Ο Νίκος Αναδιώτης έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τη Μαρία Ανδρέου. Ο ηθοποιός και επιχειρηματίας αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, το θέμα της παρένθετης μητέρας, ενώ τόνισε πως ο μεγαλύτερος φόβος του θα ήταν να απογοητεύσει τον Χριστό.
Όσα ανέφερε
Οι ομόφυλοι έχουν δικαιώματα. Τάσσεστε με την άποψη εκείνων που λένε πως και το ανήλικο παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώσει με τη λέξη «μαμά», «μητέρα» και «μπαμπάς», «πατέρας»; Οσοι αντιτίθενται στον νέο νόμο λένε πως οι όροι «γονέας 1» και «γονέας 2» είναι ύβρις προς τη λέξη «μάνα», γιατί μάνα είναι μόνο μία, και όπου υπάρχει ύβρις υπάρχει και νέμεσις…
Είναι ακριβώς όπως τα λένε! Δεν υπάρχει αγνότερο πράγμα στον κόσμο από την ψυχή ενός παιδιού. Φτάσαμε στο φεγγάρι και ανακαλύπτουμε νέους αστερισμούς, νομίζω πως πια έχουμε τη στοιχειώδη ικανότητα να προστατέψουμε αυτήν την αγνότητα. Ο σεβασμός της μητέρας στον πατέρα, η αγάπη του πατέρα στη μητέρα είναι αυτά που ηρεμούν το παιδί, του δίνουν συναισθηματική ισορροπία, το προφυλάσσουν να μεγαλώσει χωρίς τραύματα.
Δυστυχώς, ο κόσμος μας είναι εχθρικός προς τα παιδιά, βρίσκει απίθανους τρόπους να τραυματίζει τις ψυχές τους. Είναι απαραίτητο να προφυλάξουμε όλα τα παιδιά του κόσμου. «Μαμά», «μπαμπάς», λέξεις γεμάτες καρδιά και συναίσθημα. Αν τα αντικαταστήσουμε με αριθμούς, «1» και «2», και μεθαύριο γιατί όχι με «3» και «4», νιώθω ότι είναι σαν να πετάμε την καρδιά μας στα σκουπίδια.
Πιστεύετε ότι τα ομόφυλα ζευγάρια θα προχωρήσουν και στη διαδικασία αναπαραγωγής μέσω παρένθετης μητέρας, με τις γυναίκες να γίνονται μηχανή παραγωγής μέσω χρήματος; Γι’ αυτό πάλεψαν οι γυναίκες; Για αυτή τη θέση;
Οποιος το θέλει, δυστυχώς, ήδη το κάνει. Ολα είναι θέμα χρημάτων. Και τώρα επίσημα ανοίχθηκε μία κερκόπορτα, από την οποία αργά ή γρήγορα θα γίνονται «παιδιά κατά παραγγελία» και με το γράμμα του νόμου. Ματώνει η ψυχή μου και μόνο που το σκέφτομαι, υπάρχει μία παγκόσμια βιομηχανία «παιδιών κατά παραγγελία», με μεγάλη κερδοφορία. Νοικιάζει μήτρες και εμφανίζει παιδάκια από το πουθενά, ξεριζωμένα από την αγκαλιά της μανούλας τους, καταδικασμένα να μεγαλώσουν χωρίς μαμά. Σέβομαι απεριόριστα καθέναν που αγωνίζεται για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο μέλλον.
Πραγματικά, όμως, απορώ με αυτό το οργανωμένο φεμινιστικό κίνημα, που ενώ έχει φωνάξει άλλες φορές με στεντόρεια φωνή για δικαιώματα των γυναικών, πώς τώρα μένει σιωπηλό στο θέμα της παρένθετης μητρότητας; Σκεφτείτε ότι τα «κατά παραγγελία παιδιά» μπορούν να φτάσουν στο χάος των πέντε γονέων: Ο κατά νόμον πατέρας, η κατά νόμον μητέρα (…ή δεύτερος κατά νόμον πατέρας), φυσικός πατέρας (δότης σπέρματος), φυσική μητέρα (δότρια ωαρίου) και παρένθετη μητέρα (δανείστρια μήτρας). Πού πάμε; Αυτήν την οικογένεια θέλουμε; Μπαίνουμε βαθιά στον 21ο αιώνα και χάσαμε τη λογική μας; Η απλότητα «μαμά – μπαμπάς – παιδί» κρύβει αμέτρητη σοφία.
Το να λέτε την άποψή σας ανοιχτά είναι στις μέρες μας μια ομολογία πίστης. Φοβάστε τις συνέπειες, τους αποκλεισμούς από το σύστημα;
Ο μεγαλύτερος φόβος μου θα ήταν να απογοητεύσω τον Χριστό μου, που έκανε τόσα για μένα προσωπικά και για την οικογένειά μου. Ο Χριστός είπε «όποιος με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων θα τον ομολογήσω και εγώ ενώπιον του Πατέρα μου στον Ουρανό». Κάποτε, λοιπόν, πρέπει να μιλάμε ελεύθερα για όσα μας εκφράζουν. Και να αγωνιζόμαστε, τιμώντας όσους μας έφεραν ως εδώ.
Ειδικά όταν ρισκάρονται τα θεμέλια που στηρίζουν τον κόσμο στον οποίο θα ήθελα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Σύστημα, εξάλλου, είμαστε εμείς, οι άνθρωποι. Δεν έχω κακίες με κανέναν, δεν έχω να χωρίσω κάτι. Αντιθέτως, έχω επαγγελματικά συνεργαστεί άψογα με κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, ασχέτως των προσωπικών του πεποιθήσεων. Σέβομαι απόλυτα την ελευθερία που δεν θίγει την ελευθερία του διπλανού, λειτουργώ χωρίς αποκλεισμούς.