Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή εκπομπή του Αλέξανδρου Κοψιάλη, στο YouTube, «Ιδιωτική Κατακραυγή», μίλησε για την επαγγελματική του πορεία στη μουσική, στα πρώτα του βήματα, τη Ζέτα Μακρυπούλια και τους σταθμούς της ζωής του.
Τα πρώτα βήματα του Μιχάλη Χατζηγιάννη
Όπως υπογράμμισε ο τραγουδιστής «με πέτυχε ο Γιώργος Νταλάρας 14 ετών έξω από ένα μαγαζί που είχε επισκεφθεί. Εγώ τραγουδούσα απ’ έξω και όταν εκείνος βγήκε, μου λέει: όταν έρθεις στην Αθήνα, να έρθεις να με βρεις. Θυμάμαι, επίσης, ότι την επόμενη μέρα μετά την απόλυση από τον στρατό, έπρεπε εσπευσμένα να πετάξω για Αθήνα. Με περίμενε ο Γιώργος Χατζηνάσιος για να πω το τραγούδι των τίτλων στο Άγγιγμα Ψυχής. Το κρατούσε, το «φρέναρε» καιρό για να το πω εγώ».
Σχετικά με την τελευταία φορά που τραγούδησε στα μπουζούκια, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης επεσήμανε «η τελευταία μου συνεργασία σε νυχτερινό κέντρο ήταν το 2009 με τους Onirama. Είπα ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που τραγουδάω σε μπουζούκια. Ήταν άλλα τα λεφτά τότε. Θα μπορούσε ένας καλλιτέχνης με τα ποσά που δίνονταν τότε να πει ότι σταματάω το τραγούδι και πάλι να έχει καβάτζα».
Όσον αφορά τα σχόλια για τη φωνή του, ξεκαθάρισε ότι «δεν έχει γίνει ποτέ ούτε μία επέμβαση στις φωνητικές μου χορδές. Αυτό δεν σημαίνει ότι η φωνή δεν μπορεί να αλλάξει από πολλούς παράγοντες, πρώτο και κυριότερο η ψυχολογία και κατά δεύτερο, επειδή ως μουσικός ήθελα να αλλάξω τεχνικές, δοκίμασα άλλα πράγματα. Η τεχνική δεν φαίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Φαίνεται σε βάθος 6μήνου τι έχεις πετύχει. Όταν πιάσεις ένα λάθος μονοπάτι, που θα το καταλάβεις σε έναν ή ενάμιση χρόνο, την «πάτησες». Πρέπει να βρεις πώς θα το ξετυλίξεις αυτό το πίσω. Η αλλαγή οφείλεται και στο ψυχολογικό, ο χωρισμός έπαιξε σίγουρα μεγάλο ρόλο».
Για τη Ζέτα Μακρυπούλια, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κατέληξε «με τη Ζέτα διατηρούμε πολύ καλές επαφές. Καλύτερα που δεν κάναμε παιδί τότε. Τώρα πλέον σκέφτομαι να αποκτήσω ένα παιδί. Έχω ακούσει τα πάντα για τη σεξουαλικότητά μου, μέχρι ότι είμαι και πολύ καλός στο pole dancing. Το σώμα του καθενός είναι κτήμα του, τού ανήκει και έχει αναφαίρετο δικαίωμα να το χρησιμοποιεί κατά το δοκούν».