Στο περιοδικό Λοιπόν, παραχώρησε συνέντευξη η Γωγώ Τσαμπά και μίλησε για το πόσο δύσκολο της ήταν να διαχειριστεί την απώλειά του.
Όσα αποκάλυψε
Ο πατέρας σας Θοδωρής Τσαμπάς ήταν τραγουδιστής δημοτικών τραγουδιών και ιεροψάλτης. Εκείνος διέκρινε πρώτος το ταλέντο σας;
Αυτός που με παρότρυνε να ασχοληθώ με το τραγούδι ήταν ο δάσκαλος της χορωδίας όπου συμμετείχα. Το μόνο που μου είπε ο μπαμπάς μου (που αν και λεγόταν Τσαμπάς, ήταν γνωστός ως Μποδοσάκης), όταν πια του ανακοίνωσα ότι με ενδιέφερε το τραγούδι, είναι ότι αυτή η δουλειά θέλει υπομονή και γερό στομάχι.
Πάντα με συμβούλευε ό,τι κάνω στη ζωή μου να το κάνω καλά, διαφορετικά να μην ασχοληθώ καθόλου. Σε ηλικία 12 ετών πήγαινα μαζί του στα πανηγύρια όπου τραγουδούσε και δούλευα κανονικά ως ηχολήπτης.
Σας κόστισε ο θάνατός του;
Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Κλονίστηκα γιατί ήταν τελείως αναπάντεχος. Έφυγε ξαφνικά από ένα βαρύτατο εγκεφαλικό την ώρα που ήταν στην πρωινή του εργασία.
Ουσιαστικά ήταν κλινικά νεκρός από την πρώτη στιγμή, αλλά παρέμεινε πέντε ημέρες σε κωματώδη κατάσταση.
Δεν το λέω επειδή ήταν πατέρας μου, αλλά εάν τραγουδούσαμε σήμερα 20 καλλιτέχνες μαζί χωρίς μικρόφωνο, δεν θα ακουγόμασταν τόσο δυνατά όσο εκείνος.
Έφυγε στα 59 του χρόνια. Όπως καταλαβαίνεις δεν ξεπερνιέται ποτέ αυτός ο θάνατος, απλά συνηθίζεις να ζεις με αυτήν την ιδέα.