Συμμετέχοντας στο συνέδριο «Μην κολλάς» για την μείωση της βλάβης από εθιστικές συνήθειες, ο δημοφιλής και αγαπητός ηθοποιός, Θοδωρής Αθερίδης, έκανε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για την εξάρτησή του από το αλκοόλ, περιγράφοντας ανατριχιαστικά περιστατικά που, στο τέλος, τον οδήγησαν να πάρει τον δρόμο της απεξάρτησης.
Όπως αποκάλυψε, είχε φτάσει στο σημείο να πίνει από τις τέσσερις τα ξημερώματα ως τις δύο μετά τα μεσάνυχτα, ένα μπουκάλι ουίσκι την ημέρα και πολλές μπύρες, ενώ η σχέση του με το αλκοόλ ξεκίνησε όταν χρησιμοποίησε το αλκοολ ως «φάρμακο» για την αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού που βίωνε από την εφηβεία του.
Ο Θοδωρής Αθερίδης ξεδίπλωσε την πορεία μιας επικίνδυνης εξάρτησης που παρότι του έλεγαν ότι είχε, δεν το αποδεχόταν ποτέ ο ίδιος. Για να καταλήξει πως μόνον αν αναγνωρίσεις το πρόβλημα προχωράς στην απεξάρτηση καθώς ο αλκοολισμός είναι “ασθένεια προοδευτική και θανατηφόρα” που μόνο από εσένα εξαρτάται να την αντιμετωπίσεις.
Έπινα από τις 4 το πρωί μέχρι τις 2 το βράδυ, επί 40 ημέρες
Σε απόσπασμα της ομιλίας του που προβλήθηκε στην εκπομπή «Το Πρωινό» είπε:
«Είχα ένα background από έναν πατέρα που ήταν πότης πότης, όχι αστεία. Στα 15 μου εμφάνισα ξαφνικά από το πουθενά κρίσεις πανικού, που δεν ήταν και της μόδας τότε. Πίστευα ότι έρχονται δαίμονες, ή έχει μπει μέσα μου ο διάολος. Είχα κοιμηθεί με την εικόνα της Παναγίας, η μαμά μου με πήγε στην εκκλησία. Και με πήγαν στο ΙΚΑ σε έναν νευρολόγο. Με ρώτησε αν με δέρνει ο μπαμπάς μου. Του είπα, κάθε άλλο, ό,τι θέλω τον κάνω. Ο γιατρός είπε στον μπαμπά μου ότι στην εφηβεία καμιά φορά εμφανίζονται αυτά και μου έδωσε κάτι φάρμακα», είπε αρχικά ο Θοδωρής Αθερίδης, σε απόσπασμα της ομιλίας του που προβλήθηκε στην εκπομπή «Το Πρωινό».
«Στην τρίτη κρίση πανικού, Νοέμβριο βράδυ, έτρεξα στο ουζερί που τα έπινε ο μπαμπάς μου με τους φίλους του. Ήταν όλοι γέροι, γιατροί, δικηγόροι κλπ.. Με βλέπει και μου λέει “Πάλι;” και του λέω “Ναι”. Μου λέει “κάτσε εκεί” και λέει “Γιάννη, πιάσε μια μπύρα”. Η κρίση πανικού κρατάει 20 με 30 λεπτά και επειδή χαλάρωσα με την μπύρα, κάθε φορά έπαιρνα μια μπύρα και σιγά σιγά την έβαλα στη ζωή μου», εξήγησε ο ίδιος.
«Όλοι μου οι φίλοι έπαιρναν ηρωίνη και εγώ δεν πήρα ποτέ γιατί φοβόμουν. Αυτό με έσωσε, γιατί με τα προβλήματα που είχα, αν είχα δοκιμάσει και καταλάβαινα ότι δεν με πειράζει, ότι δεν πέθανα, θα ξαναέπαιρνα και θα είχα άλλη εξέλιξη. Με το αλκοόλ την πάτησα και κατέληξα να πίνω ένα μπουκάλι ουίσκι την ημέρα με πάρα πολλές μπύρες κλπ.. Όλα αυτά σαν καταναγκασμός, δηλαδή αισθανόμουν ότι είναι φάρμακο», πρόσθεσε.
«Δεν είχα ποτέ εικόνα μεθυσμένου και αλκοολικού, παρά μόνο αργά το βράδυ πια. Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι μπορώ να γράψω ή να παίξω χωρίς αλκοόλ. Δεν υπήρχε αυτή η περίπτωση. Κοιμόμουν μία ώρα και ξυπνούσα με έναν πόνο στο στήθος, ο οποίος δεν έφευγε αν δεν έπινα μπύρα στις 4 το πρωί. Έπινα από τις 4 το πρωί μέχρι τις 2 το βράδυ, για 40 ημέρες», πρόσθεσε ο Θοδωρής Αθερίδης, .
«Μου έλεγαν επί πολλά χρόνια ότι πίνω πολύ και τέτοια, δεν τους άκουγα, σου βγαίνει και ένα ενοχικό σύμπλεγμα “όχι δεν είμαι και τι είναι αυτά που λέτε”. Από την παραδοχή, από εκεί ξεκινάει, από το να παραδεχτείς ότι έχεις πρόβλημα. Αν δεν το παραδεχτείς αυτό, δεν κάνεις τίποτα. Τον Αύγουστο του 1999 -θα σας το πω, θα σοκαριστείτε, αλλά για να καταλάβετε ότι δεν έχει πάτο αυτό το πράγμα-, ήπια 26 καραφάκια τσικουδιά και ξαφνικά όπως μιλούσα έπεσα με το κεφάλι στο τραπέζι και με έτρεχαν στη θάλασσα να κάνω εμετό. Ο εξευτελισμός είχε χτυπήσει πάτο, δεν σταματάει αυτό το πράγμα. Μια φορά αλκοολικός, πάντα αλκοολικός. Είναι ασθένεια προοδευτική, θανατηφόρα ο αλκοολισμός. Πάντα είσαι υπεύθυνος για την ανάρρωσή σου», κατέληξε.