“Με λένε Αλέκα και θελω να σας διηγηθώ τη δικη μου ιστορια με αφορμή την 13χρονη που ήταν έγκυος και γέννησε χωρις να το ξερει. Με τη μονη διαφορά ότι εγώ το ήξερα και το έκρυβα.
Η συγκινητική ιστορία
Ήμουν 16 ετών όταν έμεινα έγκυος απο εναν παντρεμένο που εργαζόταν μινι μαρκετ λιγο πιο κάτω απ το σχολειο μου, μεγάλος έρωτας. Τον εβλεπα και έλιωνα.
Μου έλεγε πως δεν περνούσε καλά στον γάμο του, ότι τον ειχα αναστατώσει, ότι με ήθελε, ότι θα χώριζε για μενα. Τα πάντα είπε και φυσικα άπειρη εγώ, τον πίστεψα.
Μετά απο 3 μηνες σχέσης, έμεινα έγκυος και σοκαρισμένη, πήγα αμέσως και του το είπα.
Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα να βλέπεις την εικόνα του ανθρώπου που αγαπούσες, να γκρεμίζεται σε δευτερόλεπτα και από μέσα να βγαίνει ένας άλλος.
Σαν να μη με αγάπησε ποτέ.
Μου είπε πως δεν ειχε καμια σχεση με την εγκυμοσύνη μου, ότι δεν ήξερε αν εγώ πήγαινα και με άλλους (εν τω μεταξύ ήταν ο πρώτος μου), ότι προσπαθω να του φορτώσω ένα παιδί που δεν ειναι δικο του. Προδομένη και πληγωμένη, κλειστηκα σπιτι μια εβδομάδα. Στους γονείς μου ειπα οτι δεν ενιωθα καλα, οτι ειχα πονοκεφάλους οτι ειχα περιοδο και πονουσα.
Μια βδομάδα μετά που επέστρεψα στο σχολειο, ειχε φυγει απο το μινι μαρκετ. Ρώτησα τον ιδιοκτήτη και μου ειπε οτι ειχε φυγει απο την περιοχη και δεν ήξερε που βρισκόταν.
Το κινητο του, μου εβγαζε ξαφνικά οτι ο αριθμος δεν υπήρχε. Εξαφανίστηκε και εγώ έπρεπε να πάρω μια απόφαση και κυρίως να αντιμετωπισω τους δικους μου. Αποφάσισα να κρατήσω το μωρο και να το κρύψω. Και τα καταφερα.
Φαρδιές μπλούζες, φόρμες και γενικά μεγάλα ρούχα έκρυβαν την εγκυμοσύνη μου. Δεν είχα πάρει εξάλλου και πολλά κιλά. Οι γονείς μου δεν κατάλαβαν, φροντιζα μαλιστα καθε μηνα να βάφω με ιώδιο σερβιέτες και χαρτιά υγείας και να τα πετάω στα σκουπιδια για να νομιζουν οτι ειχα περιοδο. Τη μερα που μου εσπασαν τα νερα, ευτυχως ηταν Σαββατο και ήμουν σπιτι. Ψυχραιμη πήγα στους γονεις μου που μολις ειχαν γυρισει απο το σουπερ μαρκετ και τους ειπα οτι μου εσπασαν τα νερά. Φυσικα φρίκαραν!
Γέννησα εναν υπέροχο μπέμπη 4 κιλά τον Ιάσωνα που σημερα ειναι 20 χρονών και πάει στρατό. Οι γονεις μου ξαφνιάστηκαν αλλά με αγκάλιασαν ειδικα το παιδι. Μας κράτησαν στο σπιτι μεχρι που τελειωσα το Πανεπιστήμιο και βρήκα δουλειά. Τον πατέρα του παιδιού δεν τον ξαναειδα ποτέ. Έμαθα μετά από κάποια χρόνια ότι ειχε χωρισει επειδή η γυναικα του, δεν μπορούσε να κανει παιδιά. Ειρωνία;
Σημερα ειμαι μονη μου χωρις συντροφο αλλά χαρουμενη και ηρεμη. Μην κρινετε τα παιδιά τις οικογένειες, τους γονεις, ανθρωπους που δεν ξερετε και δεν εχετε δει ποτέ στη ζωη σας.
Μονο εκεινοι ξερουν.
Καλή δύναμη σε ολους τους μονογονείς.”