Ο Ορέστης Παπαζήσης ήταν ένας από τους επιβάτες στην τραγωδία των Τεμπών, που κατάφερε να απεγκλωβιστεί μόνος του και ένα χρόνο μετά μιλά για την βραδιά που άλλαξε τη ζωή του.
Όσα ανέφερε
Όπως υπογράμμισε «έκλεισε ένας χρόνος, τι να πούμε; Ήταν έγκλημα, τώρα δεν μπορούμε να πούμε κάτι άλλο. Βρισκόμουν στο δεύτερο βαγόνι της αμαξοστοιχίας. Θυμάμαι να ακούω ένα δυνατό ”μπαμ”. Μας περικύκλωσαν τα τζάμια, υπήρχε καυστικό υγρό και καπνοί παντού. Σηκώθηκα και φώναζα να σπάσουμε κάποιο τζάμι, πήγα προς την πόρτα που είχε σφηνώσει και δεν άνοιγε. Τότε ένα παιδί είχε πάρει έναν πυροσβεστήρα και έσπασε το τζάμι. Το κεφάλι μου είχε γεμίσει αίματα και δεν ήταν δικά μου. Δεν με βοήθησε κάποιος να απεγκλωβιστώ, μόνος μου τα κατάφερα, πήδηξα έξω από το τρένο και μετά είχε παντού σκοτάδι. Πήγα στα χωράφια και βρήκα δυο κορίτσια να τρέμουν και έχαναν πολύ αίμα».
Για τη ζωή του μετά την τραγωδία των Τεμπών, ο Ορέστης Παπαζήσης εξομολογήθηκε «ένα χρόνο μετά, ακόμα κοιμάμαι με ανοιχτό φως, δεν έχω συνέλθει, δε μπορώ να κοιμηθώ. Θυμάμαι και ακούω τα ουρλιαχτά, τα κλάματα και τα αίματα. Χρειάστηκα ψυχολογική υποστήριξη».