δημοσιογράφο, η απάντηση που άκουσα δεν με κάλυψε -έχει να κάνει με το αν νιώσαμε ασφάλεια και με τη συνθήκη του να κινδυνεύει η ζωή μας και να νιώθουμε αναστάτωση- γιατί στο backstage υπήρχε στρατός. Δεν μου επιτρεπόταν να βγω από την αρένα. Υπήρχε έλεγχος σαν να μπαίνεις στο αεροδρόμιο.
Πέρασαν πολλές ώρες για να καταλάβω τι έχει συμβεί κι αυτό το πράγμα γιγαντώθηκε. Όταν τελείωσε η σημαντική πρόβα, μου είπανε ότι έχει γίνει χαμός κι όλοι ασχολούνται με αυτό» πρόσθεσε. «Μετανιώνω και λυπάμαι επειδή δεν ήμουν μόνη μου κι εκπροσωπώντας την Ελλάδα κι έχοντας συνεργάτες δίπλα μου, μπορεί να ήρθαν σε δύσκολη θέση. Λυπάμαι σε περίπτωση που δυσκόλεψα ανθρώπους, που με είχαν στηρίξει» είπε χαρακτηριστικά η Μαρίνα Σάττι.
Η δημοφιλής ερμηνεύτρια μίλησε και για τον θάνατο του πατέρα της και τη μεταξύ τους σχέση, σημειώνοντας πως «Να πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι αν το έχω πει. Υπήρξε μία μεγάλη περίοδος στη ζωή μου, που δεν είχα μιλήσει με τον μπαμπά μου. Κάποια στιγμή είχαν χωρίσει οι γονείς μου κι ο μπαμπάς μου πήγε στο Σουδάν, οπότε είχαν περάσει περίπου 10 χρόνια.
Νιώθω ότι για εμένα αυτή η απώλεια ήταν η πρώτη, ο αποχαιρετισμός, που έπρεπε να βιώσω και να ξεπεράσω. Πριν δύο χρόνια ήρθαν οι δικοί μου από το Σουδάν λόγω του πολέμου -ο μπαμπάς μου, η γυναίκα του κι η αδερφή μου-και χάρηκα πολύ. Είπα ότι θα έχουμε λίγο χρόνο. Αυτό έγινε από τη μία στιγμή στην άλλη κι οι άνθρωποι έφυγαν νύχτα από το Σουδάν. Αυτό με στενοχωρεί, ότι πίστευα πως θα είχαμε κάπως τον χρόνο να το χαρώ για όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν μακριά»
Για τα σχόλια ορισμένων μετά την εμφάνισή της στην Κωνσταντινούπολη, η Μαρίνα Σάττι ξεκαθάρισε πως: «Αυτό που με έχει δυσκολέψει τον τελευταίο χρόνο, είναι ότι νιώθω πως πράγματα που έχω πει ή κάνει, κάπως βγαίνουν εκτός πλαισίου και συνθήκης. Σχολιάζονται, αναπαράγονται και ερμηνεύονται εντελώς διαφορετικά. Το τι έγινε στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει σε βίντεο στο ίντερνετ. Ποιος Έλληνας έχει πάει στην Κωνσταντινούπολη και δεν έχει συγκινηθεί; Ποιος Έλληνας πάει στην Κωνσταντινούπολη και δε νιώθει τη σύνδεση με την Πόλη και όλα αυτά τα συναισθήματα; Την λέμε Πόλη και την γράφουμε με κεφαλαίο ‘Π’. Ποιος δεν νιώθει σύνδεση και συγκίνηση με αυτό το μέρος; Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ήταν περίεργο από αυτά που είπα”.
«Δεν νιώθω τις τοποθετήσεις μου πολιτικές. Δεν με νοιάζει να γίνω βουλευτής» ανέφερε στη συνέχεια, απαντώντας σε ισχυρισμούς ορισμένων μετά από τοποθετήσεις της.
Η Μαρίνα Σάττι μίλησε στη Νίκη Λυμπεράκη για τα παιδικά της χρόνια και το ξεκίνημα της καριέρας της.
Δεν σταματάει να πειραματίζεται στη μουσική και να εργάζεται για τις νέες δουλειές που ετοιμάζει το επόμενο διάστημα.
«Βλέπω τις φίλες που μεγαλώνουν παιδιά και μου φαίνεται πολύ δύσκολο, με τρομάζει» ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξης.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, η Νίκη Λυμπεράκη προσπάθησε να αποκαλύψει πτυχές του χαρακτήρα της καλεσμένης της, που σε πολλούς δεν είναι ευρέως γνωστές.
Στα 38 της χρόνια, η Μαρίνα Σάττι δείχνει να διανύει την καλύτερη φάση της καριέρας της. Βλέπει μια σειρά από όνειρα να παίρνουν σάρκα και οστά, με τον κόσμο να αγκαλιάζει κάθε καλλιτεχνική της προσπάθεια.