Η Ευδοκία Τσαγκλή βρισκόταν στο τρίτο βαγόνι του επιβατικού τρένου και έζησε από θαύμα μετά την τραγωδία που έριξε σε πένθος την Ελλάδα.
Πεθαίνουμε κάθε μέρα
Η Ευδοκία Τσαγκλή επέζησε από την τραγωδία στα Τέμπη. Η Ευδοκία Τσαγκλή ταξίδευε στο τρίτο βαγόνι του επιβατικού τρένου που συγκρούστηκε με εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη, το μοιραίο βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Τα σωματικά της τραύματα δεν ήταν βαριά αλλά τα ψυχικά από τη θανατηφόρα σύγκρουση «λάβωσαν» για τα καλά την ψυχή της. Και σήμερα η Ευδοκία Τσαγκλή μίλησε για τις δικαστικές εξελίξεις της τραγωδίας στα Τέμπη στην εκπομπή «Καλοκαίρι Yes» στο OPEN.
Η Ευδοκία Τσαγκλή ανέφερε: «Εγώ πλέον ασχολούμαι με λίγα πράγματα, εκτός από αυτό. Για εμένα είναι ένας σκοπός ζωής αυτό κι ό,τι μπορέσω να κάνω για να πιέσω περισσότερο για να βγει η αλήθεια, το κάνω. Δυστυχώς, πλέον ασχολούμαστε καθημερινά με τον θάνατο και δεν ξέρω αν είμαστε τυχεροί».
«Πεθαίνουμε κάθε μέρα με αυτήν την υπόθεση, ειδικά όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τόσο μεγάλη διαφθορά και συγκάλυψη. Όση ψυχολογική υποστήριξη και να έχεις, από την οικογένειά σου, από τους φίλους σου, από το περιβάλλον σου, το θέμα είναι εσωτερικό. Πρέπει να το δουλέψεις μόνος σου και να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα», σημείωσε
Η Ευδοκία Τσαγκλή μίλησε και για τα συναισθήματά της από το βράδυ της τραγωδίας στα Τέμπη. «Υπάρχουν φάσεις θυμού, οργής, στενοχώριας και όλα αυτά είναι μια διαδικασία που εξελίσσεται. Η μανούλα μου ήταν δίπλα μου και η αλήθεια είναι ότι για ένα διάστημα, είχα πάρει την απόφαση να μην είμαι τόσο με τους φίλους μου, γιατί δεν ήθελα να μοιράζομαι αυτό το μαύρο που είχα μέσα μου. Κάποιες μέρες είναι διαφορετικές, κάποιες έχω λίγο περισσότερο κουράγιο κι άλλες κλείνομαι στον εαυτό μου. Φυσιολογικό είναι», εξήγησε.
Ακόμη συμπλήρωσε: «Τίποτα δεν θα είναι ίδιο από εδώ και πέρα. Από εκείνη την ημέρα, όλα είναι διαφορετικά. Κι εγώ έχω αλλάξει ως άνθρωπος. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και θα προσπαθήσω να είμαι δυνατή. Σε χαράζει τόσο πολύ και δεν γίνεται να ξεχαστεί. Μακάρι μια μέρα, σύντομα, να δικαιωθούμε και ίσως αυτό να είναι κατευναστικό για την ψυχή μας. Οι μνήμες σίγουρα θα μας βασανίζουν».