«Τι τα θελε αυτά στην ηλικία της;»
Ψυχολόγος σχολιάζει όσους έσπευσαν να κατακρίνουν την Μαρινέλλα
H ξαφνική επιδείνωση της υγείας της Μαρινέλλας, η οποία νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση μετά το βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το βράδυ της Τετάρτης κατά τη διάρκεια συναυλίας της στο Ηρώδειο, προκάλεσε αγωνία, θλίψη αλλά και σοκ. Την ίδια στιγμή όμως, μαζί με τα μηνύματα συμπαράστασης, το ίντερνετ πλημμύρισε με πικρόχολα σχόλια σχετικά με την ηλικία της και την αδιάκοπη παρουσία της στη σκηνή.
Η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Λίζα Βάρβογλη, με μια ανάρτηση στο Facebook, καταθέτει τις σκέψεις της για αυτή την πρόσφατη κριτική που δέχτηκε η κορυφαία ερμηνεύτρια, θέτοντας στο επίκεντρο το φαινόμενο της κοινωνικής κατακραυγής απέναντι στις επιλογές των άλλων.
Ειδικότερα, αναρωτιέται πότε εμείς οι ίδιοι αποφασίσαμε ότι «ξοφλήσαμε» και γιατί τόσο συχνά κρίνουμε τους άλλους για τις αποφάσεις τους. Με αιχμηρή και στοχαστική διάθεση, επιχειρεί να αναδείξει τους λόγους πίσω από αυτή την επικριτική στάση, θέτοντας ερωτήματα για τον φόβο του διαφορετικού, τη ζήλεια και τους περιοριστικούς κανόνες που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας και στους γύρω μας.
Ακολουθεί η ανάρτηση της ψυχολόγου που μας καλεί να αναλογιστούμε την ανάγκη για κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας:
«Εσύ πότε αποφάσισες ότι ξόφλησες; Μια που το αποφάσισες για τη Μαρινέλλα…
Μήπως αποσύρθηκες και «ξόφλησες» όταν παντρεύτηκες, όταν διορίστηκες, όταν έκανες παιδί, όταν αρρώστησες, όταν δε σου βγήκαν τα όνειρα σου; Σε ποια ηλικία ένιωσες ότι ξόφλησες και το έκανες κανόνα ότι όλοι έτσι πρέπει να είναι; Οι δικαστές και οι επικριτές του Facebook από χτες εξαπέλυσαν το επικριτικό τους μένος για τις επιλογές ενός άλλου ανθρώπου: της Μαρινέλλας.
Τι τα θέλε αυτά στην ηλικία της; Δεν της έφτανε το χρήμα και η δόξα που μάζεψε ως τώρα, κλπ, κλπ, καθένας το μακρύ του και το κοντό του ανάλογα με τις λιγοστές εμπειρίες, ελλιπή αυτογνωσία και έλλειψη κατανόησης του ανθρώπινου ψυχισμού.
Ευτυχώς βέβαια που υπήρχαν και οι ευγενικοί και καλόκαρδοι άνθρωποι, αυτοί με μια πιο ανεκτική και ανθρώπινη προσέγγιση των πραγμάτων.
Όμως οι άλλοι; Γιατί τόσο μένος, ένταση και κριτική στις επιλογές κάποιου άλλου; Γιατί τόση έλλειψη κατανόησης ότι καθένας μας είναι διαφορετικός και δικαιούται να κάνει διαφορετικές επιλογές;
Ας ξεκινήσουμε με το πιο απλό: ο άνθρωπος γενική φοβάται το διαφορετικό & την αλλαγή. ΦΟΒΟΣ. Το αλλιώτικο τον ξενίζει, δεν το κατανοεί, δε μπορεί να το ερμηνεύσει με βάση τις δικές του εμπειρίες ζωής και κοσμοθεωρία, άρα το κοροϊδεύει, το καταρρίπτει, το απομυθοποιεί για να το φέρει στα μέτρα του & να μη φοβάται.
ΖΗΛΕΙΑ. Υπάρχει φυσικά και το «γιατί αυτή και όχι εγώ;» Ή το «τι παραπάνω έχει αυτός από μένα;». Δηλαδή η ζήλεια της επιτυχίας του άλλου σε σύγκριση με τη δική του μη-επιτυχία.
ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ. Κάποιοι άλλοι βάζουν αυθαίρετους, περιοριστικούς κανόνες στον εαυτό τους και τους άλλους. Καταλήγουν να βλέπουν τη ζωή από μια χαραμάδα και δεν ανοίγουν διάπλατα την πόρτα να αγναντέψουν και να κατακτήσουν τον κόσμο. Φοβούνται να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου/τους» , οπότε ΘΥΜΩΝΟΥΝ κ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ αυτούς που το διεκδικούν σε κάποια, όποια ηλικία της ζωής τους».