Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Action Τώρα» έδωσε ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, μιλώντας μεταξύ άλλων για τα πολιτικά του πιστέυω αλλά και τις εξελίξεις με τη σάτιρα του Μάρκου Σεφερλή.
Ιεροκλής Μιχαηλίδης: «Ο καθένας κάνει τα κείμενα σαν τα μούτρα του»
«Ο μπαμπάς ήταν ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δε μου είπε, όταν εγώ δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ στις πρώτες εκλογές, δε μου είπε τίποτα. Και πριν ως μαθητής που είχα άλλον προσανατολισμό… Ήμουν όμως στη συγκέντρωση του Ανδρέα το ’81. Ερωτοτροπούσα με τον χώρο, δεν ανήκα ποτέ στη δεξιά. Ακόμα και στο Ρήγα Φεραίο που ήμουν όταν ήμουν μαθητής, έφυγα λίγο πριν τη Β’ Πανελλαδική. Ο πατέρας μου δε θα άντεχε να του πω ότι ψήφισα Μητσοτάκη».
Ερωτώμενος αν οι καλλιτέχνες οφείλουν να λένε την πολιτική τους άποψη, σημείωσε: «Πρέπει να λέμε τη γνώμη μας με μια μικρή επιφύλαξη. Όταν τα πράγματα είναι κρίσιμα και πρέπει να κατέβουμε στον δρόμο, όπως το 2015, το κάναμε παρότι μας βρίζανε. Εκεί ήταν κρίσιμα. Συζητούσαμε αν θα φύγουμε από την Ευρώπη ή θα μείνουμε. Ήταν αστεία πράγματα».
«Δε σημαίνει ότι όποιος έχει περισσότερους θεατές νομιμοποιείται»
Ερωτώμενος σχετικά με τα όρια της σάτιρας, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης υποστήριξε ότι «Η σάτιρα έχει όρια. Υπάρχει ένα είδος αυτολογοκρισίας. Δεν είναι ότι όποιος έχει το βήμα λέει ό,τι θέλει. Σ’ αυτό είμαι κάθετος. Δε θα μπω στο θέμα με τον Μάρκο Σεφερλή. Δε θα μπω στο θέμα εφόσον έχεις βασική ιδεολογική αντίσταση.
Όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν υπάρχει λόγος να τους ενοχλείς. Δε χρειάζεται οι άνθρωποι που είναι αδύναμοι να τους ενοχλούμε. Τους ισχυρούς μπορείς να τους κάνεις ό,τι θες. Εκεί δεν υπάρχει όριο. Αν η επίθεση είναι σε προσωπικό επίπεδο για να ένα κουσούρι που έχει, είναι θέμα όχι πια ηθικής αλλά και αισθητικής.
Εμείς είμαστε χοντροί και αυτοσαρκαζόμαστε. Κάποιον όμως μπορεί να τους ενοχλεί. Εγώ δεν μπορώ να πω κάτι γι’ αυτόν που το κάνει. Ας τα βρει με τον εαυτό του και τη συνείδησή του. Ο καθένας κάνει τα κείμενα σαν τα μούτρα του. Αν κάποιος είναι ευχαριστημένος με τη δουλειά του, πολύ καλά κάνει και την κάνει. Εκτίθεται δημόσια και κρίνεται δημόσια. Οι θεατές έχουν μεγάλες ευθύνες. Αυτό δε σημαίνει ότι όποιος έχει τους περισσότερους θεατές νομιμοποιείται κιόλας».