Η Μαρινέλλα κάνει αυτό που γουστάρει. Και το κάνει σχεδόν από την στιγμή που κατάλαβε ότι υπάρχει μέχρι σήμερα… Στα 86 χρόνια της. Γι’αυτό και είναι μάθημα ζωής.
Και θα είναι.
ΗΜαρινέλλα τραγουδάει ασταμάτητα. Σε παραστάσεις και σε συναυλίες. Όπως αυτή στο Ηρώδειο. Σε μια εποχή που το να μεγαλώνεις είναι πια πολυτέλεια και το να είσαι ενεργός μεγαλώνοντας είναι ευλογία, η Μαρινέλλα οργώνει τις σκηνές, προκαλώντας θαυμασμό. Κάνοντας αυτό που αγαπάει.
Η Μαρινέλλα, περνάει αυτή την μεγάλη περιπέτεια, η οποία τη βρήκε ακριβώς εκεί που ήθελε να βρίσκεται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού: Στη σκηνή. Στον Παράδεισο της. Ζει για το χειροκρότημα. Αυτό που πήρε όταν βγήκε και αυτό που πήρε ακόμη και όταν έπεσε και μεταφέρθηκε στα καμαρίνια…
Το ότι η μάστιγα των κινητών, βιντοεοσκόπησε και εν συνεχεία μοίρασε την δραματική σκηνή, είναι κομμάτι μιας κοινωνίας που πια ό,τι συμβαίνει ανεβαίνει. Που δεν ζει για την στιγμή αλλά για να καταγράψει την στιγμή. Από τη γέννηση του παιδιού μέχρι τον θάνατο της γιαγιάς. Όλα.
Το ότι τα social media και τα site που ακόμη επιτρέπουν αυτή την αλητεία, έχουν γεμίσει από κακεντρεχή σχόλια για την ηλικία της Μαρινέλλας, το αν και γιατί έπρεπε να τραγουδάει κλπ είναι χειρότερο από την πτώση ενός ανθρώπου σε ζωντανή μετάδοση. Γιατί δείχνει το μέγεθος της απανθρωπιάς. Και ταυτόχρονα την θέση που έχουμε απέναντι στους μεγάλους ανθρώπους. Να τους έχουμε παρκαρισμένους στο σπίτι. Να μην ενοχλούν. Να μην ζουν. Απλά να υπάρχουν. Να μην κάνουν αυτό που έκανε η σπουδαία Μαρινέλλα… Να αποσύρονται… Από τη δουλειά, από την κοινωνία, από τη ζωή.
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η πορεία της υγείας της Μαρινέλλας. Δεν είμαι γιατρός. Ούτε Θεός. Ελπίζω και οι γιατροί και ο Θεός να τη βοηθήσουν. Και να ανέβει, αν γουστάρει, ξανά στην σκηνή. Να πεθάνει άμα γουστάρει εκεί πάνω. Να κάνει ό,τι γουστάρει… Όπως ξέρει… Να ζήσει! Όπως έκανε μέχρι χθες. Μέχρι σήμερα.
Γιατί η Μαρινέλλα είναι μάθημα ζωής. Κυριολεκτικά.
Κυρία Μαρινέλλα, σπουδαίε άνθρωπε, περαστικά και συγγνώμη… Και σας ευχαριστώ που παλεύετε να μας αλλάξετε, που μας μαθαίνετε ότι η ζωή μπορεί να μείνει γλυκιά μεγαλώνοντας, που μας δείξατε πόσο υποκριτές είμαστε… Σε όλα.