Ρένος Χαραλαμπίδης: Η Καριέρα, Τα Φτηνά Τσιγάρα Και Η Ενασχόληση Με Την Πολιτική
Ρένος Χαραλαμπίδης: «Είμαι Δεξιός και Ολυμπιακός που εμπεριέχει τον Αριστερό και τον Παναθηναϊκό», δηλώνει ο Ρένος Χαραλαμπίδης. Ο δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης με με αφορμή τη σκηνική μεταφορά της κινηματογραφικής επιτυχίας του «Φτηνά Τσιγάρα» στην Εθνική Λυρική Σκηνή, μιλάει για τους πολιτικούς που εκτιμά, τις χυλόπιτες για τις οποίες θα πληρώσει πνευματικά δικαιώματα και για τους συναδέλφους του που «πατήσαν πάνω στις ανωμαλίες τους και εκμεταλλεύτηκαν ανθρώπους».
«Κύριοι, μας πήρα στα σοβαρά» αναφωνεί ο Ρένος Χαραλαμπίδης, χαμογελώντας σαν πειραχτήρι. Σήμερα παίρνει την εκδίκησή του. Η ταινία του «Φτηνά Τσιγάρα», στην οποία κριτικοί και κοινό γύρισαν την πλάτη, όταν βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, το 1999, 20 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, έχοντας γίνει πια ένα κλασικό cult έργο της εγχώριας κινηματογραφίας, πέρασε το κατώφλι της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, μετά Βαΐων και Κλάδων, με τη μορφή μιούζικαλ (πάντα με τις εκπληκτικές μουσικές του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου), σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.
Ο δημοφιλής ηθοποιός, που ανοίγει την τσάντα του και βγάζει ένα καρτοτηλέφωνο από το ‘90 που συνέλεξε από τα σκουπίδια, και πλέον είναι μέρος του σκηνικού στην παράσταση στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, με αφορμή το φιλμ του, όπου έχει τον ρόλο του αφηγητή, μας μίλησε για τον Σαμαρά και τον Ανδρουλάκη, τους μοναδικούς πολιτικούς που εκτιμάει, τους λόγους που επιμένει να είναι ΝΔ εμπεριέχοντας τον Αριστερό, με τον τρόπο που ως Ολυμπιακός εμπεριέχει τον Παναθηναϊκό, τους Χαϊκάλη και Σπυρόπουλο, που «δυστυχώς θα έχουν ισοβίως τη στάμπα του εθνικού αυνανιστή», αλλά και τους Δημήτρη Λιγνάδη και Πέτρο Φιλιππίδη.
«Μέτριοι καλλιτέχνες. Πατήσαν πάνω στις ανωμαλίες τους και εκμεταλλεύτηκαν ανθρώπους. Αυτό έγινε. Μετριότητες. Μετριότητες. Μετριότητες. Και υπάρχει ευθύνη στην πολιτική ηγεσία που τον έκαναν διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Και επί Σαμαρά προσπάθησε πολύ ο Λιγνάδης να μπει στο Εθνικό Θέατρο. Αλλά ο Σαμαράς είπε “είναι δυνατόν να βάλω αυτόν;”» μας λέει προτού σκύψει πεινασμένος στις παπαρδέλες και τη σαλάτα με κινόα. Τσιγάρο στο τραπέζι και δη φτηνό, ούτε για δείγμα!
– Τι τρέχει; Καπνίζετε ακόμη ή το έχετε κόψει;
Δεν κάπνιζα ποτέ. Πού και πού κάπνιζα, όπως τρώμε ένα γαλακτομπούρεκο. Αντιμετώπιζα το κάπνισμα όπως όταν τρώει κάποιος ένα γλυκό την Κυριακή. Είμαι από αυτούς που δεν εθίστηκαν ποτέ στο τσιγάρο. Και ποτέ δεν τον θεώρησα στιλ.
-Πολύ παραπλανητικό το όνομα της ταινίας σας τότε. «Φτηνά τσιγάρα»… Πόθεν;
Ο λόγος που είπα την ταινία «Φτηνά τσιγάρα» τότε, το ’90, που ήταν μια εντελώς άλλη δεκαετία από το σήμερα, ήταν για να υποδηλώσω την μποέμικη ζωή. Ικανοποιούμαι με τα λιγότερα, παίρνω ηδονή από τα ελάχιστα, είμαι του ολίγου και του εκλεκτού. Στα 90’s ήταν η εποχή που ανατινάχτηκαν τα πράγματα στον αέρα οικονομικά για να απογειωθούν το 2000. Άρχισε το μεγάλο πάρτι. Εγώ εκείνη την εποχή έρχομαι σαν ένα φάλτσο σε αυτή την ιστορία, όχι αθώο φάλτσο όμως.
