Η ανάρτησή της που κάνει το γύρο του διαδικτύου
“Διευρυνση του ωραριου των παιδικων σταθμων ακουω.. ολοημερα σχολεια…προσπαθεια προσαρμογης στις παρουσες συνθηκες διαβαζω, πιλοτικο προγραμμα κ αλλα τέτοια..
Κ η καρδια μεταφραζει:
Θα σας βαλουμε να δουλευετε 12 ωρες την ημερα. Θα τρεχετε κ δεν θα φτανετε κ εννοειται δεν θα σας φτανουν ποτε τα λεφτα.
Τα παιδια σας θα τα μεγαλωνουν απροσωποι εξαντλημενοι εκπαιδευτές κ παιδαγωγοι οι οποιοι με την σειρα τους δεν θα βλεπουν ποτε τα δικα τους παιδια.
Τα παιδια σας θα μαθουν ετσι καλυτερα να υπακουουν σε κανονες κ ωραρια, να μπαινουν απο νωρις στα ποθητα καλουπια.
Τα παιδια σας δεν θα σας γνωρισουν ποτε, δεν θα εχει μεινει σταλα ενεργειας για να δομηθει η σχεση στο βραδινο δυωρο ( στην καλυτερη των περιπτωσεων).
Δεν θα παρουν το σθενος, την αγκαλια, την συγχωρεση , την ζεστασια που χρειαζονται στην καθημερινοτητα τους για να δομησουν τον εαυτο τους.
Ετσι θα ναι πιο ευκολα διαχειρισιμα. Σωστα εργαλεια του κρατους.
Κ σε λιγες γενιες, μας βλεπω να γενναμε παιδια απο νομικο καθηκον, να τους τα παραδιδουμε απ το μαιευτηριο κ να πηγαινουμε κεφατες πισω στη δουλεια μας.
Μετα κλεινω τα ματια κ ονειρευομαι εναν κοσμο..
Εναν κοσμο που οταν μια γυναικα γενναει, ολη η γειτονιά, ολη η οικογενεια, ολη η κοινωνικη δομη ειναι στο πλευρο την νυχτα μερα. Οτι την βοηθαει να κατακτησει την μητρικη ταυτοτητα. Ενα κρατος που αναγνωριζει την τεραστια συμβολη της κ την αυτοθυσια της. Της δινει εξτρα κίνητρα να κατσει διπλα στο παιδι της οσο πιο πολυ μπορει. Αναγνωριζοντας την τεραστια σημασια που εχει η παρουσια του γονεα στα πρωτα χρονια ενος παιδιου.
Μια κοινωνια που οι γονεις χαιρονται τη δουλεια τους. Που γυρνανε στο σπιτι για να ζησουν την υπολοιπη μερα τους δημιουργικά κ οχι περιμενοντας το σαββατοκυριακο για να πανε μια βολτα με το παιδι στο παρκο.
Ενα κρατος που οι παιδικοι σταθμοι δεν ειναι παρκινγκ παιδιων αλλα χώροι απεραντης δημιουργιας. Χώροι κοινοτικοι κ κυκλωτικοι, που οι γονεις φτιαχνουν μια μικρη κοινωνια μεταξυ τους, που το καθε σπιτι προσφερει κ απο κατι στο συνολο, που στέκονται ενωμενοι στις αποφασεις κ υποστηριζουν τους λιγοτερο τυχερους. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ – ΑΛΛΗΛΟΦΡΟΝΤΙΔΑ
κ ετσι τα παιδια θα μαθουν να μοιαζουν σε μας κ θα συνεχιστει η μαγεια.
Ονειρευομαι γονεις που μπορουν να ναι κ να νιωθουν παιδια, να χουν ορεξη κ δυναμη να κυνηγησουν τα ονειρα τους κ να τους καμαρωνουν τα παιδια τους λαμπερους κ μαχωμενους γι αυτο που αγαπουν.. κ κει να βρουν να μοιασουν οι επομενες γενιες.
Ολα αυτα, με τοση δουλεια κ τοση ανασφαλεια για την καλυψη των εξοδων ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!
Οχι αλλα χανζαπλαστ στην συνεχη αιμοραγια μας.
Δεν θελουμε αλλες προνοιες απο σας για τα παιδια μας.
ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.”