Έφυγε από τη ζωή στα ογδόντα του χρόνια, ένας από τους σημαντικότερους σολίστες του μπουζουκιού, με αναρίθμητες συνεργασίες και ηχογραφήσεις στο ενεργητικό του.
Ο Χρήστος Ψαρρός μπήκε στη δισκογραφία στα πρώτα χρόνια του ’60 και επί σειρά ετών αποτέλεσε ένα από τα πιο δυνατά ντουέτα, μαζί με τον ξάδερφό του, επίσης ξεχωριστό δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και συνθέτη Δημήτρη Χιονά.
Από μια ανάρτηση του Δημήτρη Χιονά έγινε γνωστή η είδηση της αναχώρησης του Χρήστου Ψαρρού:
«Εξαδερφάκι και συνεργατάκι μου καλό ταξίδι στο φως…»
Χρήστος Ψαρρός: Μια σπουδαία πορεία
Όπως αναφέρει το γνωστό καλλιτεχνικό site ogdoo.gr eκτός από τον Δημήτρη Χιονά, ο Χρήστος Ψαρρός συνεργάστηκε με δεξιοτέχνες όπως ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο Γιάννης Παλαιολόγου, ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο Θύμιος Στουραΐτης και πολλοί άλλοι, ενώ έπαιξε μπουζούκι σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες ηχογραφήσεις τραγουδιών. Ενδεικτικά αναφέρω τα «Πάρε τα χνάρια μου» των Θόδωρου Δερβενιώτη – Κώστα Βίρβου, «Το παλιό ρολόι», «Η δουλειά κάνει τους άντρες», «Ήτανε οκτώ εννιά» και «Δελφίνι δελφινάκι» των Μάνου Λοΐζου – Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Δεν σου έλειπε τίποτα» των Βασίλη Βασιλειάδη – Κώστα Βίρβου, «Έχεις άντρα μάλαμα» του Νίκου Δαλέζιου, «Η πρώτη δύσκολη στιγμή», «Δεν κλαίω για τώρα» και «Ούτε αχ δεν θα πω» του Άκη Πάνου και άλλα, ενώ ιδιαίτερη στιγμή ήταν βεβαίως η συμμετοχή του στην «Εποχή της Μελισσάνθης» του Μάνου Χατζιδάκι.
Τον Χρήστο Ψαρρό δεν τον γνώρισα ποτέ. Όμως, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του βιβλίου μου «Σταύρος Κουγιουμτζής – Άσε με πάλι να σου πω…», που κυκλοφόρησε το 2023 από τον «Μετρονόμο», είχα τη χαρά να συνομιλήσω με τον Δημήτρη Χιονά για τις ηχογραφήσεις δυο εμβληματικών τραγουδιών του Σταύρου Κουγιουμτζή σε στίχους δικούς του και του Άκου Δασκαλόπουλου, με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, στις οποίες έπαιξαν μπουζούκια ο Χρήστος Ψαρρός και ο Δημήτρης Χιονάς:
“Ο Σταύρος Κουγιουμτζής ήταν ένας εξαιρετικός μουσικός κι έβγαζε πάρα πολύ ωραία τραγούδια. Εκείνη την εποχή, γύρω στα 1967- 68, έπαιζα στα «Δειλινά» μαζί με τον ξάδερφό μου, τον Χρήστο Ψαρρό. Ήμασταν μόνιμο δίδυμο. Κι επειδή σε κάποιες ηχογραφήσεις που ήταν προγραμματισμένο να παίξει ο Θύμιος Στουραΐτης, εκείνος δεν πήγε, ο Χρήστος έφερε εμένα στην Odeon – Parlophone, που είχε πλέον αναλάβει από τον πατέρα του ο κύριος Μάκης Μάτσας, ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος, που ήξερε τι του γινότανε.
Αρχικά έπαιξα, πάντα μαζί με τον Χρήστο, σε κάποια τραγούδια όπως ήταν η «Χαδιάρα» του Βαγγέλη Περπινιάδη, στις επανεκτελέσεις των τραγουδιών του Άκη Πάνου «Ρολόι κομπολόι» και «Μοίρα μου γιατί μ’αφήνεις» με τον Δημήτρη Ευσταθίου και στα πρώτα τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα, που ξεκίναγε τότε, που είχε γράψει ένας φοιτητής ο Γρηγόρης Φούντας, μαζί με τον Κώστα Βίρβο.
Ο Κουγιουμτζής ήταν ένας χαλαρός άνθρωπος, ήρεμος έπαιζε καλό πιάνο. Αν και ήταν πιανίστας, ήξερε τι πρέπει να παίξουν τα μπουζούκια, αλλά μας άφηνε κι ελεύθερους, για να βάζουμε και δικά μας στοιχεία. Ο Μίμης Πλέσσας κι ο Λυκούργος Μαρκέας, για παράδειγμα, ήθελαν να παίζουμε, αυστηρά ότι είχαν γράψει. Αλλά ο Κουγιουμτζής μας άφηνε και καλά έκανε, γιατί όλο και κάτι βάζαμε.
Εκείνη την εποχή ο Χρήστος ο Ψαρρός κι εγώ παίξαμε μόνο σε δυο τραγούδια του. «Ο ουρανός φεύγει βαρύς» και «Πού’ναι τα χρόνια» με τον Νταλάρα. Εγώ επειδή ήμουν πιτσιρίκος, αν παρατηρήσεις, στην εισαγωγή παίζω λίγο φοβισμένα στις «απαντήσεις». Θυμάμαι πως μου έκανε νόημα ο κύριος Μάτσας, ο οποίος ήταν πίσω από το παράθυρο, να «σηκωθώ», να παίξω λίγο πιο δυνατά δηλαδή. Την δεύτερη φορά το έπαιξα καλύτερα. Αλλά μετά δεν μας ξαναπήρε ο Σταύρος σε άλλες ηχογραφήσεις…”
Εκτός από τα τραγούδια αυτά, ο Χρήστος Ψαρρός συμμετείχε, μαζί με τους Χρήστο Νικολόπουλο, Θανάση Πολυκανδριώτη και Γιάννη Μπιθικώτση, στις ηχογραφήσεις του δίσκου της συνεργασίας του Κουγιουμτζή με τη Βίκυ Μοσχολιού, που κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1979.
