Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Hello και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα με τον ηθοποιό να μιλάει «έξω από τα δόντια» για τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στην υποκριτική και τις οικονομικές δυσκολίες, που αντιμετώπισε.
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα δεν είχα κυριολεκτικά τίποτα να φάω
Πέρασες μέρες που δεν είχες ούτε ένα ευρώ. Τι θα έλεγες σήμερα σε έναν άνθρωπο που το βιώνει;
Ναι. Το πέρασα και θα ευχόμουν να μην το περάσει κανένας άλλος. Ξέρω, πως τα χρήματα είναι μια πολύ μεγάλη ανάγκη της εποχής, γιατί δυστυχώς αυτά κυβερνούν και καθορίζουν τι μέλη θα είμαστε σε μια κοινωνία. Εγώ θα συμβούλευα οποιονδήποτε το βιώνει να στραφεί προς τα μέσα του, να δει ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου. Θα μου πείτε… Δεν είναι αυτό λίγο ουτοπικό; Βεβαίως και είναι, γιατί μια οικογένεια που πεινάει δεν μπορεί να σκεφτεί αυτά που αναφέρουμε.
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «Δεν περίμενα ότι θα σταματήσει η σειρά τώρα, ήταν ευσεβής πόθος να πάει και 15 χρονιά»
Αν φέρουμε όμως την καλλιέργεια από τα παιδικά μας χρόνια στα σχολεία, σίγουρα θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε αλλιώς τη ζωή μας και θα καταλάβουμε, ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στα πολλά αλλά στα λίγα. Στην οικογένειά μου, οι γονείς μου μεγάλωσαν με το τίποτα τρία παιδιά. Δεν μας έλειψε τίποτα, αλλά και όταν συνέβαινε, πάλι ευτυχισμένοι ήμασταν.
Στα πρώτα χρόνια του θεάτρου πώς διαχειριζόσουν την οικονομική ανασφάλεια;
Είχα βρει την πηγή. Όταν ανακάλυψα το θέατρο, ήμουν τρισευτυχισμένος. Δεν πληρωνόμασταν, αλλά έκανα πράξη αυτό που ήθελα. Τρώγαμε ψωμοτύρι… Δεν πάθαμε τίποτα! Ποτέ δεν πήγαινα με τα κοινωνικά πρέπει, αλλά με τα θέλω μου…