Ο ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου Διονύσης Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1912 στο Διακοφτό. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1938, στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ, σε ρόλο που του έδωσε ο δάσκαλός του Αιμίλιος Βεάκης.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος αν και δεν χαρακτηρίστηκε ποτέ «ζεν πρεμιέ» του ελληνικού κινηματογράφου, ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία στις γυναίκες. Και η διαδρομή του ήταν γεμάτη από πολλές κατακτήσεις που χαριτολογώντας έλεγε ότι ανταγωνίζονταν σε αριθμό τις τρίχες που είχε χάσει από το κεφάλι του.
Όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν παντρεύτηκε ποτέ του, ενώ είχε πολλές σχέσεις, εκείνος απαντούσε με το γνωστό του χιούμορ: «Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα να με ανεχτεί;».
Οι γυναίκες ήταν η αδυναμία του και εκείνος φρόντιζε να μην τις εκθέτει. Ωστόσο, υπήρξε μια γυναίκα, που δεν μπόρεσε να “κατακτήσει” και δυσκολεύτηκε να ξεπεράσει την απόρριψή της.
Ο λόγος για την Άννα Καλουτά, η οποία ήταν σε σχέση με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και όταν απέρριψε τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, εκείνος κλείστηκε στον εαυτό του.
Εκείνη είχε μάτια μόνο για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, με τον οποίο είχαν αναπτύξει μια θυελλώδη σχέση, για την οποία οι κακές γλώσσες τότε υποστήριζαν ότι ο αγαπημένος, γοητευτικός ηθοποιός χάλασε τον γάμο του.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος την ήθελε πολύ, αλλά θα ήταν αδύνατο να μπει ανάμεσά τους. Κυρίως επειδή σεβόταν και εκτιμούσε τον συνάδελφό του, αλλά και εξαιτίας της έντασης της σχέσης μεταξύ Κωνσταντάρα-Καλουτά.
Ο Παπαγιαννόπουλος δεν διαχειρίστηκε καλά την απόρριψη και – σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, πληγώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε για ένα σημαντικό διάστημα κλείστηκε στον εαυτό του.