Καλεσμένος στο Στούντιο 4 ήταν ο Χρήστος Μάστορας, όπου μίλησε για τη στιγμή που η οικογένειά του επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα και, κυρίως, για τους ανθρώπους που τους βοήθησαν να σταθούν στα πόδια τους.
Ο τραγουδιστής δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι τόσο εκείνοι που επέστρεψαν, όσο κι εκείνοι που ήρθαν ως μετανάστες, πέρασαν δύσκολα και γι’ αυτό δεν ωφελεί κάποιος διαχωρισμός. Ταυτόχρονα μίλησε για τη συγκίνηση που νιώθει όταν επιστρέφει στον χωριό του, το Βοδίνο.
Συγκινημένος ο Χρήστος Μάστορας στο Στούντιο 4
«Συζητούσα με τον πατέρα μου για να ανατρέξω σε αυτές τις αναμνήσεις. Όταν επαναπατριστήκαμε μας φιλοξένησε μία οικογένεια στο Κουκάκι, στην οποία ο πατέρας μου έκανε κάποιες οικοδομικές εργασίες. Ο πρώτος μήνας πέρασε κάπως έτσι», δήλωσε αρχικά ο Χρήστος Μάστορας.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους τρόπους που ορθοπόδησαν. «H οικογένεια Δρακοπούλου, που τους ευχαριστώ πάρα πολύ αν ακούει τη συνέντευξη. Με τη βοήθεια αυτής της οικογένειας αναγνωρίστηκε το πτυχίο του πατέρα μου από το ΔΙΚΑΤΣΑ κι έπιασε δουλειά στη ΒΙΟΧΑΛ, οπότε πολύ γρήγορα σταθήκαμε στα πόδια μας. Δεν αντιμετωπίσαμε τρελές δυσκολίες», είπε ο Χρήστος Μάστορας.
«Η οικογένειά μου είναι τρομερά τυχερή και άξια. Σίγουρα πολλοί επαναπατριζόμενοι και μετανάστες από την Αλβανία -κακώς τα διαχωρίζω όλοι το ίδιο λούκι τραβήξαμε- δεν είχαν την ίδια τύχη, αλλά ήταν πολύ δουλευταράδες και τα καταφέρανε και πήραν τη ζωή στα χέρια τους και κλαψουρίσανε κι όλα καλά. Εμένα δεν μου αρέσει πολύ το δράμα στη ζωή μου και θεωρώ ότι έχω μία οπτική αισιοδοξίας και δεν είμαι των άκρων. Τα συναισθήματά μου είναι λίγο στη μετριοπάθεια. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός», συμπλήρωσε ο Χρήστος Μάστορας.
Μιλώντας για τους συγγενείς του που έχουν μείνει στην περιοχή της Βόρειας Ηπείρου, ο Χρήστος Μάστορας σημείωσε πως: «Πηγαίνω στο χωριό μου κι ήμουν τώρα πρόσφατα. Έχω τον παππού μου εκεί κι είναι ένα ελεύθερο πνεύμα. Πολύ διαφορετικός, Χρήστος Μάστορας. Δεν ήθελε με τίποτα να έρθει στην Αθήνα. Εγώ βάζω τα κλάματα από συγκίνηση όταν πατώ αυτή τη γη. Έχω ζήσει πολύ όμορφες οικογενειακές στιγμές με τη γιαγιά, τον παππού, την προγιαγιά».
