H Μάγδα Τσαγγάνη μιλά για την πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι της και η περιγραφή της είναι συγκλονιστική!
«Θα καιγόμουν ζωντανή! Γλίτωσα από τον καρκίνο και παραλίγο να πάω από έκρηξη και φωτιά!» είπε αρχικά στην On Time.
Και πρόσθεσε: «Βρισκόμουν στον τρίτο όροφο και συζητούσα με έναν κύριο που είχε έρθει να ρωτήσει για ένα διπλανό διαμέρισμα. Κι ακούσαμε ένα μπαμ, που τάραξε συθέμελα την πολυκατοικία.
Έπιασα το κεφάλι μου κι άρχισα να φωνάζω “σεισμός”, λίγα δευτερόλεπτα πριν λαμπαδιάσει το κτίριο.»
Και συνέχισε η ηθοποιός:
«Αυτός ο κύριος μας φώναξε «στην ταράτσα γρήγορα!», αν κατεβαίναμε όλοι στο ισόγειο θα ήμασταν νεκροί.
Όπως ήμουν με τη ρόμπα, πηδήξαμε από τη μία ταράτσα στην άλλη και βγήκαμε στον δρόμο.
Όταν με σηκώσανε για να με περάσουν στην ταράτσα της διπλανής πολυκατοικίας ήμουν σαν πεθαμένη.
Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τις φλόγες, είχαν φτάσει μέχρι τον έκτο όροφο.
Ζήσαμε την απόλυτη φρίκη. Ξέρεις τι είναι να μη φταις και να χάνεις το σπίτι σου; Όλα μου τα πράγματα έγιναν αποκαΐδια.
Έχουν περάσει δύο χρόνια κι ακόμα δεν το έχω πιστέψει. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός, νόμιζες ότι σείεται η γη».
Στη συνέντευξή της στο “Λοιπόν” με τον Ανδρέα Θεοδώρου, η Μάγδα Τσαγγάνη μοιράστηκε την άνιση μάχη της με τον καρκίνο. Επισημαίνοντας τη σημασία της πίστης στη ζωή της, αναφέρθηκε στο πώς η πίστη αποτέλεσε τον σωτήριο παράγοντα που την οδήγησε στην ανάρρωση, ζώντας ένα είδος θαύματος που αποδίδει στον Άγιο Νεκτάριο.
Όσα ανέφερε
Φοβηθήκατε όταν διαγνωστήκατε με καρκίνο;
“Όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο στο στήθος, φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Προσευχόμουν στον Άγιο Νεκτάριο να ζω και του χρόνου τέτοια μέρα. Επειδή από τη μεριά της μητέρας μου κρατάω από την Αίγινα, ο Άγιος Νεκτάριος είναι άνθρωπος δικός μας.”
Κάνατε τάμα σ’ Εκείνον;
“Βέβαια και όταν έκανα χημειοθεραπείες, ήμουν καθιστή στο κρεβάτι και από τη μια μεριά κράταγα μια φρυγανίτσα και από την άλλη μια εικόνα του Αγίου Νεκταρίου. Σήμερα ζω από το θαύμα του Αγίου Νεκταρίου, αλλά και της τύχης και του πολύ καλού γιατρού που είχα. Φανταστείτε πως πριν λίγο καιρό όταν ανέβαινα στο κατεστραμμένο σπίτι για να πάρω μερικά ρούχα μου έλεγα Άγιε Νεκτάριε δώσε μου δύναμη γιατί εκεί ήταν ολόκληρο το βιός μου.”
Η πίστη αποτελεί καταφύγιο για εσάς…
“Ζω χάρη στην πίστη μου. Όταν ήμουν επτά ετών είδα την τελευταία στιγμή ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω μου. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Το επόμενο που θυμάμαι είναι τον πατέρα μου από πάνω μου στο νοσοκομείο που έκλαιγε. Έκλαιγε από τη χαρά του που έζησα, αφού οι γιατροί με θεωρούσαν κλινικά νεκρή. Ζω από θαύμα και το χρωστάω στην Παναγία και τον Άγιο Νεκτάριο. Είναι όμως μια ιστορία που δεν θέλω να φέρνω στη μνήμη μου.”
Έχετε δει τον Άγιο μπροστά σας;
“Ναι, είδα τον Άγιο Νεκτάριο πριν χειρουργηθώ για τον καρκίνο. Και όταν ήμουν 14 ετών έβαλα το αυτί μου στον τάφο του στο Μοναστήρι και άκουσα χτυπήματα.”