Λίγο πριν φέρει το πρώτο της παιδί στον κόσμο, η Γιούλικα Σκαφιδά μίλησε στο Marie Claire για τα πράγματα που έχουν αλλάξει και όσα δεν έχουν αλλάξει στη ζωή της.
Η εγκυμοσύνη και το μέλλον για το παιδί της
«Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγαν στο μυαλό τους “εγώ θέλω να κάνω οπωσδήποτε μια μεγάλη οικογένεια” ή “θέλω να γίνω μητέρα πριν από τα τριάντα”. Αλλά γενικά η ζωή μου έχει υπάρξει απρόβλεπτη, πάντα αφουγκραζόμουν τις ανάγκες μου και κυνηγούσα τα όνειρα της εκάστοτε περιόδου της – και το γεγονός ότι έγινα ηθοποιός, ας πούμε, ήταν τελείως απρόβλεπτο και για τους αγαπημένους μου και για εμένα, το αποφάσισα ξαφνικά, βλέποντας την παράσταση “Γυάλινος κόσμος” του Δημήτρη Μαυρικίου ενώ μέχρι τότε ήθελα να γίνω αστροφυσικός.
Στην εγκυμοσύνη μου δεν έχει αλλάξει τίποτα, κάνω ακριβώς την ίδια ζωή με πριν, απλά δεν οδηγώ μηχανή και δεν πηγαίνω για τρέξιμο. Δεν έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης μου, δεν τα βλέπω όλα ροζ πια. Θα γίνουν όλα αυτά, είναι μύθος; Δεν ξέρω. Περιμένω να δω, με μια γλυκιά ανυπομονησία» εξομολογήθηκε, αρχικά, η Γιούλικα Σκαφιδά.
Γιατί ανακοίνωσες την εγκυμοσύνη σου στα social media «με απόλυτη συναίσθηση της σκοτεινής πραγματικότητας των τελευταίων ημερών» όπως γράφεις; Ένιωσες την ανάγκη να απολογηθείς, κατά κάποιον τρόπο;
«Ήθελα να πω ότι γνωρίζω τι συμβαίνει γύρω μου και ταυτόχρονα να μοιραστώ τι συμβαίνει σε εμένα. Γενικά προσπαθώ να μη ζω παράλληλα με την κοινωνία αλλά μέσα σε αυτήν. Έχω τον δικό μου κύκλο ανθρώπων αλλά πηγαίνω και μέχρι το Εθνικό Θέατρο και βλέπω τους τοξικοεξαρτημένους που ζουν στο τετράγωνο εκεί και ανθρώπους χωρίς χρήματα στην Ομόνοια. Δυο παραδείγματα είναι αυτά, αλλά θέλω να πω ότι δεν ζω σε ένα μικρόκοσμο, ότι ξέρω πως πολύς κόσμος αυτή τη στιγμή περνάει πολύ άσχημα».
Όταν ανακοίνωσες ότι περιμένεις αγόρι αντιμετώπισες έμφυλα στερεότυπα;
«Δεν έζησα στερεότυπα, αλλά είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν. Αλλά επειδή στην οικογένειά μας είμαστε μόνο γυναίκες, τρεις κόρες και τέσσερις εγγονές – ο μπαμπάς μου είναι ο μοναδικός άντρας – λέγαμε, για να δούμε, έτσι για αλλαγή, πώς είναι να μεγαλώνει ένα μικρό αγοράκι. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι υποσυνείδητα έπεσα κι εγώ θύμα της πατριαρχίας!
Από τη μία θα χαιρόμουν αν ήταν κορίτσι γιατί θα αγωνιζόμασταν μαζί να πάρουν επιτέλους οι γυναίκες τη θέση που θα έπρεπε να έχουν. Από την άλλη, η ζωή ενός άντρα είναι πιο εύκολη. Θα κάνω λοιπόν έναν μικρό επαναστάτη, που θα δουλέψει εκ των έσω για την αλλαγή της κοινωνίας».