Την Τρίτη 23/4 προβλήθηκε στο Πρωινό απόσπασμα από το τελευταίο podcast της Μαρίας Σολώμου με τη γνωστή ηθοποιό να απαντάει σε γράμμα γυναίκας, που αναφερόταν στο κομμάτι της γυναικείας φιλίας και πως εν τέλει μια γυναίκα προδίδει τη φίλη της ή μια δεσμευμένη γυναίκα για έναν άντρα.
Με τη σειρά της η Μαρία Σολωμού παρέθεσε τη γνώμη και την εμπειρία της σχετικά με τους παραπάνω προβληματισμούς. Η ίδια λοιπόν εξομολογήθηκε, πως σέβεται το παρελθόν μιας γυναίκας που γνωρίζει έστω και σε κοινωνικό επίπεδο και μάλιστα θα έμπαινε στη μέση μόνο σε πολύ ακραίες – σπάνιες περιπτώσεις.
Η Μαρία Σολωμού για τους πρώην συντρόφους των φίλων της
«Η ιστορία με τους παντρεμένους και ο λόγος που πολλές φορές έχω αθωώσει αυτήν την κίνηση είναι γιατί η ιστορία δείχνει ότι εγώ δεν ξέρω παντρεμένο, που να μην έχει απιστήσει. Κάπου είναι φυσιολογικό στα 20 χρόνια, κάπως το βρίσκω φυσιολογικό. Έχεις μια σχέση με τον άλλον και μαθαίνεις ότι έχει πάει με τη μισή Αθήνα.
Πρέπει να έχεις φοβερό σεβασμό στον άλλον για να μην τον κάνεις ρόμπα αριστερά – δεξιά. Πρέπει να είσαι ζώον για να μην καταλάβεις αν ο άλλος είναι ερωτευμένος μαζί σου ή δεν είναι ή σε έχει σίγουρη ή είσαι το αποκούμπι του ή η εύκολη λύση ή τι ωραία βολεύτηκα.
Δεν μπορεί να μην το νιώθεις παιδί μου. Την έκτη αίσθηση την έχουμε όλο πολύ έντονη. Η αλληλεγγύη της άλλης γυναίκας που λες όταν τον άλλον άνθρωπο δεν τον ξέρεις, εγώ τουλάχιστον, μαγικά στο κεφάλι μου δεν τον βλέπω. Δεν το επικροτώ, το θεωρώ σκατένιο φέρσιμο σε όποια περίπτωση.
Επειδή έχω κάτσει στο ίδιο τραπέζι σε κοινό κάλεσμα, που ήταν 100 και έχω πει χαίρω πολύ δεν θα πάω ποτέ να κάνω σχέση με τον προ – προ – πρώην της. Αυτήν την υπερβολή γιατί έχω χαιρετήσει. Το θεωρώ φθηνό και το θεωρώ πουστι@, που μπορεί να μην την κάνω παρέα, την έχω δει, την έχω χαιρετίσει, έχει υπάρξει με αυτόν τον άνθρωπο.
Αν πέσω ξερή με τον προ – προ πρώην κάποιας γνωστής μου – τύπου δεν αντέχω αυτοκτονώ – εκεί μπορεί να πάω και να το πω και μπορεί και να είναι και ”it’s ok κυρία μου, έχουν περάσει πόσα χρόνια κυρία μου, τι με ρωτάς”», είπε η Μαρία Σολωμού.