-Δηλαδή;
Ήξερα ότι ο τίτλος «Φτηνά Τσιγάρα» θα προκαλούσε μια ίντριγκα. Δεν φανταζόμουνα ότι θα δημιουργούσε όμως μια αρνητική ίντριγκα. Κανείς δεν θα έβλεπε μια ταινία που θα λεγόταν «Φτηνά Τσιγάρα» τότε. Δεν πήγε όντως τελικά κανείς. Μετά από την ανατίναξη της κρίσης, όπου η Ελλάδα αρχίζει να αλλάζει, αποκτά η ταινία τη δυναμική που έχει σήμερα.
-Η εκδίκηση είναι, φαίνεται, ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ξαφνικά μια ταινία που ή την έθαψαν ή την αγνόησαν, έχει γίνει πρώτο θέμα στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, πρωτοσέλιδο στον Τύπο, παρουσιάζεται μετά Βαΐων και Κλάδων σε έναν θεσμό πλέον, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ως εγγεγραμμένη πια κλασική ταινία στο είδος της.
Όπως είπατε, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Αλλά καθώς προχωράω στην ωριμότητα ανακαλύπτω μια άλλη εκδίκηση. Όπου η εκδίκηση δεν είναι ένα πιάτο που σερβίρεται πια. Δεν έχω να σερβίρω κάτι σε κανέναν. Διότι δεν θέλω να εκδικηθώ. Και δεν θέλω να εκδικηθώ, διότι δεν αναγνωρίζω εχθρούς. Δεν αναγνωρίζω κάποιον αντίπαλο.
-Έχει βγει εκ των υστέρων κριτικός που «έθαψε» την ταινία να ανακαλέσει, καθώς συν τω χρόνω αποκαταστάθηκε; Να πει «λυπάμαι, έκανα λάθος»;
Όχι. Ούτε ένας. Μπορεί ακόμη να έχουν την ίδια γνώμη ως κριτικοί κινηματογράφου. Γιατί τίθεται και το ερώτημα «τι είναι κριτικός κινηματογράφου». Γιατί στην Ελλάδα δημοσιογράφοι γράφουν κριτική.
-Είχατε θυμώσει με τις κακές κριτικές;
Είχα πικραθεί. Να σας θυμίσω ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν 5 εφημερίδες και 5 περιοδικά. Ό,τι εισιτήρια πηγαίνανε στις αίθουσες από αυτούς κανονίζονταν. Ένα αστέρι πήρε μόνο η ταινία μέσο όρο.
-Η ταινία αθόρυβα έχει καταστεί cult.
Χάρη και στην πολύ σκληρή δουλειά ανθρώπων σε θερινά σινεμά, όπως στο Χυτήριο, που την πρόβαλε τα 5 τελευταία καλοκαίρια κι ερχόταν τόσος κόσμος, που έκλεινε η Ιερά Οδός και οι Ζητάδες προσπαθούσαν να τον μαζέψουν προς τα μέσα.
–Αυτοί που έχουν αγαπήσει την ταινία σου θα συμφιλιωθούν με μια εκδοχή της μιούζικαλ; Κάποιος μπορεί να έρθει με την προσδοκία να δει την ταινία επί σκηνής. Θα απογοητευτεί;
Πρόβλημά του. Εμείς δεν κοροϊδεύουμε εδώ πέρα. Δεν είναι η ταινία. Είναι ένα μιούζικαλ, με αφορμή την ταινία και με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου. Δηλαδή, όποιος έρθει να δει την ταινία σφάλει. Θα έρθει να δει κάτι το οποίο ξεκινάει από την ταινία για να μεταβεί στον χώρο του μουσικού θεάτρου
-Στα «Φτηνά Τσιγάρα» θυμόμαστε τα καρτοτηλέφωνα-τηλεφωνικούς θαλάμους, τα χιλιάρικα, το παλιό Ζόναρς. Την Αθήνα, όσο ήταν σκοτεινή και έρημη.
