Πρόκειται για τη Σπυριδούλα Φατούρου. Η μητέρα της Ασπασίας, η οποία το 2013 δέχθηκε δύο πυροβολισμούς από τον πατέρα της, παραχώρησε νέα συνέντευξη. Αυτή έχει να κάνει, με τη ζωή της δικής της και την κόρη της, η οποία βρίσκεται καθηλωμένη σε αμαξίδιο. Αναλυτικότερα, όσα ανέφερε σε πρόσφατη, αλλά και σε παλαιότερη συνέντευξη:
«Οι σφαίρες του πατέρα της είναι ακόμα μέσα στο κεφάλι της»
«Κάθε βράδυ σκέφτομαι αυτό που έχει συμβεί στο παιδί μου. Οι σφαίρες από τους πυροβολισμούς του πατέρα της είναι ακόμα μέσα στο κεφάλι της. Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά, βάσει βιβλιογραφίας η Ασπασία έπρεπε ήδη να έχει πεθάνει. Η Ασπασία, όμως, είναι το παιδί που αρνείται να πεθάνει. Θέλει να ζήσει.
Η Ασπασία αντιλαμβάνεται τα πάντα. Επικοινωνεί με τα μάτια, με ”ναι” και ”όχι”, τρώει από το στόμα ενώ νερό και φάρμακα σιτίζεται από ένα σωλήνα που είναι στο στομάχι της, δεν μιλά και δεν κινείται. Είναι καθηλωμένη. Βρισκόμασταν σε κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα και τα τελευταία δυόμισι χρόνια έχουμε έρθει στην Αθήνα μένουμε σε σπίτι και την έχουν αναλάβει φυσικοθεραπευτές.
Έχει υπάρξει βελτίωση στην αντίληψη και στη συνειδητότητα και στις απαντήσεις που μας δίνει. Έχει δυναμώσει ο κορμός της και στέκεται υποβασταζόμενη. Θα γίνει άλλη μια προσπάθεια να βγουν οι σφαίρες από το κεφάλι του παιδιού για να προχωρήσουμε σε πιο εξειδικευμένες εξετάσεις αλλά και πιο εξειδικευμένες θεραπείες στο εξωτερικό αλλά περιμένω κάποιες απαντήσεις από τους γιατρούς».
Μητέρα Ασπασίας: «Φώναξε, βοήθεια μαμά»
«Το λάθος ήταν ότι ενώ ήμασταν σε διάσταση μέναμε στο ίδιο σπίτι. Όταν έμαθε ο σύζυγός μου για τη νέα μου σχέση, άρχισε να δημιουργεί προβλήματα. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα κάνει κακό στο παιδί μας. Όταν έμαθα ότι πυροβόλησαν μια κοπέλα ήμουν σίγουρη ότι ήταν η Ασπασία.
Το παιδί μου ξύπνησε στην εντατική ουρλιάζοντας, έχοντας στο μυαλό του τη χαραγμένη εικόνα του πατέρα του να την πυροβολεί. Όταν η Ασπασία φώναξε ”βοήθεια μαμά”, την πυροβόλησε και δεύτερη φορά. Το μόνο που θυμάμαι όταν την είδα ήταν ότι τα ξανθά της τα μαλλιά ήταν κατακόκκινα από το αίμα.
Η Ασπασία έμεινε 7 μήνες στην εντατική. Όταν οι γιατροί ρώτησαν την Ασπασία αν της λείπει ο πατέρας της, αυτή απάντησε κατηγορηματικά ”όχι”. Αυτό που έχει συμβεί στη ζωή μας είναι μη διαχειρίσιμο. Στο σημείωμα που άφησε ο σύζυγός μου, λίγο πριν αυτοκτονήσει, έλεγε ότι ήθελε να με κάνει να ζω με το βάρος του θανάτου της Ασπασίας. Δεν έχω ούτε επαφές, ούτε οικονομική στήριξη από την οικογένεια του συζύγου μου. Δεν εργάζομαι και προσπαθώ να τα καταφέρω με τη στήριξη του κόσμου. Η μόνη έννοια μου είναι να μην πάθω τίποτα γιατί μετά δεν ξέρω ποιος θα φροντίζει την Ασπασία».
«Ζητώ με σεβασμό τη βοήθεια του κράτους για την κόρη μου και για όλα αυτά τα παιδιά. Το κράτος είναι απών και υπάρχει πρόβλημα μεγάλο. Δεν γίνεται να είμαι μητέρα, γιατρός, νυχτερινή νοσηλεύτρια, να πρέπει κάθε δύο ώρες να τη γυρίζω το βράδυ και το πρωί να είμαι αγέρωχη για να την πηγαίνω στις θεραπείες της και να μιλάω με τους γιατρούς.
Η Ασπασία έχει μόνο εμένα. Οι μέρες της είναι γεμάτες από θεραπείες. Πρέπει να είμαι όλο το εικοσιτετράωρο πάνω από την Ασπασία μου. Ο κρατικός μηχανισμός δεν καλύπτει τίποτα, όλα τα πληρώνεις μόνος σου. Το κράτος, σου δίνει ένα επίδομα των 700 ευρώ και σου λέει ζήσε με αυτό. Αυτά τα παιδιά πρέπει να ζήσουν με αξιοπρέπεια γιατί οι ανάγκες τους είναι πολλές».