Καλεσμένος της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στο “Στούντιο 4” ήταν ο Λευτέρης Λαζάρου και μεταξύ άλλων μίλησε στους παρουσιαστές της ΕΡΤ για το “MasterChef 1” αλλά και για θέματα της προσωπικής του ζωής.
Όσα αποκάλυψε
“Το “MasterChef 1″ δεν ήταν reality, ήταν διαγωνισμός. γι’ αυτό και είπα ότι άφησε πίσω του πράγματα. Άφησε τον Άκη Πετρετζίκη που έχει κάνει πράγματα στον χώρο του, έχει μία καλή ομάδα δίπλα του, έχει δώσει δουλειά και σε άλλα παιδιά και αυτό τον τιμά. Δεν γνώρισα μόνο τον Άκη, γνώρισα και τον Γιαννάκη, γνώρισα τον Γιάννη Αποστολάκη. Χαίρομαι που αυτά τα παιδιά προοδεύουν” ανέφερε.
Ο Λευτέρης Λαζάρου αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα του, με την οποία ήρθε αντιμέτωπος στην ηλικία των 16 ετών: “Ήταν καθοριστική η απώλεια του πατέρα μου. Για το επάγγελμα ευτυχώς διορθώθηκε με πολύ τσαγανό. Η απώλεια του πατέρα όμως ήταν μεγάλη. Ήταν έξι μήνες, ήταν ένας καρκίνος που ξεκίνησε τον Απρίλιο και πέθανε τον Αύγουστο. Δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα τον πατέρα μου, δεν τον ευχαριστήθηκα. Ήμουν 15 – 16 χρονών όταν έφυγε. Πήρα μικρόβιο, δεν πήρα γνώση. Με κουβάλαγε από 13 χρονών στα σκάφη (που ήταν μάγειρας) δεν πήρα γνώση, ήταν το μικρόβιο”.
Και πρόσθεσε: “Στην ηλικία που ήμουν δεν χώνεψα την απώλεια του πατέρα μου, το κατάλαβα μετά από καιρό. Αισθάνεσαι ορφανός σε μεγαλύτερη ηλικία. Τότε σκεφτόμουν ότι θα τον ξαναδώ, ότι έχει φύγει με ένα καράβι, δεν μπόρεσα να το δεχτώ μέσα μου, πείσμωσα. Γύρω στα 25 μου άρχισα να καταλαβαίνω τι μου γίνεται και ένιωσα ότι δεν θα φάει αυτό που φτιάχνω. Δεν θα το δει, δεν θα το καταλάβει, δεν θα το εισπράξει, δεν θα γευτεί αυτό που κάνω. Αυτό με ενόχλησε πολύ, με ενόχλησε επειδή ήμουν επηρεασμένος από αυτό που ζούσα μαζί του σε πολύ μικρή ηλικία, ήθελα τη γνώμη του. Υπάρχει ακόμα αυτό στη ζωή μου, τα καινούργια πιάτα του εστιατορίου μου, τα δίνω να τα δοκιμάσουν πρώτα αυτοί που είναι 35 χρόνια επισκέπτες”.
Ο πατέρας του εξορίστηκε και αυτήν ήταν μία κρίσιμη στιγμή της ζωής τους: “Ήταν δύσκολα, μας μεγάλωσε η μαμά, κάνοντας διάφορα πράγματα. Δεν πρόλαβα τη Μακρόνησο, όταν γύρισε γεννήθηκα. Η μαμά έκανε διάφορες δουλειές για να μας ζήσει, ακόμα και τη μοδίστρα”.