Είναι άλλοι οι άνθρωποι, καταρχάς. Φαντάσου μια νεολαία το ’90 με κινητά.
Ήταν πιο ωραία τα πράγματα χωρίς κινητά;
Όχι.
-Ούτε καν στον έρωτα;
Όχι. Ο έρωτας είναι ίδιος μέσα στους αιώνες. Άλλαξε η λαγνεία. Από τη ψηφιακή επανάσταση και μετά αλλάξαν οι κανόνες της λαγνείας. Απ’ τη στιγμή που με εφαρμογές μπορείς να δεις αν κοντά σου υπάρχουν άνθρωποι διαθέσιμοι για σεξ, έχουμε περάσει σε μια εποχή που κανείς δεν φαντάστηκε. Άρα η λαγνεία και ο έρωτας αποστασιοποιούνται.
-Το φιλμ σας είναι ένας ύμνος στην Αθήνα. Του ’90, όμως.
Η Αθήνα τότε ήταν μια πρωτεύουσα στην περιφέρεια της Ευρώπης, πραγματικά μια πόλη που γράφονταν τραγούδια εναντίον της. «Θυμίζεις, Αθήνα, γυναίκα που κλαίει και δεν θέλει κανείς», κι εκεί, σε εκείνη την Αθήνα, στο μεταίχμιο της μεγάλης αλλαγής, του 20ου αιώνα και της Ολυμπιάδας, τελευταίο καλοκαίρι, του ’99, την κινηματογραφώ. Ήμουνα από αυτούς που τη δεκαετία του ’90, Δεκαπενταύγουστο, έμενα μέσα στην Αθήνα. Από τους νέους τον Δεκαπενταύγουστο κανείς δεν έμενε Αθήνα. Ήταν μια έρημη Αθήνα. Αλλά μόνο εγώ ήξερα ότι 15 του Αυγούστου, 2 τη νύχτα με 4 τα χαράματα ήταν μια πόλη φάντασμα. Ήξερα ότι στην Πανεπιστημίου εκείνη την ώρα δεν θα περνούσε αυτοκίνητο για ένα δεκαπεντάλεπτο.
-Έχετε σκεφτεί να κάνετε τα «Φτηνά Τσιγάρα» νο2 , όπως έκανε ο Περράκης με το «Λούφα και παραλλαγή»;
Όχι.
-Γιατί, αλήθεια, δεν έχετε ξανακάνει μια ταινία τόσα χρόνια; Τι έχει συμβεί;
Καταρχάς, μην ξεχνάμε όλοι την κατάρρευση της Ελλάδας τη δεκαετία του 2010. Ξεκινά μια δεκαετία μετά το «4 Μαύρα Κοστούμια» όπου αντιμετωπίζω πρόβλημα επιβίωσης. Μηδέν σίριαλ. Άπατα τα θέατρα. Το τέλος της διαφήμισης. Περνά η πρώτη 3ετια του ’10 με εμένα να προσπαθώ να επιβιώσω. Απλά! Πλάκα μου κάνετε;
-Επομένως, ελλείψει χρημάτων δεν κάνατε τις ταινίες που σχεδιάζατε;
Εντάξει, δεν χάσατε και την ποίηση του Καβάφη. Μην τρελαθούμε κιόλας. Δυστυχώς, η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μεγαλύτερη μαχαιριά που δέχτηκε το ανεξάρτητο ελληνικό σινεμά και το Κέντρο Κινηματογράφου. Εγώ κατέθεσα πρόταση για ταινία το 2017 για να εγκριθώ το 2022! Ο Ξυδάκης ως υπουργός το προκάλεσε αυτό, όχι γιατί ήθελε να κάνει ο άνθρωπος ζημιά, αλλά γιατί δεν γνώριζε τον χώρο. Καμιά φορά έρχεσαι στην εξουσία, θεωρείς ότι θα τα διορθώσεις όλα και κάνεις πράγματα που τελικά τα πάνε τα πράγματα 10 χρόνια πίσω. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για μια 5ετία δεν ενέκρινε τίποτα. Τα «πάγωσε» όλα. Εγώ δεν κάνω εμπορικό κινηματογράφο για να βγω στην αγορά. Ήμουνα και σε μαύρη λίστα. Να σου πω ότι ήμουνα από τους καλλιτέχνες που μετά τη Χούντα απαγορεύτηκε να λέγεται το όνομά τους στην ΕΡΤ.
