Μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» έδωσε η Ελπίδα και μίλησε για τα πισώπλατα μαχαιρώματα, την φυλάκιση απ’ τη χούντα, την γνωριμία με τον Χούλιο Ινγκλέσιας, την απώλεια του συζύγου της και το έμφραγμα που υπέστη η ίδια.
«Ο αδελφός μου φοβήθηκε όταν βγήκα να δουλέψω βράδυ, αλλά ο πατέρας μου του είπε “αναλαμβάνω εγώ, γιατί η Ελπίδα πάει στη δουλειά της και γυρίζει στο σπίτι”. Την εποχή εκείνη το να γίνεις τραγουδίστρια ήταν λίγο βαρύ. Μου την έχουν φέρει πισώπλατα στη δουλειά, να έχω επιλέξει να πω ένα τραγούδι εγώ και να το λέει τελικά ένας άλλος και μάλιστα στην ίδια εταιρεία.
Ελπίδα: Η εξομολόγηση για τα πισώπλατα μαχαιρώματα
Οι γυναίκες συνάδελφοι με κυνήγησαν περισσότερο, “μας βγήκε το μικρό τώρα”, έλεγε η παλιότερη φρουρά. Είχα συνεργαστεί με τον Μπιθικώτση, τον Διονυσίου, τον Βοσκόπουλο, τον Νταλάρα, τον Πάριο. Ο Βοσκόπουλος ήταν γλυκούλης, ένα καλό μεγάλο παιδί. Τώρα γνώρισα καλυτέρα την Άντζελα Γκερέκου και είδα ότι είναι ένας καταπληκτικός, κάλος, μορφωμένος άνθρωπος με επίπεδο», είπε αρχικά η Ελπίδα.
Η Ελπίδα είπε στη συνέχεια: «Το 1969 με έστειλαν στη φυλακή, γιατί τραγουδούσα ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη, με φίλους, καθώς πηγαίναμε με πούλμαν εκδρομή στη Χαλκίδα. Υπήρχε συνοδός του κράτους στο πούλμαν, με πήγαν στο Καπανδρίτι, μείναμε τρία βράδια στο κρατητήριο και δικάστηκα στο στρατοδικείο τρία χρονιά με αναστολή.
Ο Τύπος της εποχής είχε κατηγορήσει σε πρωτοσέλιδα το “Σωκράτη εσύ σούπερ σταρ” ως τραγούδι για τραυλούς, άλλα μετά το μετάνιωσαν και έγραψαν τα καλύτερα. Το 1973 είχα πάει σε φεστιβάλ τραγουδιού στη Χιλή, εκεί γνώρισα τον Χούλιο Ινγκλέσιας που εντυπωσιάστηκε μάλλον από τη φωνή μου.
Ο παράγωγος του Χούλιο Ινγκλέσιας ήθελε οπωσδήποτε να με πάρουν για να μου κάνουν δισκογραφία κι εδώ είπαν πως πήγα και τραγούδησα στη Χούντα του Πινοσέτ. Η εταιρεία μου δεν το χειρίστηκε καθόλου καλά, δεν είχα άνθρωπο που να ξέρει και να μου “φύγε για να κάνεις διεθνή καριέρα και μη σε νοιάζει τι λένε”. Μεταξύ αστείου και σοβαρού, μπορεί και να ήμουν Ελπίδα Ινγκλέσιας σήμερα».
Για την απώλεια του συζύγου της, η Ελπίδα είπε: «Ο σύζυγος μου ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου, η σχέση μας κράτησε 45 ολόκληρα χρόνια και έφυγε ξαφνικά από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Η απώλεια του συζύγου μου ήταν πάρα πολύ δύσκολη, έχω ηρεμήσει τώρα αν και άλλαξα σπίτι, τα παιδιά μου και κάποιοι φίλοι με βοήθησαν πολύ, μου στάθηκαν».
Για το έμφραγμα που έπαθε, η Ελπίδα είπε: «Έπαθα ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο και με γλύτωσαν πάρα τρίχα. Συμπωματικά ερχόταν στο σπίτι η κοπέλα που με βοηθούσε, της είπα ότι δεν ένιωθα καλά, είχα πίεση, έτρεμα, είχα φρικτό πόνο στο στήθος, άλλα κι εκείνη δεν κατάλαβε. Τηλεφώνησα στο γιατρό, κατάλαβε αμέσως ότι ήταν έμφραγμα κι έστειλε ασθενοφόρο, γλίτωσα στο πάρα πέντε, τα παιδιά μου έκλαιγαν, νόμισαν ότι έφυγα».