Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Κώστας Μπίγαλης στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου αυτή την εβδομάδα. Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο γνωστός καλλιτέχνης μίλησε για τις όποιες ενδεχομένως κακοποιητικές συμπεριφορές συνάντησε στη μακρόχρονη του διαδρομή και τον τρόπο που διαχειριζόταν το κάθε τι.
Στην πορεία σας βιώσατε κακοποιητικές συμπεριφορές;
Προσωπικά όχι, γιατί είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι πολύ ανεξάρτητος και να τα κάνω όλα μόνος μου. Δεν χρειάστηκε να μου βρουν τραγούδια, στίχους, να με βοηθήσουν. Δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν όσον αφορά τον μουσικό χώρο και το ξέρουν και αυτοί. Τους δίσκους μου τους έκανα μόνος μου δεν παρενέβαινε κανείς. Δεν είχα ανάγκη κάποιος να μου παρέχει κάτι για να μου ζητήσει αντάλλαγμα. Έτσι γλίτωσα.
Σε περίπτωση βέβαια που γινόταν κάτι τέτοιο, δεν υπήρχε περίπτωση να μην αντιδράσω. Όποιος με πλησίαζε πονηρά, είμαι τζόρας, αντιδρούσα αμέσως. Δυστυχώς ακούω διάφορα πράγματα, τα οποία όμως χρειάζονται διπλοτσεκάρισμα. Για μένα το bullying οποιουδήποτε είδους είναι το χειρότερο είδος φασισμού. Και εγώ σαν παιδί στη γειτονιά μου είχα υποστεί bullying. Τα μεγαλύτερα παιδιά μας έπαιρναν τα ποδήλατα και έκαναν βόλτες και τα παρατούσαν. Και τότε όμως αντιδρούσα…
Είχατε παίξει ξύλο για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας;
Ήμουν αδυνατούλης, αλλά νευρικό παιδί και σε κάνα δυο περιπτώσεις είχα παίξει και ξύλο και μετά έτρεχα σαν τον άνεμο γιατί ήταν και μεγαλύτερο. Έριχνα τη σφαλιάρα και έφευγα.