-Αυτό το έχετε ξαναπεί. Είναι αλήθεια;
Έχω μάρτυρες.
-Γιατί κάποιοι δεν σας συγχώρεσαν ποτέ το ότι μπλεχτήκατε με την πολιτική, ενώ πολλοί συνάδελφοί σας το έκαναν και το κάνουν; Γιατί ειδικά εσάς δεν σας το συγχωρούν;
Γιατί πέτυχα δυνατά χτυπήματα. Είπα αλήθειες. Έδωσα συνεντεύξεις που πραγματικά φέρναν σε δύσκολη θέση τους συντηρητικούς της Αριστεράς.
Απ’ ό,τι ξέρεις εγώ έφυγα από τον ορίζοντα της πολιτικής αμέσως.
-Γιατί μπλέξατε με τη ΝΔ; Συνάδελφος που σας πήρε συνέντευξη, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ανήκετε σε αυτό το κόμμα. Με ρώτησε αν είναι αλήθεια.
Είμαι ΝΔ, όπως ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ιόλας, ο Κάρολος Κουν.
-Ήταν ΝΔ ο Τσαρούχης και ο Κουν; Θα μας τρελάνετε…
Σοβαρολογείς; Οι άνθρωποι ήταν δεξιοί, ήταν ΕΡΕ. Όπως υποστηρικτής της ΕΡΕ ήταν κι ο Γκάτσος κι ο Οδυσσέας Ελύτης. Eμένα με παρέσυρε ο Οδυσσέας Ελύτης ο οποίος είχε ονοματίσει την Πολιτική Άνοιξη. Ήταν νονός του κόμματος του Αντώνη Σαμαρά.
-Παραμένετε Σαμαρικός με τα μπούνια…;
Όχι με τα μπούνια . Με τα μπούνια δεν είμαι τίποτα. Όπως έλεγε κι ο ίδιος ο Μαρξ: «Δεν είμαι Μαρξιστής».
-Πάντως δεν αποσύρετε την υποστήριξή σας στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά;
Δεν πήρα, Ιωάννα, πίσω εγώ ούτε μια λέξη. Εγώ δεν είμαι από αυτούς -και τους Αριστερούς και του Δεξιούς-, που κάνουν διορθωτικές συνεντεύξεις. Εγώ αυτό που είπα είπα! Μην ξεχνάς ότι εγώ υποστήριξα το κίνημα ΛΟΑΤΚΙ και τους πρόσφυγες. Δηλαδή, είχα το δικό μου μονοπάτι.
-Τον κ. Μητσοτάκη πώς τον βρίσκετε;
Στη Δεξιά πάντα τυγχάνουν οι λαχνοί των επικίνδυνων αποστολών, όπως συνέβη με τον Σαμαρά. Του Μητσοτάκη του έσκασε η παγκόσμια κρίση του κορονοϊού. Του έσκασε μια βόμβα στα χέρια.
–Κι, όμως, έχει αποδειχτεί προνομιακό του πεδίο η πανδημία.
Δεν τον ξέρω προσωπικά τον Μητσοτάκη. Αυτόν που ήξερα καλά ήταν ο Σαμαράς.
–Έχετε ακόμα επαφή μαζί του;
Βεβαίως, μιλάμε.
-Τι κάνει;
Παρακολουθεί τα γεγονότα.
–Γιατί δεν τοποθετείται, γιατί δεν παρεμβαίνει;
Καλά κάνει.
-Είναι ένας πρώην πρωθυπουργός και πρώην υπουργός Πολιτισμού που παραμένει άφωνος. Δεν θα έπρεπε να παίρνει θέση;
Υπάρχει η έννοια της κομψότητας.
-Έχει κομψότητα ο κ. Σαμαράς;
Σας το υπογράφω.
-Με κυβέρνηση της ΝΔ ζήσαμε πάντως εικόνες απόλυτης διάλυσης, λόγω ενός χιονιά.
Οι ΗΠΑ είναι ένα σπουδαίο κράτος; Δεν εγκλωβίστηκε με χιονιά κι εκεί ένας Γερουσιαστής; Μιλάμε όμως για τη ΝΔ, για το ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η εποχή για την Ελλάδα να μπει σε νέους ορισμούς. Το Αριστερός και Δεξιός έχουν χάσει ολικά την έννοια τους.
