Μία έκπληξη περίμενε τους επιστήμονες που εξερευνούσαν την Αρκτική, όταν ανακάλυψαν ένα τέλεια διατηρημένο γατάκι με σπαθόδοντα μέσα στον παγετό ηλικίας 37.000 ετών.
Σύμφωνα με ερευνητές από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, η μελέτη των οποίων δημοσιεύθηκε Scientific Reports, οι λεπτομέρειες για το ζώο αυτό είναι πρωτόγνωρες.
Παρά το γεγονός ότι πέθανε κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων, το κεφάλι, τα μπροστινά άκρα, ο κορμός και τα πόδια του τριών ετών γατάκι διατηρήθηκαν σε σχεδόν παρθένα κατάσταση από το κρύο.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο λαιμός του ήταν δύο φορές πιο παχύς από ένα σύγχρονο λιοντάρι.
Εν τω μεταξύ, το σαγόνι του ήταν ειδικά προσαρμοσμένο για να συγκρατεί τους κωνικούς κοπτήρες του.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ακόμη και πώς τα δάχτυλα των ποδιών σε σχήμα φασολιού θα το βοήθησαν να περπατήσει μέσα στο χιόνι της τελευταίας εποχής των παγετώνων.
Στη μελέτη τους, οι ερευνητές γράφουν: «Για πρώτη φορά στην ιστορία της παλαιοντολογίας, μελετήθηκε η εμφάνιση ενός εξαφανισμένου θηλαστικού που δεν έχει ανάλογα στη σύγχρονη πανίδα».
Για άγνωστους λόγους, μόνο το πάνω μισό του σώματος βρέθηκε άθικτο. Ωστόσο, το ατελές μηριαίο οστό και η κνήμη του γατιού βρέθηκαν επίσης σχετικά άθικτα κοντά.
Αν και δεν είναι σαφές πώς πέθανε το γατάκι, οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα ζούσε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που ονομάζεται Ύστερο Πλειστόκαινο κατά την οποία η Γη καλύφθηκε από τεράστια στρώματα πάγου.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει «πολλά» μάλλινα οστά μαμούθ στο έδαφος αυτής της περιοχής, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ένα τέτοιο εντελώς κατεψυγμένο δείγμα οποιουδήποτε είδους.
Κανονικά, τα οστά από ζώα αυτής της περιόδου διασκορπίζονται από τους οδοκαθαριστές και τα στοιχεία, πολύ πριν τα βρουν οι επιστήμονες.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε πολλά για τα ζώα που περπάτησαν στη Γη κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων.
Ωστόσο, χάρη σε αυτήν την ανακάλυψη, οι ερευνητές έχουν πλέον ένα μοναδικό παράθυρο στην ανάπτυξη αυτού του εμβληματικού είδους.
Το σπαθόδοντο γατάκι καλύπτεται με ένα τρίχωμα από σκούρη καφέ γούνα που οι επιστήμονες περιγράφουν ως «κοντό, χοντρό, μαλακό» και είναι μακρύτερο πάνω από το λαιμό και την πλάτη του.
Το γατάκι έχει επίσης ένα κοντό μούσι που μεγαλώνει γύρω από το πηγούνι του και δύο σειρές από λεπτά μουστάκια.
Συγκρίνοντας τη μουμιοποιημένη τίγρη με δόντια με ένα σύγχρονο λιοντάρι παρόμοιας ηλικίας, οι ερευνητές παρατήρησαν αρκετές προφανείς διαφορές.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι το μουμιοποιημένο γατάκι ήταν σημαντικά πιο μυώδες και είχε έναν «πολύ ογκώδες λαιμό» και ένα ασυνήθιστο σχήμα ρύγχους που είναι σημαντικά πιο φαρδύ από αυτό ενός σύγχρονου λιονταριού.
Αυτό, και άλλες βασικές προσαρμογές, πιστεύεται ότι επέτρεψαν στην τίγρη με τα δόντια να αναπτύξει τους τεράστιους κυνόδοντές της.
Η απίστευτη διατήρηση αυτού του δείγματος αποκαλύπτει τους ενδιαφέροντες τρόπους με τους οποίους η μεγάλη γάτα προσαρμόστηκε στο παγωμένο περιβάλλον της.
Εκτός από το χοντρό τρίχωμα και τα μικρά αυτιά που βοηθούν στη μείωση της απώλειας θερμότητας, η μούμια με δόντια σπαθιού είχε φαρδιά πόδια για να απλώνει το βάρος της στο χιόνι.
Ομοίως, το μωρό δεν είχε καρπικά μαξιλάρια, μαξιλάρια με χοντρό δέρμα που βρέθηκαν στο πίσω μέρος της άρθρωσης του καρπού, τα οποία οι επιστήμονες πιστεύουν ότι βοηθούν στο περπάτημα σε βαθύ χιόνι.
Αυτή η μεγάλη γάτα, homotherium latidens, είναι το μόνο είδος στο γένος της που είναι γνωστό ότι ζει στην Ευρασία κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου.
Οι συγκρίσεις με είδη που βρέθηκαν στην Ισπανία υποδεικνύουν ότι πιθανότατα κυνηγούσε μεγάλα θηράματα, όπως αύρες και ελάφια.
Αλλά η εύρεση αυτού του δείγματος τόσο βαθιά στη Σιβηρία υποδηλώνει ότι μπορεί να κυμαίνονταν πολύ πιο βόρεια από ό,τι αναμενόταν προηγουμένως.
Προς το παρόν, οι ερευνητές έχουν εντοπίσει μόνο τα πιο προφανή και ασυνήθιστα χαρακτηριστικά της μουμιοποιημένης γάτας, αλλά ήδη σχεδιάζουν περισσότερη έρευνα για να συζητήσουν την ανατομία του μικρού με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια.