Βίκυ Βανίτα: Η Ηθοποιός Με Τα Ωραιότερα Μάτια, η Ασθένεια και ο Μοναχικός Θάνατος
Βίκυ Βανίτα: Η Βίκυ Βανίτα γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 15 Μαΐου 1948. Υπήρξε μια από τις ωραιότερες Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και του θεάτρου. Τα μελαγχολικά και γλυκά μάτια της έχουν χαρακτηριστεί ως τα ωραιότερα του Ελληνικού Κινηματογράφου. Έφυγε μόνη της νικημένη από την ανίατη ασθένεια που πάλεψε κρυφά από όλους το 2007 μόλις στα 59 έτη της.
Τέτοιες μέρες, πίσω στο 2007, ο κόσμος μαθαίνει ότι η Βίκυ Βανίτα, ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα του ελληνικού κινηματογράφου είχε φύγει από την ζωή σε ηλικία μόλις 59 ετών. Το σοκ θα γίνει μεγαλύτερο όταν τις επόμενες ημέρες γίνονται γνωστές λεπτομέρειες που φωτίζουν τα τελευταία χρόνια της ζωής της…
Οι άγνωστες λεπτομέρειες για το τέλος της
Έμενε μόνη σε ένα διαμέρισμα στον Νέο Κόσμο, εκεί που βρήκε το άψυχο κορμί της η ίδια η μητέρα της, παλεύοντας με τον καρκίνο. Μια ασθένεια την ύπαρξη της οποίας είχε αποκρύψει ακόμη και από τους πιο κοντινούς της ανθρώπους, χωρίς τελικά να καταφέρει να βγει νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη της ζωής της. Το υπέροχο, μελαγχολικό βλέμμα της δεν υπήρχε πια…
Το ευρύ κοινό τα είχε αντικρίσει για πρώτη φορά το 1968 όταν η 20χρονη ενζενί –τότε- κάνει το κινηματογραφικό ντεμπούτο της στην ταινία «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων», στο πλευρό του Βύρωνα Πάλλη και της Αφροδίτης Γρηγοριάδου. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνει υλοποιήσει το παιδικό όνειρό της για την υποκριτική, ενώ το ίδιο συνέβη αργότερα και με την άλλη της αγάπη, την δημοσιογραφία, καθώς κατόρθωσε να κάνει καριέρα και σε αυτόν τον χώρο εργαζόμενη για εφημερίδες και περιοδικά, παράλληλα με την πορεία της στην ηθοποιία.
Η άλλη μεγάλη «καψούρα» της γεννημένης το 1948 στο Ηράκλειο της Κρήτης ηθοποιού ήταν οι γάτες. Προτιμούσε να μοιράζεται τον χώρο της με αυτές παρά με τους ανθρώπους, ειδικά μετά τις «ατυχίες» που φέρεται να είχε σε προσωπικά ζητήματα και απογοητεύσεις από συντρόφους της. Ωστόσο φρόντιζε να προστατεύει την ιδιωτικότητά της και έβρισκε τον τρόπο να μην αφήνει πίκρες να σταθούν εμπόδια στην πορεία της.
Οι κορυφαίες στιγμές στην καριέρα της
Τις καλύτερες μέρες της καριέρας της θα της περάσει την δεκαετία του ’70, κυρίως, όταν θα γίνει παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα στα φιλμ «Τρελλοπενηντάρης» και «Ένας τρελλός γλαντζές», ενώ την ίδια περίοδο θα παίξει δίπλα σε πολύ μεγάλα ονόματα σε παραγωγές που έγιναν επιτυχίες όπως «Οι 4 άσσοι», το «Αν ήμουν πλούσιος» αλλά και οι ταινίες του «Μανωλιού» με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Παπαζήση. Αναμφίβολα περίοπτη θέση στο βιογραφικό της έχουν οι συμμετοχές στο «Ρεμπέτικο» όπου μετενσάρκωσε την θρυλική «Ρόζα» και στην «Παραγγελιά» αλλά και στο «Εδώ είναι Βαλκάνια», που αποτέλεσαν και το «κύκνειο άσμα» της στον χώρο του σινεμά το 1984.
Στα 80s η Βίκυ Βανίτα στρέφεται στην τηλεόραση, πρώτα με την αγαπημένη εκπομπή του ταχυδακτυλουργού Μάικ Λαμάρ και μερικά χρόνια αργότερα μπαίνει στις καρδιές όλου του κόσμου ως «Νόρα Βασιλοπούλου», εκκεντρική, καλόκαρδη όμως και επιπόλαια εργοδότρια της Κατερίνας Γιουλάκη, στο λατρεμένο «Ρετιρέ». Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα θα «συστηθεί» εκ νέου στο τηλεοπτικό κοινό ως «θεία Αμαλία» στο σίριαλ «Είσαι το ταίρι μου», σε ένα ρόλο που αγαπήθηκε από όλους και φαίνεται ότι της ταίριαζε αφού την ίδια περίοδο εκείνη έμπαινε σε έναν κυκεώνα προσωπικών θεμάτων.
Αν και βρισκόταν σε μια δημιουργική φάση της ζωής της από θέμα ωριμότητας, η απώλεια του πατέρα της αλλά και της γιαγιάς της θα της στοιχίσει πολύ και θα την βυθίσει σε μελαγχολία. Οι προτάσεις για δουλειά είναι πλέον πιο σποραδικές και ο Νέιθαν, ο γάτος της, γίνεται ο συνοδοιπόρος της, μέχρι που τον έχασε και εκείνον…
Λίγους μήνες αργότερα θα δεχθεί το τελειωτικό χτύπημα όταν θα διαγνωστεί με καρκίνο στους πνεύμονες. Κρατά την διάγνωση κρυφή από όλους και υποστηρίζει ότι πάσχει από άσθμα. Απομακρύνεται ακόμη περισσότερο και περνά τον χρόνο της στο διαμέρισμά της στον Νέο Κόσμο, μέχρι τις 8 Μαρτίου 2007, την ημέρα που η ίδια η μητέρα της θα την βρει νεκρή εκεί μέσα. Η τελευταία παρουσία της ήταν μερικούς μήνες νωρίτερα στο «Παρά Πέντε» όπου σε δύο επεισόδια τα μελαγχολικά, μεγάλα μάτια της διασταυρώθηκαν για ύστατη φορά με αυτά του κοινού.