-Στο ενδιάμεσο έχει πάντως αναδυθεί νέος «παίκτης». Ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Αυτός ο άνθρωπος με εντυπωσίασε και θέλω να το γράψεις αυτό. Έδωσε μια συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, όπου μίλησε με τη ντοπιολαλιά του, χωρίς να κρύβει ότι είναι Κρητικός, ότι είναι ένα παιδί από την επαρχία. Πραγματικά θα ήθελα να προχωρά ένας πολιτικός που βγαίνει στο δημόσιο λόγο και μιλά με αυτή την ντοπιολαλιά.
-Θα τον υποστηρίζατε;
100%. Δεν θα τον ψήφιζα. Αλλά θα τον υποστήριζα, ηθικά και συναισθηματικά.
–Αν ερχόταν, διαβάζοντας αυτή τη συνέντευξη, και σας πρότεινε να κατεβείτε βουλευτής του στις επόμενες εκλογές, δεν θα δεχόσασταν;
Όχι.
-Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σας το προτείνει;
Όχι, πάλι.
–Επειδή «φάγατε» τόσο πολύ ξύλο όταν κατεβήκατε στις εκλογές με τον Σαμαρά;
Έφαγα πολύ ξύλο, αλλά έδωσα και πολύ ξύλο. Να ξέρουμε τι λέμε. Το ΄12 που κατέβηκα έγινε ένας Εμφύλιος Πόλεμος. Ήταν μια καίρια στιγμή για την Ελλάδα. Δεν κατέβηκα για να μπω στην πολιτική. Ξέραμε ότι ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ καβαλάρης-νικητής. Δεν κατέβηκα όταν επέστρεφε η ΝΔ. Κι αυτό που ήθελα ήταν να κερδίσει λίγο χρόνο η Ελλάδα, ώστε να προλάβει ο Σαμαράς να τακτοποιήσει τα πράγματα για να μην βρεθούμε εκτός ευρώ. Ακόμη και η τραγωδία του Δημοψηφίσματος να μην γινόταν το ‘12 αλλά το ‘15! Αυτό ήθελα κι αυτό καταφέραμε. Κι έκτοτε έχει κλείσει η πολιτική για μένα ολικά. Και οι πολιτικοί που δηλώνω ότι εκτιμώ είναι ο Σαμαράς και ο Ανδρουλάκης. Και ο Ζαχαριάδης στον ΣΥΡΙΖΑ μ’ αρέσει. Είναι ένας άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας και τα μυαλά στο κεφάλι του.
-Ο Αλέξης Τσίπρας δεν τα έχει, δηλαδή;
Ο Τσίπρας έχει ένα ρόλο τόσο θεσμικό που δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι πολύ καλά προφυλαγμένος. Αλλά κάποιοι άλλοι στο ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρεμένοι. Πόσο στενοχωρήθηκα με τα προβλήματα της εφημερίδας τους, της «Αυγής»! Γιατί διάβαζα «Αυγή».
-Παρότι Δεξιός διαβάζατε «Αυγή»;
Ναι. Γιατί εγώ εμπεριέχω έναν Αριστερό, όπως έχει πει ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Αριστερός δεν εμπεριέχει εμένα. Είμαι δεξιός που εμπεριέχει τον Αριστερό, όπως είμαι Ολυμπιακός που εμπεριέχει τον Παναθηναϊκό. Ως σωστός φιλελεύθερος και όχι νεοφιλελεύθερος. Γιατί άλλο Αριστερός, άλλο Σταλινικός.
-Θα μπορούσατε να έχετε καβαλήσει το καλάμι. Γιατί δεν το κάνατε; Διαρκώς αυτοσαρκάζεστε και αυτοϋπονομεύετε τον εαυτό σας.
Γιατί είμαι τόσο φιλόδοξος που ό,τι κι αν κάνω δεν μου φαίνεται αρκετά ωραίο.
