Ήταν 13 Ιουλίου 1989 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου κόντρα σε όλους και όλα «το αποκατέστησε το κορίτσι» αναφερόμενος στη Δήμητρα Λιάνη.
Η γαμήλια τελετή πραγματοποιήθηκε στην Ελευθερώτρια της Πολιτείας, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να λέει χαριτολογώντας: «Αποκατέστησα το κορίτσι».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν 70 ετών και η Δήμητρα Λιάνη μόλις 35. Η εκκλησία όπως ήταν αναμενόμενο είχε κατακλυστεί από κόσμο, τηλεοπτικά συνεργεία και φωτογράφους, αφού ήταν ο χρονιάς, ίσως και της δεκαετίας.
Μετά το μυστήριο ακολούθησε δεξίωση με χαρακτηριστικό σημείο το κόψιμο της γαμήλιας τούρτας, με την Δήμητρα Λιάνη να ταΐζει με κουτάλι τούρτα τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Αυτός ο γάμος ήταν το επισφράγισμα ενός έρωτα που γεννήθηκε μετά την περιπέτεια της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου και την επέμβαση στην καρδιά που είχε κάνει στο Χεφιλντ στο Λονδίνο.
Τότε ολόκληρη η Ελλάδα παρακολουθούσε το περίφημο νεύμα του προς την αεροσυνοδό Δήμητρα Λιάνη στη σκάλα του αεροσκάφους στην επιστροφή του στην Αθήνα, στις 22 Οκτωβρίου 1988.
Από τότε η Δήμητρα Λιάνη έγινε άτυπα η πρώτη κυρία και σχεδόν μόνιμο πρωτοσέλιδο στον τύπο. Ακόμη και στο κόμμα δεν έτρεφαν τα καλύτερα αισθήματα για τον ρόλο της. Εκείνος όμως δεν άκουγε τα σχόλια και την υπερασπιζόταν πάντα, δηλώνοντας δημόσια: «Μη χτυπάτε τη Δήμητρα, χτυπήστε εμένα…».
Δήμητρα Λιάνη: Η ροζ βίλα και τα σχόλια για την προσωπική της ζωή
Για χάρη της φτιάχτηκε το σπίτι στην οδό Αγράμπελης στην Εκάλη, η διάσημη «ροζ βίλα», όπως την ονόμασε ο Τύπος, όπου έζησαν μέχρι να πέσει η αυλαία για τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τα σχόλια γύρω από την προσωπική ζωή του ζευγαριού επικεντρώθηκαν στα έξοδα για την ανέγερση της βίλας εν μέσω οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων.
Μετά τον θάνατό του Ανδρέα Παπανδρέου, στις 23 Ιουνίου 1996, η Δήμητρα Λιάνη σταδιακά έχασε την αυλή που δημιουργήθηκε γύρω της, όσο ήταν η διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η ίδια υπερασπιζόταν πάντα συναισθήματά της για τον Ανδρέα Παπανδρέου. «Για μένα ο Ανδρέας ήταν ο Θεός μου. Αυτός μου έτυχε. Όπως τον λάτρεψε ένα μεγάλο τμήμα του λαού, έτσι τον λάτρεψα κι εγώ σαν γυναίκα. Ήταν ο μέντοράς μου και νομίζω ότι κι αυτός είδε κάτι σε μένα που δεν το είχε βρει αλλού. Μια ζεστασιά, μία κατανόηση και στήριξη σε πολύ δύσκολες στιγμές».