Η Λένα Μαντά πριν από μερικούς μήνες, στα μέσα Ιουνίου, βίωσε την πιο δύσκολη απώλεια. Ο σύζυγός της, με τον οποίο πέρασε όλη της τη ζωή, έφυγε από τη ζωή. Ο ίδιος εδώ για πολλά χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και το τελευταίο διάστημα κυκλοφορούσε με οξυγόνο.
Η συγγραφέας είχε μιλήσει σε συνεντεύξεις της για την κατάστασή του – δείτε εδώ τι ακριβώς συνέβαινε, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο για εκείνη. Ο θάνατός του, λοιπόν, την “τσάκισε” ψυχολογικά και ακόμα δεν έχει καταφέρει να το ξεπεράσει. Το πρωί της Πέμπτης 19 Σεπτεμβρίου που βρέθηκε ως καλεσμένη στο πλατό της εκπομπής του ALPHA, Super Κατερίνα, “λύγισε” κανονικά και ξέσπασε σε κλάματα όταν αναφέρθηκε σε εκείνον.
Τα δάκρυα της Λένας Μαντά για τον θάνατο του συζύγου της
«Τον Γιώργο τον κρατήσαμε στη ζωή γύρω στα 8 χρόνια. Ήξερα ότι ζούσε με δανεικό χρόνο. Μετά την εγχείρηση της καρδιάς, ήξερα ότι θα βγει κάποια στιγμή κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα, που δεν θα είναι αντιμετωπίσιμο. Πέρσι στις 16 Ιουνίου βγήκαμε από το νοσοκομείο με οξυγόνο, φέτος, ακριβώς την ημέρα που βγήκε “έφυγε”. Είναι πολύ δύσκολο για όλους μας, γιατί δεν ήμασταν μαζί επειδή έτυχε ή επειδή κάναμε παιδιά.
Με τον Γιώργο ήμασταν μαζί επειδή το γουστάραμε. Τον τελευταίο χρόνο εκείνος με προετοίμαζε, ήταν σαν να μου έλεγε “φεύγω”. Είχα μάθει να κυκλοφορώ μόνη μου. Τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολα, γιατί είναι οριστικό. Έχω τα παιδιά μου κοντά, την φίλη την Κλαίρη, τον ψυχολόγο μου.
Έκλαψα πολύ και ακόμα κλαίω. Δεν είναι κάτι που το γλιτώνεις αυτό. Το ίδιο και τα παιδιά μας. Ο Γιώργος ήταν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας, είμαι δίπλα του ήδη πριν κλείσω τα 19, που σημαίνει ότι ό,τι έμαθα από τη ζωή, το έμαθα από εκείνον», είπε αρχικά μεταξύ άλλων.
«Μιλήσαμε κατά τύχη μία μέρα πριν “φύγει”, δεν υπήρχε κάτι που δεν είχαμε πει και όταν το παραδεχθήκαμε ότι δεν υπάρχει κάτι που έχουμε πει μετά από 41 χρόνια, λέει “όχι”. Δεν πολυμιλούσε γιατί το οξυγόνο του τον δυσκόλευε και δεν μπορούσε να μιλήσει, αλλά εκεί γύρισε και μου είπε “αλήθεια είναι, τα έχουμε πει όλα”.
Δεν τον βλέπω στον ύπνο μου, γιατί τον βλέπω στον ξύπνιο μου. Τον διαισθάνομαι συνέχεια κοντά μου, είναι μέσα μου, στα κύτταρά μου. Πολλές φορές θα ακούσω τη φωνή του, συνήθως το βράδυ, που μου έλεγε “τι θα φάμε το βράδυ”. Αυτό το ακούω ακόμα στα αυτιά μου. Είναι ο Γιώργος και είναι μαζί μας. Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να πω ότι θα γράψω κάτι για εκείνον. Του έχω αφιερώσει το πρώτο μου βιβλίο.
Έκλεισα τον κύκλο, δώρισα τα ρούχα του, κοιμήθηκα από το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι μας, γιατί αν δεν το έκανα από το πρώτο βράδυ, δεν θα το έκανα ποτέ. Έχω τις φωτογραφίες του και στο κινητό. Δεν μπορώ να φύγω, είναι σαν να θέλω να τον ξεχάσω και δεν θέλω. Φοράω ακόμα τη βέρα του», εξομολογήθηκε – δείτε εδώ την σπαρακτική της ανάρτηση ένα μήνα μετά τον χαμό του.