Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν μια μεγάλη σταρ, που στις ταινίες της μας χάριζε το χαμόγελό της, με τους θαυμαστές της ακόμη και σήμερα να μην την ξεχνούν, όμως στην προσωπική της ζωή τα πράγματα δεν ήταν τόσο ιδεατά, με την ίδια να προχωρά σε μια εξομολόγηση το 1976, που ελάχιστοι γνωρίζουν.
Η αείμνηστη ηθοποιός είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην εκπομπή, Παρασκήνιο, και μιλά για τη ζωή της, την κατάληξή της αλλά και τον ρόλο της Βασίλισσας Αμαλίας που ενσάρκωνε εκείνη την περίοδο.
Η μεγάλη κατάθεση ψυχής της Αλίκης
«Είμαι ένα τραγικό πρόσωπο και το λέω με το χιούμορ που με διακρίνει. Αναλογίζομαι ποια μπορεί να είναι η πορεία μου και η κατάληξή μου. Άσχετα από αισιοδοξίες, από ελπίδες και προσμονές πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι στη ζωή θα μείνω μόνη. Έτσι είναι το γραφτό μου ή εγώ έφτιαξα τη μοίρα μου, απομονώθηκα. Και εν πάσει περιπτώση, δεν περιμένω καμία έκπληξη να μου επιφυλάξει η ζωή μου, δεν περιμένω από κανέναν τίποτα όπως και δεν περίμενα!
Δεν έχω κανένα πάθος. Δεν πίνω, δεν παίζω χαρτιά, δεν ξενυχτάω, δεν χορεύω, δεν περνάω τις ώρες μου με άσκοπες παρέες. Η επιτυχία είναι αμόκ, όλοι οι καλλιτέχνες το έχουν. Δεν νομίζω ότι το έχω μόνο εγώ, όλοι οι καλλιτέχνες το έχουν και εσείς το έχετε. Αν πει όχι, θα λέτε ψέματα. Ενώ εγώ είμαι ειλικρινής και για αυτό είμαι επιτυχημένη. Δεν έχω τις ψευτοσεμνοτυφίες και ψευτοσοβαρότητες. Είμαι ένας φιλόσοφος στη ζωή, είμαι ένα καράβι με άγκυρες πολλές. Λυπάμαι που δεν είμαι μια ψαρόβαρκα να φεύγω, ένας γλάρος για να πετάξω. Λυπάμαι γιατί κάθε τόσο κάθε επιτυχία είναι και μια άγκυρα και στο τέλος θα μείνω αγκυροβολημένη στο λιμάνι της δουλειάς, της επιτυχίας, της ευθύνης, στο λιμάνι του τίποτα.
Ψυχολογικά δεν μου ταιριάζει ο ρόλος. Παίζω μια μισητή γυναίκα ενώ εγώ είμαι από φύση μου εκπέμπω συμπάθεια. Καταβάλω μια προσπάθεια για να ερμηνεύσω την Αμαλία. Διάβασα τους βιογράφους της και στέκομαι στη γυναικεία πλευρά, βρίσκω δικαιολογίες, αρπάζομαι από τις δύσκολες πλευρές της, να τα κάνω πιο συμπαθητικά και να τα φέρνω στα μέτρα μου. Ήταν τόσο ταλαιπωρημένη γυναίκα, είχε έναν ηλίθιο σύζυγο και δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά. Την αποκαλούσαν ύαινα!».