Ο πόνος για την οικογένεια του 19χρονου Γιάννη, που έχασε τη ζωή του στο τραγικό δυστύχημα στο λούνα παρκ στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής, είναι αβάσταχτος.
Η οικογένεια του άτυχου νεαρού απαιτεί απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με την τραγωδία που συγκλόνισε τη ζωή τους, ενώ οι αποκαλύψεις για τον 58χρονο ιδιοκτήτη του λούνα παρκ αποκαλύπτουν ότι η επιχείρηση λειτουργούσε παράνομα, με μηχανήματα σε κακή κατάσταση, σάπια και σπασμένα.
Στην ίδια στιγμή, ο 16χρονος αδελφός του 19χρονου, που βρισκόταν μαζί του στη στιγμή του μοιραίου ατυχήματος στο crazy dance, έχει κάνει τατουάζ με την ημερομηνία του τραγικού θανάτου του αδελφού του.
Όπως ανέφερε το Star, ο 16χρονος είχε μεγάλη εκτίμηση και αγάπη για τον μεγάλο του αδελφό. Για να τιμήσει τη μνήμη του, αποφάσισε να χτυπήσει τατουάζ την ημερομηνία της απώλειάς του και το όνομά του, «Γιάννης». Αυτή η κίνηση αποτελεί ένα συγκινητικό σύμβολο του πώς η μνήμη του αδελφού του θα παραμείνει ζωντανή και η τραγωδία που τους βρήκε εκείνη τη νύχτα δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Ο πατέρας του 19χρονου ξεσπάει στο LiveNews
«Παλεύω γιατί ξέρω πολύ καλά τον τρόπο που λειτουργεί ο μηχανισμός, που λειτουργεί η δικαιοσύνη, υπηρεσίες από το οργανωμένο κράτος. Προσπαθώ με δικούς μου ανθρώπους, με δικά μου στοιχεία να βοηθήσω την εισαγγελία, τη δικαιοσύνη να φτάσουν πιο γρήγορα στο αποτέλεσμα και να ασκήσει επιτέλους διώξεις σε όλους αυτούς που κατά την άποψή μου για κανένα λόγο δεν θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι σήμερα» είπε στο MEGA.
«Τώρα προσπαθώ με το δικό μου τρόπο με τις δικές μου θυσίες και στη μνήμη του παιδιού μου να επισπευσθούν όλα αυτά, κάνοντας οτιδήποτε πρέπει για να τιμωρηθούν αυτοί που δεν λογαριάζουν τις ζωές των ανθρώπων».
«Με κάλεσε η μητέρα του και μου είπε τσιρίζοντας: Γιώργο σκοτώθηκε το παιδί μας. Μας σκοτώσανε το παιδί. Και απευθείας ο δεύτερος γιος μου πήρε το τηλέφωνο και μου είπε: Μπαμπά, χτύπησε ο Γιάννης. Προσπάθησε να με κρατήσει ψύχραιμο «αλλά αναπνέει, έχει χτυπήσει πάρα πολύ». Μετά πήρε το τηλέφωνο ένας άλλος, μου είπε μην ανησυχείτε, είμαστε εδώ με την οικογένεια. Δεν μου έλεγε κανείς ότι το παιδί χάθηκε».