-Η επόμενη ταινία που θα κάνετε… υπάρχει;
Λέγεται ο «Νυχτερινός Εκφωνητής», εγκρίθηκε από το Κέντρο Κινηματογράφου. Θα είναι η πρώτη ελληνική ταινία που έχει ως θέμα το ραδιόφωνο. Κι είναι η ιστορία ενός νυχτερινού εκφωνητή, που τη βραδιά της ταινίας γίνεται 50 ετών. Εγκαταλείπει για πάντα τη νεότητα. Όταν ήταν τσολιάς το ’91 τον είχε ερωτευτεί μια κοπέλα. Θυμάσαι τότε που είχαμε τηλεφωνητές με κασέτες μεγάλες. Είχε κρατήσει αυτός με τα μηνύματά της από τότε. Την έχασε μετά. Δεν της φέρθηκε καλά. Έχει τις κασέτες με τα ερωτικά της μηνύματα που καταλήγουν σε βρισιές. Και λέει στον αέρα « τώρα που γίνομαι 50, θα παίξω τα μηνύματα. Αν με ακούς, πάρε με τηλέφωνο».
Η συνέχεια επί της οθόνης.
-Σας απασχολεί πολύ το θέμα γυναίκα-άνδρας.
Ναι.
-Ενώ δείχνετε ορκισμένος εργένης.
Δεν παίρνω όρκους για τίποτα. Δυστυχώς, πολύ νέος έγινα διάσημος. Έχω ζήσει μια ζωή ανώμαλη. Αυτό μπέρδευε τους άλλους απέναντί μου, και τις γυναίκες. Όχι εμένα. Δεν υπάρχουν άνθρωποι με εξουσία στο σινεμά στα 27, όπως είχα εγώ τότε. Μου άρεσε και μου αρέσει και η μοναξιά. Οπότε…
-Δεν έχει ακουστεί για εσάς το παραμικρό. Δεν έχει γίνει κάποια καταγγελία σε βάρος σας για σεξουαλική παρενόχληση.
Είμαι από τους άνδρες που φλερτάρουν. Την έχω πέσει, αλλά δεν έχω προσβάλλει. Κι όταν τρώω χυλόπιτα, κάνω πίσω.
-Τρώτε χυλόπιτες;
Επανειλημμένως. Μα οι χυλόπιτες είναι το υλικό των ταινιών μου. Φοβάμαι πώς όλες οι γυναίκες που μου έχουν πει «όχι» και μου έριξαν χυλόπιτα ότι θα μου ζητάνε πνευματικά δικαιώματα για τα έργα που εμπνεύστηκα από αυτές. Αν σου λένε «ναι», δεν έχεις λόγο να δημιουργήσεις.
–Σοκαριστήκατε με τις αποκαλύψεις για τον Λιγνάδη, τον Φιλιππίδη, τον Χαϊκάλη…;
Χαϊκάλης και Σπυρόπουλος δυστυχώς θα έχουν ισοβίως τη στάμπα του εθνικού αυνανιστή. Εγώ ποτέ δεν κινήθηκα στον κύκλο τους. Πάντα όλοι αυτοί οι άνθρωποι μου δημιουργούσαν μια αμηχανία στη συναναστροφή. Ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Μέτριοι καλλιτέχνες. Πατήσαν πάνω στις ανωμαλίες τους και εκμεταλλεύτηκαν ανθρώπους. Αυτό έγινε. Μετριότητες. Μετριότητες. Μετριότητες. Και υπάρχει ευθύνη στην πολιτική ηγεσία που τον έκαναν διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Και επί Σαμαρά προσπάθησε πολύ ο Λιγνάδης να μπει στο Εθνικό Θέατρο. Αλλά ο Σαμαράς είπε «είναι δυνατόν να βάλω αυτόν»!
Πληροφορίες για την παράσταση «Φτηνά τσιγάρα»
#Τα Φτηνά τσιγάρα, το μιούζικαλ των Παναγιώτη Καλαντζόπουλου / Ρένου Χαραλαμπίδη, σε πρώτη παρουσίαση / ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ παρουσιάζεται στις 19, 20, 23, 24, 25, 26, 27 Φεβρουαρίου και 2, 3, 4, 5, 6, 9, 10, 11, 12, 13 Μαρτίου, στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή 20 & 27/2: 19.30, 6 & 13/3: 17.30 & 20.30)
Το λιμπρέτο είναι του Πέτρου Βουνισέα και βασίζεται στην ομώνυμη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη. Σκηνοθεσία, κινησιολογία, σκηνικό: Κωνσταντίνος Ρήγος
Ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος προσθέτει 16 νέα τραγούδια στην αρχική παρτιτούρα της ταινίας.